DOI Artikel:
Małkiewicz, Adam: Księgozbiór architekta Krzysztofa Mieroszewskiego: (Architektura cywilna - architektura wojskowa - sztuka wojenna)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20360#0125
7. Oprawa dzieła C. Gevaerts, Pompa introitus (poz. 37),
z superekslibrisem Stanisława Lubomirskiego (fot. W.
Gumuła)
nie zdobione oprawy (ryc. 7) z superekslibrisem
z herbem Śreniawa (ryc. 8) wskazują na pocho-
dzenie z wiśnickiej biblioteki Stanisława Lubo-
mirskiego, tym samym więc dostarczają one do-
datkowej przesłanki potwierdzającej bliższe zwią-
zki Mieroszewskiego z Lubomirskim.
Niewiele możemy powiedzieć o sposobie ko-
rzystania przez Mieroszewskiego z własnego księ-
gozbioru. Wydaje się, że należał on do biblio-
filów dbających o zachowanie posiadanych dzieł
w nieskalanym stanie. Świadczy o tym sporadycz-
ne tylko podpisywanie własnych książek (spośród
uwzględnionych w niniejszym artykule zaledwie
9 egz.). Książki te z reguły są też pozbawione in-
nych notatek. Wyjątek stanowi traktat fortyfika-
cyjny D. Specklego z r. 1599 (poz. 80), zawiera-
48 Własnością Brożka był też ■—• według opinii
B a n d t k i e g o, o. c., s. 78, podtrzymanej przez 'Wi-
słockiego — rękopiśmienny traktat architektury wojsko-
wej (poz. 2).
49 Wym. 202X170 mm, rys. piórkiem na papierze
żeberkowanym. Filigran (a ściślej: zachowana przy brze-
gu kartki jego dolna połowa) jest chyba identyczny ze
jący wyjątkowo obszerne i bardzo interesujące
zapiski w języku polskim; są one jednak chyba
dziełem poprzedniego właściciela. Nieliczne mar-
ginalia w traktatach Goldmanna (poz. 39) i Rus-
coniego (poz. 69) są również pisane obcą ręką
(w pierwszym — ręką Brożka). Interesujące go
miejsca zaznaczał Mieroszewski bądź przez cha-
rakterystyczne wielkie załamanie narożnika lub
marginesu karty, bądź też papierowymi zakład-
kami, robionymi zwykle z fragmentów otrzymy-
wanych listów. Nieliczne zachowane uwagi Mie-
roszewskiego pisane są zawsze na luźnych kar-
teczkach.
Sporo ilustracji bądź frontispisów książek
pokrywa wykonana ołówkiem kratka, świadcząca
o kopiowaniu ich przez użytkownika. Między
kartkami podręcznika fortyfikacji A. de Ville’a
z r. 1640 (poz. 88) znalazł się rysunek przed-
stawiający motywy krajobrazowe (ryc. 9) 48 49. Kart-
8. Superekslibris Stanisława Lubomirskiego — fragment
ryc. 7 (fot. W. Gumuła)
znakiem niewiadomej papierni przedstawiającym dwu-
głowego orła, znanym z dokumentu z r. 1659, znajdu-
jącego się w Lietuvos TSR Centrinis yalstybinis istori-
nis archyyas w Wilnie (sygn. SA 3259) — por. E. Lau-
cevicius, Papierius Lietuvoje XV—XVIII a., Vilnius
1967, nr 445.
117
z superekslibrisem Stanisława Lubomirskiego (fot. W.
Gumuła)
nie zdobione oprawy (ryc. 7) z superekslibrisem
z herbem Śreniawa (ryc. 8) wskazują na pocho-
dzenie z wiśnickiej biblioteki Stanisława Lubo-
mirskiego, tym samym więc dostarczają one do-
datkowej przesłanki potwierdzającej bliższe zwią-
zki Mieroszewskiego z Lubomirskim.
Niewiele możemy powiedzieć o sposobie ko-
rzystania przez Mieroszewskiego z własnego księ-
gozbioru. Wydaje się, że należał on do biblio-
filów dbających o zachowanie posiadanych dzieł
w nieskalanym stanie. Świadczy o tym sporadycz-
ne tylko podpisywanie własnych książek (spośród
uwzględnionych w niniejszym artykule zaledwie
9 egz.). Książki te z reguły są też pozbawione in-
nych notatek. Wyjątek stanowi traktat fortyfika-
cyjny D. Specklego z r. 1599 (poz. 80), zawiera-
48 Własnością Brożka był też ■—• według opinii
B a n d t k i e g o, o. c., s. 78, podtrzymanej przez 'Wi-
słockiego — rękopiśmienny traktat architektury wojsko-
wej (poz. 2).
49 Wym. 202X170 mm, rys. piórkiem na papierze
żeberkowanym. Filigran (a ściślej: zachowana przy brze-
gu kartki jego dolna połowa) jest chyba identyczny ze
jący wyjątkowo obszerne i bardzo interesujące
zapiski w języku polskim; są one jednak chyba
dziełem poprzedniego właściciela. Nieliczne mar-
ginalia w traktatach Goldmanna (poz. 39) i Rus-
coniego (poz. 69) są również pisane obcą ręką
(w pierwszym — ręką Brożka). Interesujące go
miejsca zaznaczał Mieroszewski bądź przez cha-
rakterystyczne wielkie załamanie narożnika lub
marginesu karty, bądź też papierowymi zakład-
kami, robionymi zwykle z fragmentów otrzymy-
wanych listów. Nieliczne zachowane uwagi Mie-
roszewskiego pisane są zawsze na luźnych kar-
teczkach.
Sporo ilustracji bądź frontispisów książek
pokrywa wykonana ołówkiem kratka, świadcząca
o kopiowaniu ich przez użytkownika. Między
kartkami podręcznika fortyfikacji A. de Ville’a
z r. 1640 (poz. 88) znalazł się rysunek przed-
stawiający motywy krajobrazowe (ryc. 9) 48 49. Kart-
8. Superekslibris Stanisława Lubomirskiego — fragment
ryc. 7 (fot. W. Gumuła)
znakiem niewiadomej papierni przedstawiającym dwu-
głowego orła, znanym z dokumentu z r. 1659, znajdu-
jącego się w Lietuvos TSR Centrinis yalstybinis istori-
nis archyyas w Wilnie (sygn. SA 3259) — por. E. Lau-
cevicius, Papierius Lietuvoje XV—XVIII a., Vilnius
1967, nr 445.
117