Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (9.1973)

8. Jan Wielki, Św. Zofia z trzema córkami, tylna strona obrazu z ryc. 7 (fot. Muzeum UJ).

nosi królewna, która wymieniła koronę na wysoko
zagięty kołpak, noszony w 2. połowie w. XV.
W zespole barwnym grają też rolę: ciemna zieleń
i czerwień smoka, a nieznaczną już tylko — różowe
i jasnopopielate ściany zamku. Dodać trzeba, że
obraz jest przyciemniony wskutek patyny, co winno
z czasem skłonić do korekty opisanej kompozycji
barwnej.

Ogólny charakter stylistyczny, m. in. kompozycja
tego obrazu, nosi ślady wpływu grafiki niemieckiej,
szczególnie Mistrza E. S. (por. przypis 23). Miedzio-
ryt tego mistrza z motywem walki św. Jerzego
i omawiany obraz łączą, oprócz podobnego w obu
przypadkach układu całości, takie zbliżone do siebie
szczegóły, jak zbroja rycerska, rząd konia, powie-
wające na wietrze poły płaszcza i rozkwiecona łąka

z przedmiotami pozostałymi po pożartych przez
smoka ofiarach.

Określenie indywidualnego czy warsztatowego
stylu opisanej sceny ułatwia awers tablicy z czterema
osobami, których statyczne pozy kontrastują z ruch-
liwością obrazu walki. Rytmiczną kompozycję,
złożoną z postaci św. Zofii i jej córek, cechuje układ
zdecydowanie symetryczny, realizując zasadę troi-
stości pomimo czterech osób przedstawienia. Po-
środku stoi św. Zofia z rozłożonymi opiekuńczo
rękoma, a jej córki, każda z mieczem w dłoni,
zostały rozmieszczone w taki sposób, że jedna z nich
tuli się do matki (na osi obrazu), dwie stoją po bo-
kach, a wszystkie sylwety rysują się na tle ściany
z okładziną, złożoną z ciemnych i jasnych, mijają-
cych się prostokątów. Bogate, wzorzyste stroje tych

57