DOI Artikel:
Alberowa, Zofia: Symbolika dekoracji japońskich inrô w okresie Edo (na przykladzie zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20357#0139
'fśtw/t# cbtrw -wtutf
fanptniut Iwrmtt. fibnetattf um&m
Ifjemi&if mfkCtut rffmmtt *t<p
*%. Jan i Rafael Sadelerowie, rycina z serii Solitudo swe vitae patrum eremicolarum, koniec w. XVI, Biblioteka Jagiellońska
w Krakowie (fot. F. Stolotj.
Etymologiczny wywód przeznaczenia inrd dopro-
wadził więc niektórych wcześniejszych autorów,
zajmujących się dość zresztą marginesowo genezą
formy i przeznaczenia inrd, do supozycji, że puzderka
te służyły pierwotnie do przechowywania pieczęci
i gęstej farby do ich odciskania, a dopiero później
zaczęto w nich nosić rozmaite pigułki wzmacniające
i trzeźwiące, przyrządzane z mirry, „krwi smoczej",
czyli żywicy, piżma, cynamonu, korzenia żeńszenio-
wego i podobnych ingrediencji. Spowodowało to
dość znaczne zamieszanie, jako że jedni autorzy,
jak O. Miinsterberg, szukają pierwowzorów inrd
w znanych jedynie ze źródeł pisanych dużych pudłach
z laki, w których przechowywano w domach moż-
nych pieczęcie, należące do cennych skarbów ro-
dzinnych. Nazwa z tej szkatułki rozszerzona została
jego zdaniem na późniejsze podręczne inrd10. Przypu-
szczenie to nie jest jednakże poparte żadnym dowo-
dem w postaci istniejącej szkatułki tego rodzaju i prze-
znaczenia. Inni uczeni natomiast, jak B. von Rague
i Kumazawa Ariyosbi, wyprowadzają rodowód inrd
z pudeł na lekarstwa, o których istnieniu wspomina
zachowane w oryginale zamówienie cesarza Daigo
z 5 roku ery Engi (A. D. 905)11. Ze wzmianki tej
10 Miinsterberg, o. c. III, s. 350.
von Rague, o. c., s. 215, przypis 28.
9*
131
fanptniut Iwrmtt. fibnetattf um&m
Ifjemi&if mfkCtut rffmmtt *t<p
*%. Jan i Rafael Sadelerowie, rycina z serii Solitudo swe vitae patrum eremicolarum, koniec w. XVI, Biblioteka Jagiellońska
w Krakowie (fot. F. Stolotj.
Etymologiczny wywód przeznaczenia inrd dopro-
wadził więc niektórych wcześniejszych autorów,
zajmujących się dość zresztą marginesowo genezą
formy i przeznaczenia inrd, do supozycji, że puzderka
te służyły pierwotnie do przechowywania pieczęci
i gęstej farby do ich odciskania, a dopiero później
zaczęto w nich nosić rozmaite pigułki wzmacniające
i trzeźwiące, przyrządzane z mirry, „krwi smoczej",
czyli żywicy, piżma, cynamonu, korzenia żeńszenio-
wego i podobnych ingrediencji. Spowodowało to
dość znaczne zamieszanie, jako że jedni autorzy,
jak O. Miinsterberg, szukają pierwowzorów inrd
w znanych jedynie ze źródeł pisanych dużych pudłach
z laki, w których przechowywano w domach moż-
nych pieczęcie, należące do cennych skarbów ro-
dzinnych. Nazwa z tej szkatułki rozszerzona została
jego zdaniem na późniejsze podręczne inrd10. Przypu-
szczenie to nie jest jednakże poparte żadnym dowo-
dem w postaci istniejącej szkatułki tego rodzaju i prze-
znaczenia. Inni uczeni natomiast, jak B. von Rague
i Kumazawa Ariyosbi, wyprowadzają rodowód inrd
z pudeł na lekarstwa, o których istnieniu wspomina
zachowane w oryginale zamówienie cesarza Daigo
z 5 roku ery Engi (A. D. 905)11. Ze wzmianki tej
10 Miinsterberg, o. c. III, s. 350.
von Rague, o. c., s. 215, przypis 28.
9*
131