DOI Artikel:
Alberowa, Zofia: Symbolika dekoracji japońskich inrô w okresie Edo (na przykladzie zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20357#0171
30. Inró z łodziami żaglowymi, sygn. Kakósai Tori, rewers,
początek w. XIX (fot. Muzeum Narodowe w Krakowie).
R. Lane cyt. u. A. Michener, Estampes japonaises, Fribourg
1961, s. 279.
148 Inró z laki ro-iro-nuri, dekoracja hiramakie, ibushi-gin.
pejzaż utrzymany w kilku odcieniach prószonego
złota i srebra (ryc. 32 i 33). Na pierwszym planie,
oglądanym jak gdyby z lotu szybującego ptaka,
u samego dołu inró, widoczny jest szczyt niewielkiego
wzgórza, zza którego wyłania się kilka krytych strze-
chą chat. U stóp wzgórza wije się strumień. Do chat
zdążają małe postacie wędrowców i powracający
z pola wieśniak. W głębi widoczne są zalane wodą
pola ryżowe, przecięte groblami. Dalsze plany
zatarte odległością roztapiają się jak gdyby we mgle,
która tu wyobrażona została przez pozostawienie
pustego, czarnego tła laki. Jedynie na horyzoncie,
u samej góry inró, wyłaniają się wierzchołki gór
porośnięte drzewami. Użycie pustej przestrzeni tła
jako ważkiego elementu kompozycji przejęte tu
zostało, podobnie jak i sama poetycka zawartość
tego pejzażu, z klasycznego malarstwa szkoły Kanó.
e-nashiji, kirigane, 76x53x21 mm. Nr inw. 141 599. Z ko-
lekcji Feliksa Jasieńskiego.
ośmiu widoków jeziora Biwa148. Wiąże się on jednak
niewątpliwie z tą serią przedstawień, o czym świadczy
napis na granicznym słupie: „Prowincja Ómi“. Na
tle czarnej, silnie błyszczącej laki przedstawiony
został po obu stronach, w manierze kontynuacyjnej.
31. Inró z dzwonnicą w górzystym pejzażu, 1. połowa w. XIX
(fot. Muzeum Narodowe w Krakowie).
11*
163
początek w. XIX (fot. Muzeum Narodowe w Krakowie).
R. Lane cyt. u. A. Michener, Estampes japonaises, Fribourg
1961, s. 279.
148 Inró z laki ro-iro-nuri, dekoracja hiramakie, ibushi-gin.
pejzaż utrzymany w kilku odcieniach prószonego
złota i srebra (ryc. 32 i 33). Na pierwszym planie,
oglądanym jak gdyby z lotu szybującego ptaka,
u samego dołu inró, widoczny jest szczyt niewielkiego
wzgórza, zza którego wyłania się kilka krytych strze-
chą chat. U stóp wzgórza wije się strumień. Do chat
zdążają małe postacie wędrowców i powracający
z pola wieśniak. W głębi widoczne są zalane wodą
pola ryżowe, przecięte groblami. Dalsze plany
zatarte odległością roztapiają się jak gdyby we mgle,
która tu wyobrażona została przez pozostawienie
pustego, czarnego tła laki. Jedynie na horyzoncie,
u samej góry inró, wyłaniają się wierzchołki gór
porośnięte drzewami. Użycie pustej przestrzeni tła
jako ważkiego elementu kompozycji przejęte tu
zostało, podobnie jak i sama poetycka zawartość
tego pejzażu, z klasycznego malarstwa szkoły Kanó.
e-nashiji, kirigane, 76x53x21 mm. Nr inw. 141 599. Z ko-
lekcji Feliksa Jasieńskiego.
ośmiu widoków jeziora Biwa148. Wiąże się on jednak
niewątpliwie z tą serią przedstawień, o czym świadczy
napis na granicznym słupie: „Prowincja Ómi“. Na
tle czarnej, silnie błyszczącej laki przedstawiony
został po obu stronach, w manierze kontynuacyjnej.
31. Inró z dzwonnicą w górzystym pejzażu, 1. połowa w. XIX
(fot. Muzeum Narodowe w Krakowie).
11*
163