DOI Artikel:
Macharska, Maria: Ze studiów nad rolą grafiki w polskim malarstwie okresu manieryzmu i wczesnego baroku: (Obrazy w kościołach Wielkopolski oraz w kolegiacie łowickiej)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20352#0165
19. Mistrz Łowicki, Narodziny Marii, fragment ryc. 17
(fot. J. Langda)
dowiskami artystycznymi, głównie weneckim i rzym-
skim 6°.
Z cyklu rysunków Jana van der Straeta, spopu-
laryzowanych w graficznej wersji Adriaena Collaer-
ta, trzy, jak już zaznaczono, tworzą niewątpliwe
źródło inspirujące łowickiego artystę. Powiązania jed-
nak poszczególnych scen z analogicznymi, składa-
jącymi się na serię antwerpską, w każdym przypad-
ku kształtują się odmiennie. W interpretacji pierwo-
wzorów wszystkie trzy obrazy łowickie łączą jednak-
że wspólne cechy natury ogólnej, uchwytne na pier-
wszy rzut oka. Mianowicie Mistrz Łowicki powtó-
rzył wprawdzie, mniej lub bardziej wiernie, o czym
będzie mowa poniżej, schematy kompozycyjne za-
stosowane przez Jana van der Straeta, zmienił jed-
60 T h i e m, o. c., I, Stradanus ais Zeichner, s. 99,
102—103.
61 Rzecz charakterystyczna, że zastosowane przez na-
nak całkowicie stosunek proporcji między postacia-
mi a przestrzenią oraz zwiększył liczbę osób, dzięki
czemu nadał swym malowidłom odmienny charak-
ter 6i. W przedstawieniach Flamanda stłoczone po-
stacie wypełniają szczelnie powierzchnię kompozycji,
natomiast w obrazach łowickich malarz rozbudował
przestrzeń pionowo, szczególnie w partiach tła, i mi-
mo zwiększenia w stosunku do wzoru liczby osób
wzmocnił wrażenie przestrzeni. Najdobitniej zazna-
cza się to w scenie Ofiarowania w świątyni oraz w
Nawiedzeniu. W obrazach tych motywy architektury
osiągnęły smuklejsze proporcje, widoczne na pier-
wowzorach w dali zabudowania zastąpione zostały
20. J. Sadeler, Zwiastowanie, fragment miedziorytu (fot.
Z. Kos)
szego artystę proporcje w zakresie przestrzennych rozwią-
zań przypominają dwa obrazy Mistrza Antwerpskiego
z r. 1518, wymienione przez M. Skrudlika.
156
(fot. J. Langda)
dowiskami artystycznymi, głównie weneckim i rzym-
skim 6°.
Z cyklu rysunków Jana van der Straeta, spopu-
laryzowanych w graficznej wersji Adriaena Collaer-
ta, trzy, jak już zaznaczono, tworzą niewątpliwe
źródło inspirujące łowickiego artystę. Powiązania jed-
nak poszczególnych scen z analogicznymi, składa-
jącymi się na serię antwerpską, w każdym przypad-
ku kształtują się odmiennie. W interpretacji pierwo-
wzorów wszystkie trzy obrazy łowickie łączą jednak-
że wspólne cechy natury ogólnej, uchwytne na pier-
wszy rzut oka. Mianowicie Mistrz Łowicki powtó-
rzył wprawdzie, mniej lub bardziej wiernie, o czym
będzie mowa poniżej, schematy kompozycyjne za-
stosowane przez Jana van der Straeta, zmienił jed-
60 T h i e m, o. c., I, Stradanus ais Zeichner, s. 99,
102—103.
61 Rzecz charakterystyczna, że zastosowane przez na-
nak całkowicie stosunek proporcji między postacia-
mi a przestrzenią oraz zwiększył liczbę osób, dzięki
czemu nadał swym malowidłom odmienny charak-
ter 6i. W przedstawieniach Flamanda stłoczone po-
stacie wypełniają szczelnie powierzchnię kompozycji,
natomiast w obrazach łowickich malarz rozbudował
przestrzeń pionowo, szczególnie w partiach tła, i mi-
mo zwiększenia w stosunku do wzoru liczby osób
wzmocnił wrażenie przestrzeni. Najdobitniej zazna-
cza się to w scenie Ofiarowania w świątyni oraz w
Nawiedzeniu. W obrazach tych motywy architektury
osiągnęły smuklejsze proporcje, widoczne na pier-
wowzorach w dali zabudowania zastąpione zostały
20. J. Sadeler, Zwiastowanie, fragment miedziorytu (fot.
Z. Kos)
szego artystę proporcje w zakresie przestrzennych rozwią-
zań przypominają dwa obrazy Mistrza Antwerpskiego
z r. 1518, wymienione przez M. Skrudlika.
156