DOI Artikel:
Kalinowska, Janina: Akwizgran: Przyczynek do poznania pierwotnego programu ikonograficznego dekoracji mozaikowej kaplicy pałacowej Karola Wielkiego
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20403#0018
Istniał jednak w sztuce Italii temat, ukazany
w typie ikonograficznym, znanym z ryciny Ciam-
piniego. Zgoidmie z opiisem nie1 istniejących już
mozaik ora tęczy katediry Salwatora ,w Nea-
polu 32 apokaliptyczni starcy ciddaiwiald taśm
swe korony siedzącemu na tronie Salwatorowi,
którego otaczało siedmiu aniołów, trzymających
w rękach kandelabry33. Był to, jak zauważyła
C. Ihm, temat rzymskiego pochodzenia34. Istot-
nie w Wiecznym Mieście szukać należy dla nie-
go wzoru, nie tylko dlatego, że był tak popular-
nym tam przedstawieniem w 1. tysiącleciu, lecz
również dlatego, że gdy budowano i zdobiono
katedrę w Neapolu (poświęconą już może w r.
9. Mozaiki kopuły kaplicy (rekonstrukcja J. Kalinowskiej)
którego wprowadzono do mozaik dopiero w w. XII lub
XIII (o.c., s. 17—44).
32 Temat mozaik apsydy przekazał Jam Diakon (w
Chronicon Episcoparum S. Ecclesiae Neapolitanae), a
tęczy: Carracciolo i Chiocarello i(XVM w.) — zob. C.
Ihm, Die Programme der christlichen Apsismalerei vom
Vierten Jahrhundert bis zur Mitte des achten Jahrhun-
derts, Wiesbaden 1960, s. 176—177.
33 W oparciu o przekazy źródłowe odtworzyć można
przypuszczalne losy katedry Sotera (Salwatora) w Neapo-
lu. W r. 325 ukończono ją, poświęcając ją Soterowi,
przeważała tam bowiem wówczas ludność grecka. Do
dziś jej baptysterium nosi popularną nazwę „baptyste-
rium Sotera”. W drugiej połowie IV w. (odbudował ją,
może po zniszczeniach wojennych, biskup Stefan, nazwa-
no ją więc „Stefania”. W latach 535—555 restaurował ją
po pożarze biskup Jan i ozdobił. — zapewne nie tylko
apsydę, gdzie wyobrażono scenę cudu na górze Tabor,
lecz także tęczę — mozaikową sceną apokaliptycznego
Hołdu dwudziestu czterech starców i wizją siedmiu
świeczników. Mozaiki mogły być powtórzeniem dawnych,
już tam istniejących. Z czasem katedrę zaczęto zwać
Sta Restituta.
34 C. I h m, o.c., s. 177.
14
w typie ikonograficznym, znanym z ryciny Ciam-
piniego. Zgoidmie z opiisem nie1 istniejących już
mozaik ora tęczy katediry Salwatora ,w Nea-
polu 32 apokaliptyczni starcy ciddaiwiald taśm
swe korony siedzącemu na tronie Salwatorowi,
którego otaczało siedmiu aniołów, trzymających
w rękach kandelabry33. Był to, jak zauważyła
C. Ihm, temat rzymskiego pochodzenia34. Istot-
nie w Wiecznym Mieście szukać należy dla nie-
go wzoru, nie tylko dlatego, że był tak popular-
nym tam przedstawieniem w 1. tysiącleciu, lecz
również dlatego, że gdy budowano i zdobiono
katedrę w Neapolu (poświęconą już może w r.
9. Mozaiki kopuły kaplicy (rekonstrukcja J. Kalinowskiej)
którego wprowadzono do mozaik dopiero w w. XII lub
XIII (o.c., s. 17—44).
32 Temat mozaik apsydy przekazał Jam Diakon (w
Chronicon Episcoparum S. Ecclesiae Neapolitanae), a
tęczy: Carracciolo i Chiocarello i(XVM w.) — zob. C.
Ihm, Die Programme der christlichen Apsismalerei vom
Vierten Jahrhundert bis zur Mitte des achten Jahrhun-
derts, Wiesbaden 1960, s. 176—177.
33 W oparciu o przekazy źródłowe odtworzyć można
przypuszczalne losy katedry Sotera (Salwatora) w Neapo-
lu. W r. 325 ukończono ją, poświęcając ją Soterowi,
przeważała tam bowiem wówczas ludność grecka. Do
dziś jej baptysterium nosi popularną nazwę „baptyste-
rium Sotera”. W drugiej połowie IV w. (odbudował ją,
może po zniszczeniach wojennych, biskup Stefan, nazwa-
no ją więc „Stefania”. W latach 535—555 restaurował ją
po pożarze biskup Jan i ozdobił. — zapewne nie tylko
apsydę, gdzie wyobrażono scenę cudu na górze Tabor,
lecz także tęczę — mozaikową sceną apokaliptycznego
Hołdu dwudziestu czterech starców i wizją siedmiu
świeczników. Mozaiki mogły być powtórzeniem dawnych,
już tam istniejących. Z czasem katedrę zaczęto zwać
Sta Restituta.
34 C. I h m, o.c., s. 177.
14