DOI article:
Macharska, Maria: Rola grafiki w twórczości Tomasza Dolabelli
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20357#0120
20. Fragment Uczty w domu Szymona, T. Dolabella (fot.
W. Wolny).
z dzieła Tintiego artysta krakowski umieścił główne
postaci wyobrażanej sceny, skopiowane prawie
dosłownie z dwóch odrębnych przedstawień Martena
de Vos: klęczącą na planie pierwszym pośrodku
malowidła Marię Magdalenę — jak już zaznaczo-
no — wzorowaną na rycinie Noli me tangere (ryc. 18,
19, 20, 21), a Chrystusa i faryzeusza (ryc. 22, 23)
siedzących przy stole, odpowiednio po lewej i prawej
stronie — z Uczty w domu Szymona. Dolabella
przejął z obrazu mistrza parmeńskiego, prócz tła
i motywu architektury, jeszcze i inne motywy, to
znaczy stół, dwie postaci siedzące przy nim na prawo
oraz podwyższenie, na którym stoi fotel Chrystusa.
Dolabella pominął w tle fragment architektury
widocznej poprzez arkadę, umieszczając w tym
miejscu kredens z naczyniem stołowym, przez co
wchodzi w skład antwerpskiej serii Vita, Passio et Resurrectio
Jesu Christi ... Rytował ją Cornelis Galie. Por. przy-
pis 59.
89 Tomkiewicz, Dolabella, s. 41. Autor pisze o tym
21. Fragment Noli me tangere, J. Sadeler, wg M. de Vosa
(fot. H. Romanowski).
nadał scenie bardziej intymny charakter. Zwrócony
profilem w prawo mężczyzna w chuście na głowie,
który siedzi u szczytu stołu, swym ujęciem wskazuje
na istnienie jeszcze jednego wzoru graficznego.
Postać ta występuje poza tym w innym obrazie
refektarza dominikańskiego, przedstawiającym Ucztę
Abrahama, co zdaje się potwierdzać to przypuszcze-
nie89.
Przedstawiony powyżej nowy materiał graficzny
pozwala na niewątpliwe i ostateczne ustalenie ge-
nezy Uczty w domu Szymona pędzla Tomasza Do-
labelli i zmienia dotychczasowe sądy w tym zakresie.
Ten utwór naszego artysty powstał bowiem pod
zdecydowanym wpływem twórczości rysunkowej
artysty północnego. Martena de Vos, a w mniej
istotnych fragmentach wykazuje zależność od dzieła
obrazie następująco: „[...] pewne zastrzeżenia (co do autorstwa)
budzi Uczta Melchizedecha [...] Postacie starców i innych
biesiadników nie przypominają znanych głów dolabellow-
skich".
*
112
W. Wolny).
z dzieła Tintiego artysta krakowski umieścił główne
postaci wyobrażanej sceny, skopiowane prawie
dosłownie z dwóch odrębnych przedstawień Martena
de Vos: klęczącą na planie pierwszym pośrodku
malowidła Marię Magdalenę — jak już zaznaczo-
no — wzorowaną na rycinie Noli me tangere (ryc. 18,
19, 20, 21), a Chrystusa i faryzeusza (ryc. 22, 23)
siedzących przy stole, odpowiednio po lewej i prawej
stronie — z Uczty w domu Szymona. Dolabella
przejął z obrazu mistrza parmeńskiego, prócz tła
i motywu architektury, jeszcze i inne motywy, to
znaczy stół, dwie postaci siedzące przy nim na prawo
oraz podwyższenie, na którym stoi fotel Chrystusa.
Dolabella pominął w tle fragment architektury
widocznej poprzez arkadę, umieszczając w tym
miejscu kredens z naczyniem stołowym, przez co
wchodzi w skład antwerpskiej serii Vita, Passio et Resurrectio
Jesu Christi ... Rytował ją Cornelis Galie. Por. przy-
pis 59.
89 Tomkiewicz, Dolabella, s. 41. Autor pisze o tym
21. Fragment Noli me tangere, J. Sadeler, wg M. de Vosa
(fot. H. Romanowski).
nadał scenie bardziej intymny charakter. Zwrócony
profilem w prawo mężczyzna w chuście na głowie,
który siedzi u szczytu stołu, swym ujęciem wskazuje
na istnienie jeszcze jednego wzoru graficznego.
Postać ta występuje poza tym w innym obrazie
refektarza dominikańskiego, przedstawiającym Ucztę
Abrahama, co zdaje się potwierdzać to przypuszcze-
nie89.
Przedstawiony powyżej nowy materiał graficzny
pozwala na niewątpliwe i ostateczne ustalenie ge-
nezy Uczty w domu Szymona pędzla Tomasza Do-
labelli i zmienia dotychczasowe sądy w tym zakresie.
Ten utwór naszego artysty powstał bowiem pod
zdecydowanym wpływem twórczości rysunkowej
artysty północnego. Martena de Vos, a w mniej
istotnych fragmentach wykazuje zależność od dzieła
obrazie następująco: „[...] pewne zastrzeżenia (co do autorstwa)
budzi Uczta Melchizedecha [...] Postacie starców i innych
biesiadników nie przypominają znanych głów dolabellow-
skich".
*
112