DOI article:
Kasprzyk, Witold: Zagadnienia wynikające z konserwacji kamiennego krycyfiksu Wita Stwosza
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20543#0130
Ji .
16. Rekonstrukcja rysunkowa brakujących fragmentów Krucyfiksu
Slackerowskiego Wita Stwosza: korony cierniowej, włosów i perizo-
nium (rys. E. Charów-Kasprzyk)
świetle interesująco rysuje się pytanie, jak wy-
glądał pierwotnie Krucyfiks Slackerowski22.
Belka pionowa krzyża, jak już wspomniano,
była dłuższa i nieco rozszerzała się ku podstawie.
Nie wiemy nic o titulusie. Jeśli przyjąć, że gór-
ne zakończenie belki pionowej nie zostało obcię-
te — czego na obecnym etapie badań nie da się
jeszcze potwierdzić — to być może titulus miał
kształt kamiennej tabliczki osadzonej na krótkim
pręcie, jak np. na miedziorytniczym Ukrzyżowa-
niu Mistrza E.S. Z analizy układu zachowanego
fragmentu pukla włosów z lewej strony twarzy
Chrystusa, zdecydowanie odstającego od głowy,
oraz śladu na piersi wynika, że był dość znacz-
22 W założeniach konserwatorskich przyjęto zasadę
jak najmniejszej ingerencji w materię .zabytkową obiek-
tu. Dopuszczono możliwość wykonania tylko takich dro-
bnych rekonstrukcji, co do których istnieje pewność pra-
nie odsunięty od skroni i dotykał torsu nieco
wyżej niż pukiel prawy. Jednakże szczególne za-
interesowanie budzi ubytek formy lewego końca
perizonium. Rozpatrując ten problem należy prze-
studiować układ draperii zawiniętej w fantazyjną
„różę” (ryc. Ha, 15). Jak się okazuje, zasadnicze
znaczenie przy powstawaniu fałdów ma rodzaj
tkaniny oraz stosunek jej szerokości do długości.
Szerokość „sztywnego” płótna, z którego została
uformowana „róża”, jest równa długości frag-
mentu perizonium mierzonej od jego końca do
węzła. Z wykonanych prób wynika, że artysta
bardzo dokładnie i wnikliwie odwzorował materiał
w kamieniu, dokonując jednak pewnych transpo-
widłowego odczytania brakującej formy. Propozycje do-
tyczące rekonstrukcji brakujących fragmentów (perizo-
inium, włosów, tiitulusa) są już więc tylko teoretyczne.
126
16. Rekonstrukcja rysunkowa brakujących fragmentów Krucyfiksu
Slackerowskiego Wita Stwosza: korony cierniowej, włosów i perizo-
nium (rys. E. Charów-Kasprzyk)
świetle interesująco rysuje się pytanie, jak wy-
glądał pierwotnie Krucyfiks Slackerowski22.
Belka pionowa krzyża, jak już wspomniano,
była dłuższa i nieco rozszerzała się ku podstawie.
Nie wiemy nic o titulusie. Jeśli przyjąć, że gór-
ne zakończenie belki pionowej nie zostało obcię-
te — czego na obecnym etapie badań nie da się
jeszcze potwierdzić — to być może titulus miał
kształt kamiennej tabliczki osadzonej na krótkim
pręcie, jak np. na miedziorytniczym Ukrzyżowa-
niu Mistrza E.S. Z analizy układu zachowanego
fragmentu pukla włosów z lewej strony twarzy
Chrystusa, zdecydowanie odstającego od głowy,
oraz śladu na piersi wynika, że był dość znacz-
22 W założeniach konserwatorskich przyjęto zasadę
jak najmniejszej ingerencji w materię .zabytkową obiek-
tu. Dopuszczono możliwość wykonania tylko takich dro-
bnych rekonstrukcji, co do których istnieje pewność pra-
nie odsunięty od skroni i dotykał torsu nieco
wyżej niż pukiel prawy. Jednakże szczególne za-
interesowanie budzi ubytek formy lewego końca
perizonium. Rozpatrując ten problem należy prze-
studiować układ draperii zawiniętej w fantazyjną
„różę” (ryc. Ha, 15). Jak się okazuje, zasadnicze
znaczenie przy powstawaniu fałdów ma rodzaj
tkaniny oraz stosunek jej szerokości do długości.
Szerokość „sztywnego” płótna, z którego została
uformowana „róża”, jest równa długości frag-
mentu perizonium mierzonej od jego końca do
węzła. Z wykonanych prób wynika, że artysta
bardzo dokładnie i wnikliwie odwzorował materiał
w kamieniu, dokonując jednak pewnych transpo-
widłowego odczytania brakującej formy. Propozycje do-
tyczące rekonstrukcji brakujących fragmentów (perizo-
inium, włosów, tiitulusa) są już więc tylko teoretyczne.
126