DOI Artikel:
Malik-Gumińska, Bronisława: Kodeks emmeramski: Zagadnienia czasu powstania, ikonografii i treści miniatur
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20354#0039
21. Tryptyk tzui, HarbavilU, Paris, Louvre (wg Goldschmidta).
Św. Piotr, który w laudes otwierał orszak świę-
tych w aklamacji papieskiej, w Kodeksie emmeram-
skim włączony został do grupy królewskiej. Stało
się tak zapewne dlatego, bo dochodzą tu do głosu
dwie wiążące się ze sobą idee, aklamacji i wsta-
wiennictwa. Św. Piotr, jak już wspomniano, spełniał
na Zachodzie rolę ważnego pośrednika, a więc miejsce
jego obok pozostałych największych intercessorów:
Marii, św. Jana Chrzciciela i aniołów jest usprawiedli-
wione. Równocześnie wydaje się, że włączenie tej
postaci do królewskiej grupy świętych nie pozostaje
bez związku z istniejącymi już, plastycznymi odtwo-
rzeniami uczestnictwa patrona papiestwa w apoteozie
115 Dla wyrażenia tej idei faktem niewątpliwie bardzo zna-
czącym wydaje się być tytuł „servus apostolorum" jaki przyjął
Otton III w r. 1001 w czasie interwencji w sprawy papiestwa.
Por. Folz, Uidee d'Empire..., s. 77.
116 (Bamberg, Staatsbibliothek, Cod. lat, 140, fol. 59 v.).
świeckiego władcy i usankcjonowania jego władzy
powagą wyznaczonej przez Chrystusa głowy Kościo-
ła115. Spośród analogii treściowych, jakich dostarcza
malarstwo miniaturowe, warto wymienić przede
wszystkim Apokalipsę bamberską, dzieło szkoły
Reichenau z lat 1001-1002, z wizerunkiem siedzą-
cego na tronie Ottona III, któremu wkładają na
głowę koronę święci Piotr i Paweł (ryc. 20)116. Ci
sami święci występują również w charakterze kró-
lewskich pośredników, polecając siedzącemu na
tronie Chrystusowi Henryka II i jego małżonkę
(Miinchen, Staatsbibliothek, Cod. lat. 4452, Cim
57, fol. 2 r.)117.
Por. Schramm, Die deutschen Kaiser..., s. 101. — H. Wolf-
flin, Die Bamberger Apokalypse. Eine reichenauer Bilderhs. vom
J. „1000", Miinchen 1921, s. 7, 33 — uważa, że koronowaną
P§obą jest Henryk II.
117 Perykopy z lat 1002-1014, podarowane przez Henryka
3]
Św. Piotr, który w laudes otwierał orszak świę-
tych w aklamacji papieskiej, w Kodeksie emmeram-
skim włączony został do grupy królewskiej. Stało
się tak zapewne dlatego, bo dochodzą tu do głosu
dwie wiążące się ze sobą idee, aklamacji i wsta-
wiennictwa. Św. Piotr, jak już wspomniano, spełniał
na Zachodzie rolę ważnego pośrednika, a więc miejsce
jego obok pozostałych największych intercessorów:
Marii, św. Jana Chrzciciela i aniołów jest usprawiedli-
wione. Równocześnie wydaje się, że włączenie tej
postaci do królewskiej grupy świętych nie pozostaje
bez związku z istniejącymi już, plastycznymi odtwo-
rzeniami uczestnictwa patrona papiestwa w apoteozie
115 Dla wyrażenia tej idei faktem niewątpliwie bardzo zna-
czącym wydaje się być tytuł „servus apostolorum" jaki przyjął
Otton III w r. 1001 w czasie interwencji w sprawy papiestwa.
Por. Folz, Uidee d'Empire..., s. 77.
116 (Bamberg, Staatsbibliothek, Cod. lat, 140, fol. 59 v.).
świeckiego władcy i usankcjonowania jego władzy
powagą wyznaczonej przez Chrystusa głowy Kościo-
ła115. Spośród analogii treściowych, jakich dostarcza
malarstwo miniaturowe, warto wymienić przede
wszystkim Apokalipsę bamberską, dzieło szkoły
Reichenau z lat 1001-1002, z wizerunkiem siedzą-
cego na tronie Ottona III, któremu wkładają na
głowę koronę święci Piotr i Paweł (ryc. 20)116. Ci
sami święci występują również w charakterze kró-
lewskich pośredników, polecając siedzącemu na
tronie Chrystusowi Henryka II i jego małżonkę
(Miinchen, Staatsbibliothek, Cod. lat. 4452, Cim
57, fol. 2 r.)117.
Por. Schramm, Die deutschen Kaiser..., s. 101. — H. Wolf-
flin, Die Bamberger Apokalypse. Eine reichenauer Bilderhs. vom
J. „1000", Miinchen 1921, s. 7, 33 — uważa, że koronowaną
P§obą jest Henryk II.
117 Perykopy z lat 1002-1014, podarowane przez Henryka
3]