Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (9.1973)

11. Św. Jan Ewangelista, Rajbrot (fot. A. M. Olszewski).

cza z lewej (heraldycznie) strony, perizonium Chry-
stusa w Święcanach.

Zespoły rzeźb ze Święcan i Rajbrotu przynależą,
jak wolno przypuszczać, do tej samej fazy rozwoju
omawianego warsztatu. Jest to chyba faza późniejsza
w stosunku do okresu, w którym powstały figury
z Przydonicy czy Dębna. Wniosek taki sugerują
zwłaszcza posągi Matki Boskiej w Święcanach
i Rajbrocie. W układzie fałdów wykazują bowiem
jakby większą swobodę niż ich odpowiedniki z Przy-
donicy i Dębna lub płaskorzeźby ze Starego Sącza.

Omówione dzieła byłbym skłonny uznać za
pochodzące ze wspólnego warsztatu. Z kolei chciał-
bym jeszcze dorzucić do tego zespołu dwie inne
rzeźby, co do których można by przypuszczać, że

9 M. Kornecki, Nieznane zabytki rzeźby gotyckiej w wo-
jewództwie krakowskim (Wiadomości Konserwatorskie V,

powstały może pod wpływem naszej pracowni —
jeśli również nie są jej wytworem.

W kościele parafialnym w Podolu (powiat nowo-
sądecki) zwraca uwagę figura Chrystusa Zmart-
wychwstałego (ryc. 14)9, którego płaszcz swym ukła-
dem najwyraźniej przypomina odpowiedni motyw
w postaci Św. Jana Ewangelisty z Dębna. Pewne
różnice w stosunku do uprzednio poznanych zdają
się występować w twarzy Zmartwychwstałego z Po-
dola: ma on jakby mniejsze gałki oczne, a nadto
nos o linii grzbietowej wyraźnie wklęsłej, co kon-
trastuje np. z prostą linią nosa Ukrzyżowanego
w Święcanach. Może tu zresztą wchodzić w grę
inna ręka w ramach tego samego warsztatu.

Nie opodal kościoła w Wiśniczu Starym prze-

maj 1958, s. 75, 78, 19, poz. 8. il. 50) — pomyłka w podpisach
pod ilustracjami nr 49 i 50.