Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (12.1976)

2. Wenus Medici, Florencja, Galleria Uffizi (wg Felletti

Maj)

zakrywających łono, odczytać się daje jako pier-
wowzór postaci kobiecej w kaplicy Zygmuntow-
skiej, to rzeźbiarz wawelski, jak uprzednio ka-
mieniarz romański w Strzelnie, odwrócił układ
ciała bogini w zwierciadle, odkuwając prawą rę-
kę opuszczoną, aby płasko rozłożoną, stosunko-
wo dużą dłonią zasłonić pudendum.

Jest zapewne rzeczą przypadku, ale zastana-
wiającą, że przy jawnej nieporadności wykona-
nia aktu w kaplicy Zygmuntowskiej, jeśli oce-
niać go kryteriami dojrzałej sztuki renesansu,
rzeźba wawelska, mimo nawiązań do Wenus Ka-
pitolińskiej i Wenus Medycejskiej, pod jednym

względem bliższa pozostaje antycznemu arche-
typowi, którym była Afrodyta z Knidos Praksy-
telesa, razem z Hermesem Olimpijskim dzieło
dojrzałego okresu twórczości artysty, znane prze-
de wszystkim z posągów przechowywanych w
Zbiorach Watykańskich i Gliptotece Monachij-
skiej (ryc. 3) 21; Afrodyta z Knidos bowiem właś-
nie prawą ręką zakrywa łono, tyle że ciężar ciała
przeniósłszy na nogę prawą.

Oba układy, z prawą lub lewą ręką opuszczo-
ną, pilnie studiowano w sztuce włoskiego rene-
sansu, jak tego dowodzi pięć znanych rysunków.
Były to stosunkowo wierne powtórzenia Wenus

3. Afrodyta z Knidos, kopia rzymska wg rzeźby Praksy-
telesa (wg Felletti Maj)

72