2. Misericorclia Domini, awers obrazu, po konserwacji, maj 1990 (fot. J. Gawłowski)
rzu i wykonano dwie jego kopie13 (ryc. 29). W
tym czasie wzmógł się napływ darowizn i wo-
tów. W roku 1706 obraz otrzymał srebrną ra-
mę 14 (ryc. 1 i 30). Trzy lata później stanął nowy
ołtarz główny 15 z miejscem dla cudownego wize-
runku.
13 w Muzeum Diecezjalnym w Sandomierzu znajdu-
je się XVII-wieczna (?) kopia, ol., drewno, 40 X 31 cm,
nr inw. MDS-45, ofiarowana w r. 1918 przez ks. J. Wi-
śniewskiego, przedtem własność ks. Tynickiego, prepo-
zyta kościoła w Skrzynnie (ryc. 29). Według zeznania
świadka w procesie z r. 1658, Krzysztofa Bartolona,
wziął on kopię obrazu umieszczoną w szkaplerzu „pro
magna consolatione et defensione” na wojnę ze Szwe-
dami pod Warszawę już w r. 1656 (?), por. Wiśniew-
ski, o. c., s. 260.
14 Por. przyp. 114 i 115. Fragment ramy widoczny
na anonimowej rycinie z w. XVIII (ryc. 30), o wymia-
rach 15 X 14,1 cm, prawdopodobnie powstałej w związku
z broszurą Morze wysokich łask z 1738 r. (?), nieobecnej
w notowanych egzemplarzach. Miedzioryt był wklejony
do sztucznie utworzonego albumu w Bibliotece Semi-
W latach siedemdziesiątych XIX wieku roz-
poczęto budowę drugiego okazałego kościoła ze
składek wiernych, sprzedaży cegiełek w formie
obrazków i chromolitografii, drukowanych z ini-
cjatywy proboszcza, ks. Józefa Czapli16 (ryc. 32),
wreszcie z funduszy za spieniężone wota (6 VII
naryjnej w Warszawie, sygn. 32.023, karta 20; obecnie
znajduje się w zbiorach Muzeum Archidiecezji War-
szawskiej, Dział Grafiki, nr inw. 4502 (podaje on „ideo-
wą” lokalizację złotniczych wotów — na płaszczu Ma-
donny, a nie na powierzchni blachy). Za wiadomość o
rycinie i zdjęcie serdecznie dziękuję dr Marii Kałamaj-
skiej-Saeed.
15 SAP, Inwentarz kościoła farnego w Sulisławicach
z 23 maja 1797 r., par. 4: „Ołtarz wielki nowy Ru 1709
z offiarowanych jałmużn... na którym lichtarzy piękney
roboty latercynowych sześć, y krzysz taki stoi w Ru
1704 sprawione”. W 1706 r. prepozyt kościoła ks. Alek-
sander Snopkowicz darował do świątyni dzwon (W i-
ś n i e w s k i, o. c., s. 247).
16 O. W a c ł a w z S u 1 g o s t o w a, o. c., s. 63 (poz.
728—739); Teki o. Wacława, Kraków, Archiwum OO.
52
rzu i wykonano dwie jego kopie13 (ryc. 29). W
tym czasie wzmógł się napływ darowizn i wo-
tów. W roku 1706 obraz otrzymał srebrną ra-
mę 14 (ryc. 1 i 30). Trzy lata później stanął nowy
ołtarz główny 15 z miejscem dla cudownego wize-
runku.
13 w Muzeum Diecezjalnym w Sandomierzu znajdu-
je się XVII-wieczna (?) kopia, ol., drewno, 40 X 31 cm,
nr inw. MDS-45, ofiarowana w r. 1918 przez ks. J. Wi-
śniewskiego, przedtem własność ks. Tynickiego, prepo-
zyta kościoła w Skrzynnie (ryc. 29). Według zeznania
świadka w procesie z r. 1658, Krzysztofa Bartolona,
wziął on kopię obrazu umieszczoną w szkaplerzu „pro
magna consolatione et defensione” na wojnę ze Szwe-
dami pod Warszawę już w r. 1656 (?), por. Wiśniew-
ski, o. c., s. 260.
14 Por. przyp. 114 i 115. Fragment ramy widoczny
na anonimowej rycinie z w. XVIII (ryc. 30), o wymia-
rach 15 X 14,1 cm, prawdopodobnie powstałej w związku
z broszurą Morze wysokich łask z 1738 r. (?), nieobecnej
w notowanych egzemplarzach. Miedzioryt był wklejony
do sztucznie utworzonego albumu w Bibliotece Semi-
W latach siedemdziesiątych XIX wieku roz-
poczęto budowę drugiego okazałego kościoła ze
składek wiernych, sprzedaży cegiełek w formie
obrazków i chromolitografii, drukowanych z ini-
cjatywy proboszcza, ks. Józefa Czapli16 (ryc. 32),
wreszcie z funduszy za spieniężone wota (6 VII
naryjnej w Warszawie, sygn. 32.023, karta 20; obecnie
znajduje się w zbiorach Muzeum Archidiecezji War-
szawskiej, Dział Grafiki, nr inw. 4502 (podaje on „ideo-
wą” lokalizację złotniczych wotów — na płaszczu Ma-
donny, a nie na powierzchni blachy). Za wiadomość o
rycinie i zdjęcie serdecznie dziękuję dr Marii Kałamaj-
skiej-Saeed.
15 SAP, Inwentarz kościoła farnego w Sulisławicach
z 23 maja 1797 r., par. 4: „Ołtarz wielki nowy Ru 1709
z offiarowanych jałmużn... na którym lichtarzy piękney
roboty latercynowych sześć, y krzysz taki stoi w Ru
1704 sprawione”. W 1706 r. prepozyt kościoła ks. Alek-
sander Snopkowicz darował do świątyni dzwon (W i-
ś n i e w s k i, o. c., s. 247).
16 O. W a c ł a w z S u 1 g o s t o w a, o. c., s. 63 (poz.
728—739); Teki o. Wacława, Kraków, Archiwum OO.
52