DOI Artikel:
Małkiewiczówna, Helena: O późnośredniowiecznej ikonografii i kulcie św. Zofii z trzema córkami w Małopolsce
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20611#0036
6. Sw. Zofia z trzema córkami, obraz z okoio r. 1455,
Grybów, plebania (wg Walickiego; repr. R. Kubiczek)
dzącym” — cechuje się najbardziej znane mało-
polskie przedstawienie św. Zofii na obrazie w
Grybowie z ok. r. 1455 (ryc. 6) 13. I tu występuje
tron z zawieszoną w tle tkaniną, na którym za-
siada frontalnie św. Zofia okryta płaszczem, któ-
rego niemal symetrycznie rozłożone poły wyraź-
niej niż dotychczas okrywają skrajne córki i sty-
kają się na przodzie postaci, by następnie opaść
cz. I: Wawel, praca zbiorowa pod kierunkiem J. Sza-
błowskiego, Warszawa 1965; tekst: s. 78, ilustra-
cje: fig. 543. Na temat rzeźbionych części tryptyku osta-
tnio Z. Białłowic z-K ryg jerowa, Przykład tra-
dycjonalizmu w polskich ołtarzach snycerskich XV wie-
ku: Tryptyk Trójcy Sw. na Wawelu [w:] Sztuka i ide-
ologia XV wieku, pod red. P. Skubiszewskiego,
Warszawa 1978, s. 359—386.
13 M. Walicki, Malarstwo polskie. Gotyk — re-
7. Sw. Zofia z trzema córkami, kwatera tryptyku z oko-
ło r. 1460 z Kamionki Małej, Muzeum Diecezjalne w Tar-
nowie (fot. J. Langda)
ku ziemi. Powrócił motyw siedmiu koron, tym
razem rozłożonych równomiernie nad i po bokach
głowy. Uległy pewnej zmianie atrybuty córek: ta
po lewej trzyma ruszt, po prawej — miecz, środ-
kowa przysiadła w skomplikowanej pozie podpie-
rając kolanem kulisty piec, z którego wydoby-
wają się płomienie. Te same modyfikacje doty-
czące póz i atrybutów córek oraz układu płasz-
nesans —• wczesny manieryzm, Warszawa 1963, poz. 26,
s. 300 (tu starsza literatura), il. 26; T. Dobrowolski,
Nowy Sącz czy Kraków? (Ze studiów nad malarstwem
polskim około 1450 roku) [w:] Sztuka i historia. Księga
pamiątkowa ku czci profesora Michała Walickiego, War-
szawa 1966, s. 81, il. 3 na s. 82; Polak-Tra jdos,
Twórczość..., s. 56, 58—59, 61, il. 16 na s. 59; J. G a-
d o m s k i, Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski
1420—1470, Warszawa 1981, s. 39, 40, 96, 117, 127, il. 50.
32
Grybów, plebania (wg Walickiego; repr. R. Kubiczek)
dzącym” — cechuje się najbardziej znane mało-
polskie przedstawienie św. Zofii na obrazie w
Grybowie z ok. r. 1455 (ryc. 6) 13. I tu występuje
tron z zawieszoną w tle tkaniną, na którym za-
siada frontalnie św. Zofia okryta płaszczem, któ-
rego niemal symetrycznie rozłożone poły wyraź-
niej niż dotychczas okrywają skrajne córki i sty-
kają się na przodzie postaci, by następnie opaść
cz. I: Wawel, praca zbiorowa pod kierunkiem J. Sza-
błowskiego, Warszawa 1965; tekst: s. 78, ilustra-
cje: fig. 543. Na temat rzeźbionych części tryptyku osta-
tnio Z. Białłowic z-K ryg jerowa, Przykład tra-
dycjonalizmu w polskich ołtarzach snycerskich XV wie-
ku: Tryptyk Trójcy Sw. na Wawelu [w:] Sztuka i ide-
ologia XV wieku, pod red. P. Skubiszewskiego,
Warszawa 1978, s. 359—386.
13 M. Walicki, Malarstwo polskie. Gotyk — re-
7. Sw. Zofia z trzema córkami, kwatera tryptyku z oko-
ło r. 1460 z Kamionki Małej, Muzeum Diecezjalne w Tar-
nowie (fot. J. Langda)
ku ziemi. Powrócił motyw siedmiu koron, tym
razem rozłożonych równomiernie nad i po bokach
głowy. Uległy pewnej zmianie atrybuty córek: ta
po lewej trzyma ruszt, po prawej — miecz, środ-
kowa przysiadła w skomplikowanej pozie podpie-
rając kolanem kulisty piec, z którego wydoby-
wają się płomienie. Te same modyfikacje doty-
czące póz i atrybutów córek oraz układu płasz-
nesans —• wczesny manieryzm, Warszawa 1963, poz. 26,
s. 300 (tu starsza literatura), il. 26; T. Dobrowolski,
Nowy Sącz czy Kraków? (Ze studiów nad malarstwem
polskim około 1450 roku) [w:] Sztuka i historia. Księga
pamiątkowa ku czci profesora Michała Walickiego, War-
szawa 1966, s. 81, il. 3 na s. 82; Polak-Tra jdos,
Twórczość..., s. 56, 58—59, 61, il. 16 na s. 59; J. G a-
d o m s k i, Gotyckie malarstwo tablicowe Małopolski
1420—1470, Warszawa 1981, s. 39, 40, 96, 117, 127, il. 50.
32