DOI Artikel:
Kalinowski, Lech: Załamane ręce apostoła w Ołtarzu mariackim Wita Stwosza
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20543#0072
20. Ukrzyżowanie, skrzydło małego dyptyku, 1350—1380.
Florencja, Museo Nationale BargeRo (wg Schmidta)
Z punktu widzenia stopnia ostrości „zamknię-
tych” nad głową rąk grupę przejściową tworzą
trzy jednakowe kompozycje Ukrzyżowania zwią-
zane z Janem i Hubertem van Eyckami — na
Ukrzyżowaniu w Godzinkach, zwanych Turyński-
mi, w Museo Civico w Turynie, przypisywanych
bądź jednemu z braci, bądź artyście warsztatowo
bliskiemu23, na Ukrzyżowaniu Mistrza H., we-
dług atrybucji Alberta Chätelet, w zbiorach Gal-
leria Franchetti w Ca d’Oro w Wenecji24, oraz
na Ukrzyżowaniu włoskiego artysty w Museo Ci-
vico w Padwie, będącym powtórzeniem Ukrzyżo-
wania weneckiego 25 — w głębi, po lewej stronie,
jedna ze stojących za krzyżem (na wprost patrzą-
cego) niewiast uniosła nad głowę stykające się
ze sobą, jeśli nie splecione dłonie (ryc. 11).
W typie drugim dłonie splecionych nad
głową rąk zwrócone są w górę pod kątem ostrym.
21. Ukrzyżowanie, fragment preteksty ornatu, koniec w
XIV. Brno, Muzeum Sztuk Dekoracyjnych, Morawska
Galeria (wg Ceske goticke umeni, 1350—1120)
wego Warszawskiego, XXVI, 1933, Wydział II, tabl. XIV,
fig. 2 do tekstu s. 29-^30); M. Csänky, Das Bartfel-
der Madonna-Bild. Entwicklungsgeschichtliche Studien
(Jahrbuch des Museums der Bildenden Künste in Bu-
dapest, X, 1910, Budapest 1941), s. 91, fig. 50.
23 a. Chätelet, Les enluminures eyckiennes des
manuscrits de Turin et de Milan—Turin (La Revue des
Arte, 7e annee, 1957), s. 155—164, tu s. 160, fig. 8; Tur-
ner, o. c., s. 18—19; H. Belting, D. Eichberger,
Jan van Eyck als Erzähler. Frühe Tafelbilder im Um-
kreis der New Yorker Doppeltafel, Worms 1983, fig. 42
do tekstu s. 131.
68
Florencja, Museo Nationale BargeRo (wg Schmidta)
Z punktu widzenia stopnia ostrości „zamknię-
tych” nad głową rąk grupę przejściową tworzą
trzy jednakowe kompozycje Ukrzyżowania zwią-
zane z Janem i Hubertem van Eyckami — na
Ukrzyżowaniu w Godzinkach, zwanych Turyński-
mi, w Museo Civico w Turynie, przypisywanych
bądź jednemu z braci, bądź artyście warsztatowo
bliskiemu23, na Ukrzyżowaniu Mistrza H., we-
dług atrybucji Alberta Chätelet, w zbiorach Gal-
leria Franchetti w Ca d’Oro w Wenecji24, oraz
na Ukrzyżowaniu włoskiego artysty w Museo Ci-
vico w Padwie, będącym powtórzeniem Ukrzyżo-
wania weneckiego 25 — w głębi, po lewej stronie,
jedna ze stojących za krzyżem (na wprost patrzą-
cego) niewiast uniosła nad głowę stykające się
ze sobą, jeśli nie splecione dłonie (ryc. 11).
W typie drugim dłonie splecionych nad
głową rąk zwrócone są w górę pod kątem ostrym.
21. Ukrzyżowanie, fragment preteksty ornatu, koniec w
XIV. Brno, Muzeum Sztuk Dekoracyjnych, Morawska
Galeria (wg Ceske goticke umeni, 1350—1120)
wego Warszawskiego, XXVI, 1933, Wydział II, tabl. XIV,
fig. 2 do tekstu s. 29-^30); M. Csänky, Das Bartfel-
der Madonna-Bild. Entwicklungsgeschichtliche Studien
(Jahrbuch des Museums der Bildenden Künste in Bu-
dapest, X, 1910, Budapest 1941), s. 91, fig. 50.
23 a. Chätelet, Les enluminures eyckiennes des
manuscrits de Turin et de Milan—Turin (La Revue des
Arte, 7e annee, 1957), s. 155—164, tu s. 160, fig. 8; Tur-
ner, o. c., s. 18—19; H. Belting, D. Eichberger,
Jan van Eyck als Erzähler. Frühe Tafelbilder im Um-
kreis der New Yorker Doppeltafel, Worms 1983, fig. 42
do tekstu s. 131.
68