DOI Heft:
W 500-lecie Ołtarza Mariackiego Wita Stwosza (1489-1989)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20543#0012
wiązując do przekazów ikonograficznych niemiec-
kiej sztuki cechowej, oraz miejsca, jakie przypada
tej kwaterze w pionowym i poziomym układzie
całego dzieła.
Zespół pierwszych pięciu artykułów zamyka
sprawozdanie Danuty Skowron ze stanu zachowa-
nia Ołtarza Mariackiego w świetle przeprowa-
dzonego w roku 1982 odczyszczenia przez Pra-
cownie Konserwacji Zabytków w Krakowie.
Część drugą tomu XXV, odnoszącą się do
krakowskiej twórczości artysty, rozpoczyna tekst
Witolda Kasprzyka związany z wykonaną w la-
tach 1982—1983 konserwacją kamiennego krucy-
fiksu Wita Stwosza w kościele Mariackim, która
doprowadziła do odkrycia pierwotnego wyglądu
dzieła i była uprzednio przedmiotem sprawozda-
nia autora w Ochronie Zabytków (XXXIX, 1986).
Tekst ten uzupełnia zamieszczoną w Foliach
(XXIII, 1986) rozprawę Pawła Penc akowskiego o
tym krucyfiksie.
Bogna Dziechciaruk, podejmując wątek wła-
snego artykułu, zamieszczonego w Foliach (XXI,
1985), o związanych ze Stwoszem figurach ryce-
rzy w Muzeum Narodowym w Krakowie jako
pozostałościach późnogotyekiego Grobu Wielka-
nocnego, stara się ustalić funkcję liturgiczną ma-
łego krucyfiksu drewnianego, znajdującego się w
Zbiorach Szołayskich Muzeum Narodowego w
Krakowie, przypisywanego samemu Stwoszowi
lub jego współpracownikowi Jorgowi Huberowi,
a niekiedy tylko łączonego ogólnie z warsztatem
Stwosza.
W związku z tematem Zaśnięcia Marii w Ołta-
rzu Mariackim Alicja Karłowska-Kamzowa oma-
wia, w formie eseju dedykowanego pamięci za-
służonego badacza twórczości Wita Stwosza ks.
prof. Szczęsnego Dettloffa, wyobrażenia śmierci
w krakowskim okresie twórczości artysty.
Tom zamyka przeglądowy artykuł Tadeusza
Chrzanowskiego i Mariana Korneckiego o sztuce
w Krakowie po wyjeździe Stwosza na stałe do
Norymbergi w roku 1496. Jak zapowiada podty-
tuł artykułu, autorzy przedstawiają epilog goty-
ku mieszczańskiego w stolicy królestwa polskie-
go. Jest to drugi człon tekstu o sztuce w Kra-
kowie przed przybyciem artysty, drukowanego
wcześniej w zbiorze artykułów Wit Stwosz w
Krakowie (1987).
Redakcja Foliów żywi nadzieję, że zebrane w
tym tomie prace staną się podstawą do dalszych
krytycznych badań nad Ołtarzem Mariackim oraz
nad znaczeniem krakowskiej twórczości Stwosza
dla dziejów sztuki w Polsce i poza jej granicami.
Zgodnie z zasadami pisowni w artykułach
wszystkich autorów, więc również Kolegów z Po-
znania, którzy zwykli respektować utrwaloną
przez Szczęsnego Dettloffa pisownię Wit Stosz,
redakcja, w ramach niezbędnego ujednolicenia
tekstów, zmuszona była zachować formę Wit
Stwosz.
Tekst Marii Łodyńskiej-Kosińskiej ukazuje się
tak, jak został dostarczony do druku, tzn. w wer-
sji oryginalnej niemieckiej. Pozostałe artykuły
zaopatrzone są w streszczenia w języku niemiec-
kim iz wyjątkiem artykułu Adama S. Labudy.
kiej sztuki cechowej, oraz miejsca, jakie przypada
tej kwaterze w pionowym i poziomym układzie
całego dzieła.
Zespół pierwszych pięciu artykułów zamyka
sprawozdanie Danuty Skowron ze stanu zachowa-
nia Ołtarza Mariackiego w świetle przeprowa-
dzonego w roku 1982 odczyszczenia przez Pra-
cownie Konserwacji Zabytków w Krakowie.
Część drugą tomu XXV, odnoszącą się do
krakowskiej twórczości artysty, rozpoczyna tekst
Witolda Kasprzyka związany z wykonaną w la-
tach 1982—1983 konserwacją kamiennego krucy-
fiksu Wita Stwosza w kościele Mariackim, która
doprowadziła do odkrycia pierwotnego wyglądu
dzieła i była uprzednio przedmiotem sprawozda-
nia autora w Ochronie Zabytków (XXXIX, 1986).
Tekst ten uzupełnia zamieszczoną w Foliach
(XXIII, 1986) rozprawę Pawła Penc akowskiego o
tym krucyfiksie.
Bogna Dziechciaruk, podejmując wątek wła-
snego artykułu, zamieszczonego w Foliach (XXI,
1985), o związanych ze Stwoszem figurach ryce-
rzy w Muzeum Narodowym w Krakowie jako
pozostałościach późnogotyekiego Grobu Wielka-
nocnego, stara się ustalić funkcję liturgiczną ma-
łego krucyfiksu drewnianego, znajdującego się w
Zbiorach Szołayskich Muzeum Narodowego w
Krakowie, przypisywanego samemu Stwoszowi
lub jego współpracownikowi Jorgowi Huberowi,
a niekiedy tylko łączonego ogólnie z warsztatem
Stwosza.
W związku z tematem Zaśnięcia Marii w Ołta-
rzu Mariackim Alicja Karłowska-Kamzowa oma-
wia, w formie eseju dedykowanego pamięci za-
służonego badacza twórczości Wita Stwosza ks.
prof. Szczęsnego Dettloffa, wyobrażenia śmierci
w krakowskim okresie twórczości artysty.
Tom zamyka przeglądowy artykuł Tadeusza
Chrzanowskiego i Mariana Korneckiego o sztuce
w Krakowie po wyjeździe Stwosza na stałe do
Norymbergi w roku 1496. Jak zapowiada podty-
tuł artykułu, autorzy przedstawiają epilog goty-
ku mieszczańskiego w stolicy królestwa polskie-
go. Jest to drugi człon tekstu o sztuce w Kra-
kowie przed przybyciem artysty, drukowanego
wcześniej w zbiorze artykułów Wit Stwosz w
Krakowie (1987).
Redakcja Foliów żywi nadzieję, że zebrane w
tym tomie prace staną się podstawą do dalszych
krytycznych badań nad Ołtarzem Mariackim oraz
nad znaczeniem krakowskiej twórczości Stwosza
dla dziejów sztuki w Polsce i poza jej granicami.
Zgodnie z zasadami pisowni w artykułach
wszystkich autorów, więc również Kolegów z Po-
znania, którzy zwykli respektować utrwaloną
przez Szczęsnego Dettloffa pisownię Wit Stosz,
redakcja, w ramach niezbędnego ujednolicenia
tekstów, zmuszona była zachować formę Wit
Stwosz.
Tekst Marii Łodyńskiej-Kosińskiej ukazuje się
tak, jak został dostarczony do druku, tzn. w wer-
sji oryginalnej niemieckiej. Pozostałe artykuły
zaopatrzone są w streszczenia w języku niemiec-
kim iz wyjątkiem artykułu Adama S. Labudy.