DOI Artikel:
Marcinkowski, Wojciech: Uwagi o typie krakowskiej nastawy Wita Stwosza
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20543#0027
4. Retabulum na ołtarzu głównym kościoła parafialnego Sw. Michała w Schwäbisch Hall, około 1460/1470 (wg
Veit Stoss. Die Vorträge des Nürnberger Symposions, München 1986)
ćwierci XIV w. (por. retabula Koronacji Marii:
Oberwesel ■—■ dwa rzędy po sześć figur apostołów
(ryc. 5), natomiast Marienstatt i Rossow (ryc. 6) •—
dwa rzędy po trzy figury)sr. Ostateczne konse-
kwencje wyciągnięto jednak na Południu. Oba
przedstawienia w korpusie sygnowanej przez Han-
sa Schiichlina nastawy w Tiefenbronn (ryc. 7)
flankowane są już tylko przez cztery figury (dwie
virgines capitales i śś. Janowie). Koronacja Marii
37 Zwraca na to uwagę G. Schilling, Die Ent-
wicklung des rheinischen Schnitzaltares von den An-
fängen bis zur Mitte des 15. Jahrhunderts [Köln 1953],
s. 99 i n., szczególnie s. 100.
38 F. Haack, Hans Schüchlin, der Schöpfer des
Tiefenbronner Hochaltars, Strassburg 1905 (Studien zur
deutschem Kunstgeschichte 62). O kontrowersjach co do
'Proweniencji d datowania z«b. G. Piccard, Der Maler
Hans Schüchlin von Ulm (Beiträge zur Landeskunde,
1969, nr 2), s. 1—6.
39 Friedrich III —■ Kaiserresidenz Wiener Neustadt
[Wien 1966], nr kał. 234, s. 402—403. Innym pierwowzo-
rem retabulów dwukondygnacyjnych ma Południu mogła
być nastawa Hansa Stethaimera (por. przyip. 28) dla
kościoła parafialnego Sw. Mikołaja w Hall (kontrakt
z 1453 r.), zofo. Ph. Seeböck, Dreifache Chronik der
Stadt Hall im Innthale. Ein historisches Manuskript als
Ergänzung der Schweyger’sehen Chronik (Zeitschrift des
Ferdinandeums für Tirol und Vorarlberg, XXVI, 1882),
s. 43'—44, in extenso na s. 48—60; ostatnio: E. Egg, Go-
tik in Tirol —- Die Flügelaltäre, Innsbruck 1985, s. 36.
Por. w tym kontekście: 1) Rekonstrukcja datowanych
na trzecią ćwierć XV w. retabulów Mistrza Leonarda
(Scherhauffa) z Velthnrms vel Feldithurns (Velturno) i z
klasztoru Säben (Sabiona) nad Klausen (Chiusa): N. R a-
w górnej kondygnacji korpusu tzw. ołtarza z Wie-
ner Neustadt w katedrze Św. Stefana w Wied-
niu 37 38 39 * * * * obywa się wreszcie bez jakiejkolwiek „asy-
sty”. Teraz wystarczyło już tylko usunąć gzyms
dzielący korpus, by jednolita tematycznie scena
rozprzestrzeniła się na całe wnętrze szafy ołtarzo-
wej. Dla określenia retabulum tego typu używa
Gisela Schilling trafnego terminu „nastawa mo-
nosceniczna” („der Ein-Szenenaltar”). W konse-
smo, Precisazioni sulla construzione dell’altare di Mae-
stro Leonardo a Sabiona (Cultura aitesina, III, 1949).
przyp. 3 na s. 106; tenże, Der Säbener Marienaltar
und seine Stellung im Werk Meisters Leonhard von
Brixen (Der Schiern, LI, 1977), s. 49—50; 2) Nastawa ołta-
rza głównego w kościele parafialnym Wniebowzięcia w
Völs am Schiern (Fie ałl-o Sciliar) ustawiona przez Nar-
cyza z Bozen w 1488 r., zofo.: A. Star ber, Aus der
Geschichte der Völser Pfarrgemeinde im Eisacktal, Bol-
zano 1930, s. 42—44, tabl. 26 (zdjęcie korpusu przed
przekształceniem); H. Mackowitz, Spätgotische Flü-
gelaltäre der Bozner Schule, Innsbruck 1948, s. 130 i n.;
3) Retabulum w kościele parafialnym Wniebowzięcia w
Niederlana (Lana), 1503—1509, zofo.: K. Ziegler, Der
Schnatterpeck-Altar zu Lana bei Meran, Innsbruck—
Frankfurt a. M. [1970]; 4) Rozproszona nastawa z ko-
ścioła parafialnego w Polling (rzeźby Hansa Leinbsrge-
ra, 1526—4527), ,zob.: H. Buchheit, G. Liii, Hans
Leinberger — Hans Stethaimer. Ausstellung in Landshut
zum 500-jährigen Jubiläum der St. Martinskirche —
Kritischer Katalog, München [1932], nr kat. 22—23, s.
