11. Kielich z r. 1569 w kościele parafialnym w Słupcy
(fot. ze zbiorów IS PAN)
kolejny człon związków polsko-węgierskich w
dziedzinie złotnictwa, a ściślej mówiąc — złot-
nictwa gotyckiego i o cechach gotyckich, deko-
rowanego filigranem i granulacją. Przykład to
późny, bo już siedemnastowieczny, może ostatni,
jeśli chodzi o ten typ wciąż jeszcze gotyckich
wyrobów. Należy tu podkreślić, że kielich fun-
dacji Rybkowicza wyróżnia się w prezentowa-
nym złotnictwie bogactwem dekoracji, co stawia
muzeum, Kraków [b.r.w.], s. 4, tabl. 25 (na stopie kie-
licha znajduje się napis „S.L. POCILLATOR R. VNGAR
A.D. 1569”, z którego wynika, że jego fundatorem był
podczaszy królowej węgierskiej Izabelli).
36 Por. J. Eckhardtówna i J. Orańska, Po-
wiat koniński (Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, V:
Województwo poznańskie, Warszawa 1952, s. 22, fig. 77;
w katalogu uznano kielich za dzieło włoskiego warsztatu;
zob. też J. Łoziński, Katalog Zabytków Sztuki w
Polsce, Stan prac — przegląd dorobku — perspektywy
go blisko tak wybitnych dzieł sztuki, jak naczy-
nia w Miechowie czy Słupcy.
Wyroby złotnicze o węgierskim charakterze
w Polsce można jeszcze badać z innego punktu
widzenia. Frapującym zagadnieniem jest tutaj
proweniencja. Logicznie rozumując, wyroby te
dostawały się do Polski z Węgier jako zakup,
dar, realizacja zamówienia, czy po prostu jako
prżedmioty handlu. Mogły też być wykonywane
na miejscu, w Polsce, przez z Węgier przyby-
łych złotników lub też przez miejscowych rze-
12. Kielich z r. 1578 w kościele parafialnym w Kraśnem
(fot. ze zbiorów IS PAN)
(Rocznik Hifct. Sztuki, Wrocław 1969, s. 311).
37 Por. Ś. Tomkowicz, Z wycieczki do Królestwa
Polskiego (SKHS, VIII, 1912, s. 160, fig. 9). — H. H o-
hensee-Ciszewska i J. Z. Łoziński, Powiat
radomszczański (Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, II:
Województwo łódzkie, wyd. zbiorowe, Warszawa 1954,
s. 234, fig. 607).
38 Por. Bochnak i Pagaczewski, o. c., s. 111;
o węgierskiej proweniencji kielicha świadczy umieszczo-
ny na nim napis.
102
(fot. ze zbiorów IS PAN)
kolejny człon związków polsko-węgierskich w
dziedzinie złotnictwa, a ściślej mówiąc — złot-
nictwa gotyckiego i o cechach gotyckich, deko-
rowanego filigranem i granulacją. Przykład to
późny, bo już siedemnastowieczny, może ostatni,
jeśli chodzi o ten typ wciąż jeszcze gotyckich
wyrobów. Należy tu podkreślić, że kielich fun-
dacji Rybkowicza wyróżnia się w prezentowa-
nym złotnictwie bogactwem dekoracji, co stawia
muzeum, Kraków [b.r.w.], s. 4, tabl. 25 (na stopie kie-
licha znajduje się napis „S.L. POCILLATOR R. VNGAR
A.D. 1569”, z którego wynika, że jego fundatorem był
podczaszy królowej węgierskiej Izabelli).
36 Por. J. Eckhardtówna i J. Orańska, Po-
wiat koniński (Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, V:
Województwo poznańskie, Warszawa 1952, s. 22, fig. 77;
w katalogu uznano kielich za dzieło włoskiego warsztatu;
zob. też J. Łoziński, Katalog Zabytków Sztuki w
Polsce, Stan prac — przegląd dorobku — perspektywy
go blisko tak wybitnych dzieł sztuki, jak naczy-
nia w Miechowie czy Słupcy.
Wyroby złotnicze o węgierskim charakterze
w Polsce można jeszcze badać z innego punktu
widzenia. Frapującym zagadnieniem jest tutaj
proweniencja. Logicznie rozumując, wyroby te
dostawały się do Polski z Węgier jako zakup,
dar, realizacja zamówienia, czy po prostu jako
prżedmioty handlu. Mogły też być wykonywane
na miejscu, w Polsce, przez z Węgier przyby-
łych złotników lub też przez miejscowych rze-
12. Kielich z r. 1578 w kościele parafialnym w Kraśnem
(fot. ze zbiorów IS PAN)
(Rocznik Hifct. Sztuki, Wrocław 1969, s. 311).
37 Por. Ś. Tomkowicz, Z wycieczki do Królestwa
Polskiego (SKHS, VIII, 1912, s. 160, fig. 9). — H. H o-
hensee-Ciszewska i J. Z. Łoziński, Powiat
radomszczański (Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, II:
Województwo łódzkie, wyd. zbiorowe, Warszawa 1954,
s. 234, fig. 607).
38 Por. Bochnak i Pagaczewski, o. c., s. 111;
o węgierskiej proweniencji kielicha świadczy umieszczo-
ny na nim napis.
102