8. Ukrzyżowanie, fragment antependium z Rudawy (fot. J. Książek)
żenią przy próbie rekonstrukcji pierwotnej for-
my i funkcji haftu.
Drugie spostrzeżenie, które trzeba odnotować,
to niepokojąca „gęstość” układu poszczególnych
postaci i ich grup, wywołująca wrażenie stłocze-
nia ich na zbyt małej powierzchni (ryc. 1).
Koloryt. Barwy haftu niewątpliwie były
pierwotnie dużo żywsze; zwłaszcza róże wyblakły,
przybierając odcienie piaskowe. Karnacje mają
obecnie tonację barwną kości słoniowej. Znikły
prawie zupełnie jedwabisto iLśniące Ihiełe, zastą-
pione matową szarością płótna przeglądającego
spod wytartych nici. Zblakły zapewne i błękity.
Jednakże, jak i dziś, tak pierwotnie dominował
ton złoty, stanowiący podstawowy wątek barwny
wszystkich niemal szat, przysłonięty w różnym
stopniu fiołkową purpurą (suknie Chrystusa i Ma-
rii, płaszcz św. Jana), jasnym i ciemnym błęki-
tem (płaszcz Marii), zieleniami o odcieniach oliw-
kowych i szmaragdowych, winną czerwienią (stro-
52
żenią przy próbie rekonstrukcji pierwotnej for-
my i funkcji haftu.
Drugie spostrzeżenie, które trzeba odnotować,
to niepokojąca „gęstość” układu poszczególnych
postaci i ich grup, wywołująca wrażenie stłocze-
nia ich na zbyt małej powierzchni (ryc. 1).
Koloryt. Barwy haftu niewątpliwie były
pierwotnie dużo żywsze; zwłaszcza róże wyblakły,
przybierając odcienie piaskowe. Karnacje mają
obecnie tonację barwną kości słoniowej. Znikły
prawie zupełnie jedwabisto iLśniące Ihiełe, zastą-
pione matową szarością płótna przeglądającego
spod wytartych nici. Zblakły zapewne i błękity.
Jednakże, jak i dziś, tak pierwotnie dominował
ton złoty, stanowiący podstawowy wątek barwny
wszystkich niemal szat, przysłonięty w różnym
stopniu fiołkową purpurą (suknie Chrystusa i Ma-
rii, płaszcz św. Jana), jasnym i ciemnym błęki-
tem (płaszcz Marii), zieleniami o odcieniach oliw-
kowych i szmaragdowych, winną czerwienią (stro-
52