DOI article:
Samek, Jan: Bacula pastoralia w Polsce: (Nieznany pastorał w kościele Mariackim w Krakowie i Stanisław Samostrzelnik)
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20352#0110
15. Pastorał biskupa Perenyho z w. XVI, skarbiec katedral-
ny w Nitrze (wg Umeni na Slovensku, Praha 1938, ryc. 853)
Spróbujmy dokładniej zanalizować pastorał wy-
obrażony na portrecie biskupa Tomickiego. Krzywi-
zna laski zwija się tutaj w skręt wykreślony w ten
sposób, że odstępy między wicią są zawsze mniej
więcej jednakowe, a więc posłużono się ewolwentą,
tak jak w pastorale ze skarbca mariackiego. Co wię-
cej, podobne jest samo ukształtowanie wici, miano-
wicie jej przejścia z grubszej gałęzi do cieńszej i za-
stosowanie motywu jakby pęku kwiatowego. Rów-
nież zakończenie kurwatury motywem kwiatowo-li-
ściastym przypomina pastorał mariacki. Dodatkowy
16. Pastorał opata Jana Dressla z r. 1625, zbiory Muzeum
Historycznego w Sztokholmie (wg H. Kohlhausena: Ge-
schichte des deutschen Kunsthandwerks, Munchen 1955,
fig. 405)
materiał porównawczy do naszych rozważań przy-
nosi zakończenie laski biskupa Jana Latalskiego.
Wprawdzie jest to kurwatura odmiennego typu, za-
kończona popiersiem Boga Ojca, ale wić roślinną,
z której ją utworzono, charakteryzują podobne liścia-
35 Por. T. Dobrowolski, Polskie malarstwo por-
tretowe, Kraków 1948, s. 67. — Miodońska, o. c., s.
8—9, 16—19.
101
36 Miodońska, o. c., s. 10.
ny w Nitrze (wg Umeni na Slovensku, Praha 1938, ryc. 853)
Spróbujmy dokładniej zanalizować pastorał wy-
obrażony na portrecie biskupa Tomickiego. Krzywi-
zna laski zwija się tutaj w skręt wykreślony w ten
sposób, że odstępy między wicią są zawsze mniej
więcej jednakowe, a więc posłużono się ewolwentą,
tak jak w pastorale ze skarbca mariackiego. Co wię-
cej, podobne jest samo ukształtowanie wici, miano-
wicie jej przejścia z grubszej gałęzi do cieńszej i za-
stosowanie motywu jakby pęku kwiatowego. Rów-
nież zakończenie kurwatury motywem kwiatowo-li-
ściastym przypomina pastorał mariacki. Dodatkowy
16. Pastorał opata Jana Dressla z r. 1625, zbiory Muzeum
Historycznego w Sztokholmie (wg H. Kohlhausena: Ge-
schichte des deutschen Kunsthandwerks, Munchen 1955,
fig. 405)
materiał porównawczy do naszych rozważań przy-
nosi zakończenie laski biskupa Jana Latalskiego.
Wprawdzie jest to kurwatura odmiennego typu, za-
kończona popiersiem Boga Ojca, ale wić roślinną,
z której ją utworzono, charakteryzują podobne liścia-
35 Por. T. Dobrowolski, Polskie malarstwo por-
tretowe, Kraków 1948, s. 67. — Miodońska, o. c., s.
8—9, 16—19.
101
36 Miodońska, o. c., s. 10.