Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (9.1973)

11. Jan Wielki, głowa św. Zofii, około r. 1480. Fragment
obrazu z ryc. 8 (fot. Muzeum UJ).

figur są pochodną dekoracyjnego, lśniącego stylu
późnego gotyku, przyswojonego sobie przez nie-
które pracownie krakowskie. Gama chromatyczna
tego trochę hieratycznego obrazu przedstawia się
inaczej niż opisanego, a pigmenty barwne, rzadziej
widać narażone na wpływy zewnętrzne (deska przy
ołtarzu otwartym była odwrócona do ściany), ude-
rzają wzrok swoją świeżością i blaskiem. Dotyczy
to przede wszystkim bardzo strojnych, brokatowych
szat wszystkich trzech niewiast (postać św. Zofii
jest bowiem przysłonięta postacią córki — zapewne
symbolem „miłości" — nie tylko z mieczem, lecz
także z kwiatem w drugim ręku). Płatkowe złoto
zostało użyte tylko do koron; w brokatowych suk-
niach zastąpiono je barwą żółtą, położoną w ten
sposób, że lśni bardziej intensywnie niż prawdziwe
złoto. Te złote (żółte) wzory refleksują na czerwień
i ciemną, szmaragdową zieleń. Córka po stronie
prawej otuliła się jeszcze płaszczem z czerwoną
podszewką. Barwy tła, tj. ściany i okładziny, uległy
stłumieniu, dzięki czemu silnie rozjaśnione twarze
niewiast nabrały jeszcze więcej blasku. Drobne,
rozrzucone akcenty czerwieni (rękojeści mieczów)
wzmacniają migotliwość powierzchni.

10. Jan Wielki, głowa św. Jerzego, około r. 1480, fragment
obrazu z ryc. 7 (fot. Muzeum UJ).

9. Jan Wielki, Spotkanie Joachima z Anną, r. 1485, fragment
poliptyku olkuskiego (wg M. Walickiego).

58