27; C. Behle, Hans Leinberger. Leben und Eigenart
des Künstlers, stilkritische Entwicklung, Rekonstruktion
der Gruppen und Altäre, München 1984 (Miscellanea
Bavaric-a Monacenisia 124), s. 153—158.
23
Veit Stoss. Die Vorträge des Nürnberger Symposions, München 1986)
ćwierci XIV w. (por. retabula Koronacji Marii:
Oberwesel ■—■ dwa rzędy po sześć figur apostołów
(ryc. 5), natomiast Marienstatt i Rossow (ryc. 6) •—
dwa rzędy po trzy figury)sr. Ostateczne konse-
kwencje wyciągnięto jednak na Południu. Oba
przedstawienia w korpusie sygnowanej przez Han-
sa Schiichlina nastawy w Tiefenbronn (ryc. 7)
flankowane są już tylko przez cztery figury (dwie
virgines capitales i śś. Janowie). Koronacja Marii
37 Zwraca na to uwagę G. Schilling, Die Ent-
wicklung des rheinischen Schnitzaltares von den An-
fängen bis zur Mitte des 15. Jahrhunderts [Köln 1953],
s. 99 i n., szczególnie s. 100.
38 F. Haack, Hans Schüchlin, der Schöpfer des
Tiefenbronner Hochaltars, Strassburg 1905 (Studien zur
deutschem Kunstgeschichte 62). O kontrowersjach co do
'Proweniencji d datowania z«b. G. Piccard, Der Maler
Hans Schüchlin von Ulm (Beiträge zur Landeskunde,
1969, nr 2), s. 1—6.
39 Friedrich III —■ Kaiserresidenz Wiener Neustadt
[Wien 1966], nr kał. 234, s. 402—403. Innym pierwowzo-
rem retabulów dwukondygnacyjnych ma Południu mogła
być nastawa Hansa Stethaimera (por. przyip. 28) dla
kościoła parafialnego Sw. Mikołaja w Hall (kontrakt
z 1453 r.), zofo. Ph. Seeböck, Dreifache Chronik der
Stadt Hall im Innthale. Ein historisches Manuskript als
Ergänzung der Schweyger’sehen Chronik (Zeitschrift des
Ferdinandeums für Tirol und Vorarlberg, XXVI, 1882),
s. 43'—44, in extenso na s. 48—60; ostatnio: E. Egg, Go-
tik in Tirol —- Die Flügelaltäre, Innsbruck 1985, s. 36.
Por. w tym kontekście: 1) Rekonstrukcja datowanych
na trzecią ćwierć XV w. retabulów Mistrza Leonarda
(Scherhauffa) z Velthnrms vel Feldithurns (Velturno) i z
klasztoru Säben (Sabiona) nad Klausen (Chiusa): N. R a-
w górnej kondygnacji korpusu tzw. ołtarza z Wie-
ner Neustadt w katedrze Św. Stefana w Wied-
niu 37 38 39 * * * * obywa się wreszcie bez jakiejkolwiek „asy-
sty”. Teraz wystarczyło już tylko usunąć gzyms
dzielący korpus, by jednolita tematycznie scena
rozprzestrzeniła się na całe wnętrze szafy ołtarzo-
wej. Dla określenia retabulum tego typu używa
Gisela Schilling trafnego terminu „nastawa mo-
nosceniczna” („der Ein-Szenenaltar”). W konse-
smo, Precisazioni sulla construzione dell’altare di Mae-
stro Leonardo a Sabiona (Cultura aitesina, III, 1949).
przyp. 3 na s. 106; tenże, Der Säbener Marienaltar
und seine Stellung im Werk Meisters Leonhard von
Brixen (Der Schiern, LI, 1977), s. 49—50; 2) Nastawa ołta-
rza głównego w kościele parafialnym Wniebowzięcia w
Völs am Schiern (Fie ałl-o Sciliar) ustawiona przez Nar-
cyza z Bozen w 1488 r., zofo.: A. Star ber, Aus der
Geschichte der Völser Pfarrgemeinde im Eisacktal, Bol-
zano 1930, s. 42—44, tabl. 26 (zdjęcie korpusu przed
przekształceniem); H. Mackowitz, Spätgotische Flü-
gelaltäre der Bozner Schule, Innsbruck 1948, s. 130 i n.;
3) Retabulum w kościele parafialnym Wniebowzięcia w
Niederlana (Lana), 1503—1509, zofo.: K. Ziegler, Der
Schnatterpeck-Altar zu Lana bei Meran, Innsbruck—
Frankfurt a. M. [1970]; 4) Rozproszona nastawa z ko-
ścioła parafialnego w Polling (rzeźby Hansa Leinbsrge-
ra, 1526—4527), ,zob.: H. Buchheit, G. Liii, Hans
Leinberger — Hans Stethaimer. Ausstellung in Landshut
zum 500-jährigen Jubiläum der St. Martinskirche —
Kritischer Katalog, München [1932], nr kat. 22—23, s.
27; C. Behle, Hans Leinberger. Leben und Eigenart
des Künstlers, stilkritische Entwicklung, Rekonstruktion
der Gruppen und Altäre, München 1984 (Miscellanea
Bavaric-a Monacenisia 124), s. 153—158.
23