21. Leon Tarasewicz, konkluzja Rafała Michała Olechnowicza, Wilno 1689
pomocników Tarasewicza w Moskwie, niemniej
sprawa jego anonimowych „czeladników" pozo-
staje otwarta. Otóż istnieje sztych przedstawia-
jący portret ks. Bazylego Bazylewicza Golicyna,
opatrzony dość obszerną legendą rosyjską. Zna-
ny od dawna na podstawie litografii z obcięte-
go silnie egzemplarza, na którym nie występo-
wała sygnatura artysty, uchodził długo za dzie-
ło Leona Tarasewicza, współczesne portretom Zo-
fii i innym 109. Tymczasem na pełnym egzempla-
rzu w Bibliotece Krasińskich w Warszawie wi-
doczne są wyraźnie inicjały A.T., które odniesio-
no do Aleksandra Tarasewicza. A że w tym sa-
mym zbiorze odnalazł się sztych ikony św. Mele-
cjusza, patriarchy antiocheńskiego, z polską dedy-
kacją dla Melecjusza Wujachowicza, archiman-
dryty peczerskiego, podpisaną „Przez nayniższe-
go sługę Antoniego Tarasewicza, tejże Stey Ław-
ry zakonnika — Anno 1693, Febr. 12", to wy-
starczyło, aby — traktując widocznie autentycz-
ną biografię Szczyrskiego jako model — przypi-
sać ją Aleksandrowi Tarasewiczowi, kazać mu
przenieść się na Ukrainę, wstąpić do zakonu pod
109 V. S.ie >z y n's'k y j, Istorija ukrajin's'koho hra-
werstwa XVI—XVIII stolittija, Lwów 1837, s. 24, tabl.
XVII, 25.
102
pomocników Tarasewicza w Moskwie, niemniej
sprawa jego anonimowych „czeladników" pozo-
staje otwarta. Otóż istnieje sztych przedstawia-
jący portret ks. Bazylego Bazylewicza Golicyna,
opatrzony dość obszerną legendą rosyjską. Zna-
ny od dawna na podstawie litografii z obcięte-
go silnie egzemplarza, na którym nie występo-
wała sygnatura artysty, uchodził długo za dzie-
ło Leona Tarasewicza, współczesne portretom Zo-
fii i innym 109. Tymczasem na pełnym egzempla-
rzu w Bibliotece Krasińskich w Warszawie wi-
doczne są wyraźnie inicjały A.T., które odniesio-
no do Aleksandra Tarasewicza. A że w tym sa-
mym zbiorze odnalazł się sztych ikony św. Mele-
cjusza, patriarchy antiocheńskiego, z polską dedy-
kacją dla Melecjusza Wujachowicza, archiman-
dryty peczerskiego, podpisaną „Przez nayniższe-
go sługę Antoniego Tarasewicza, tejże Stey Ław-
ry zakonnika — Anno 1693, Febr. 12", to wy-
starczyło, aby — traktując widocznie autentycz-
ną biografię Szczyrskiego jako model — przypi-
sać ją Aleksandrowi Tarasewiczowi, kazać mu
przenieść się na Ukrainę, wstąpić do zakonu pod
109 V. S.ie >z y n's'k y j, Istorija ukrajin's'koho hra-
werstwa XVI—XVIII stolittija, Lwów 1837, s. 24, tabl.
XVII, 25.
102