DOI article:
Śnieżyńska-Stolot, Ewa: Ze studiów nad ikonografią Legendy św. Stanisława Biskupa
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20354#0184
Ą
9. F. Fromiller, Grzegorz VII rzuca klątwą na Bolesława Śmiałego, fresk z r. 1746. Osjak, kościół Wniebowzięcia Matki Boskiej
(fot. S. Hartwagner).
„Tumba Stanislai cineres tegit ista beati. Regi dobniej opisana przez Długosza trumna powstała
Boleslai quia favit impietati. Martyrio maritas coeli, znacznie później, mianowicie po kanonizacji św. Sta-
migravit ad aedes, Felix cui Deitas merces; cui nisława w r. 1253, a fundacja jej bywa przypisywana
sidera sedes"39. Czas powstania tej trumny nie jest przez niektórych badaczy bł. Kindze41. Pewne jest,
niestety dokładnie znany. Data przeniesienia ciała że trumna św. Stanisława istniała już przed r. 1336,
św. Stanisława ze Skałki na Wawel nie została bo- gdyż wymienia ją dokument biskupa Jana Grota
wiem historycznie stwierdzona40. Najprawdopo- wydany w dniu 1 października tegoż roku, co pozwala
39 Długosz, Vita..., s. 96. — Tenże, Dziejów polskich
ksiąg dwanaście, s. 359. Nie ulega wątpliwości, że trumna,
o której wspomina Długosz, musiała być wykonana z drzewa,
a nie z kamienia, gdyż w przeciwnym wypadku trudno sobie
wyobrazić, aby mogła być obita blachą.
40 D. Borawska, Z dziejów jednej legendy. W sprawie
genezy kultu św. Stanisława Biskupa (Prace Instytutu Histo-
rycznego, Kraków, Warszawa 1950, s. 63). — B. Kurbisówna,
Recenzja: D. Borawska, Z dziejów jednej legendy (Zapiski
Towarzystwa Naukowego w Toruniu, XVIII, 1952, s. 211-
224). — M. Plezia, Trzecie źródło do sprawy biskupa Stani-
sława ze Szczepanowa (Sprawozdania PAN Krak., Lipiec-
-Grudzień 1966, s. 413). Za prawdziwością r. 1088 jako daty
przeniesienia ciała św. Stanisława ze Skałki na Wawel opo-
wiedział się ostatnio W. Sawicki, Nowe perspektywy w ba-
daniach nad kultem św. Stanisława Biskupa (Sacrum Poloniae
Millenium, V, 1958, s. 503).
41 I. Polkowski, Grób i trumna św. Stanisława (Sprawo-
zdania KHS, III, 1888, s. 25). — T. Wojciechowski, Kościół
katedralny w Krakowie, Kraków 1900, s. 88. Bł. Kunegunda
została uznana za fundatorkę trumny Św. Stanisława w oparciu
o wzmiankę w jej żywocie (J. Długosz, Vita beate Kunegundis
[w:] Opera Omnia, I, wyd. I. Polkowski i Ż. Pauli, Cracoviae
1887, s. 241) o tym, że księżna własnoręcznie obmywała i ukła-
dała szczątki św. Stanisława do relikwiarzy. Kingę jako funda-
torkę trumny św. Stanisława wymieniono także w Acta visita-
tionis... A. Trzebicki, I, 1670, Archiwum Kapituły Metropoli-
talnej w Krakowie, sygn. 51, s. 22,
176
9. F. Fromiller, Grzegorz VII rzuca klątwą na Bolesława Śmiałego, fresk z r. 1746. Osjak, kościół Wniebowzięcia Matki Boskiej
(fot. S. Hartwagner).
„Tumba Stanislai cineres tegit ista beati. Regi dobniej opisana przez Długosza trumna powstała
Boleslai quia favit impietati. Martyrio maritas coeli, znacznie później, mianowicie po kanonizacji św. Sta-
migravit ad aedes, Felix cui Deitas merces; cui nisława w r. 1253, a fundacja jej bywa przypisywana
sidera sedes"39. Czas powstania tej trumny nie jest przez niektórych badaczy bł. Kindze41. Pewne jest,
niestety dokładnie znany. Data przeniesienia ciała że trumna św. Stanisława istniała już przed r. 1336,
św. Stanisława ze Skałki na Wawel nie została bo- gdyż wymienia ją dokument biskupa Jana Grota
wiem historycznie stwierdzona40. Najprawdopo- wydany w dniu 1 października tegoż roku, co pozwala
39 Długosz, Vita..., s. 96. — Tenże, Dziejów polskich
ksiąg dwanaście, s. 359. Nie ulega wątpliwości, że trumna,
o której wspomina Długosz, musiała być wykonana z drzewa,
a nie z kamienia, gdyż w przeciwnym wypadku trudno sobie
wyobrazić, aby mogła być obita blachą.
40 D. Borawska, Z dziejów jednej legendy. W sprawie
genezy kultu św. Stanisława Biskupa (Prace Instytutu Histo-
rycznego, Kraków, Warszawa 1950, s. 63). — B. Kurbisówna,
Recenzja: D. Borawska, Z dziejów jednej legendy (Zapiski
Towarzystwa Naukowego w Toruniu, XVIII, 1952, s. 211-
224). — M. Plezia, Trzecie źródło do sprawy biskupa Stani-
sława ze Szczepanowa (Sprawozdania PAN Krak., Lipiec-
-Grudzień 1966, s. 413). Za prawdziwością r. 1088 jako daty
przeniesienia ciała św. Stanisława ze Skałki na Wawel opo-
wiedział się ostatnio W. Sawicki, Nowe perspektywy w ba-
daniach nad kultem św. Stanisława Biskupa (Sacrum Poloniae
Millenium, V, 1958, s. 503).
41 I. Polkowski, Grób i trumna św. Stanisława (Sprawo-
zdania KHS, III, 1888, s. 25). — T. Wojciechowski, Kościół
katedralny w Krakowie, Kraków 1900, s. 88. Bł. Kunegunda
została uznana za fundatorkę trumny Św. Stanisława w oparciu
o wzmiankę w jej żywocie (J. Długosz, Vita beate Kunegundis
[w:] Opera Omnia, I, wyd. I. Polkowski i Ż. Pauli, Cracoviae
1887, s. 241) o tym, że księżna własnoręcznie obmywała i ukła-
dała szczątki św. Stanisława do relikwiarzy. Kingę jako funda-
torkę trumny św. Stanisława wymieniono także w Acta visita-
tionis... A. Trzebicki, I, 1670, Archiwum Kapituły Metropoli-
talnej w Krakowie, sygn. 51, s. 22,
176