DOI Heft:
Ze studiów nad malowidłami ściennymi w Niepołomicach
DOI Artikel:Bik, Katarzyna: Dekoracja malarska tzw. Starej Zakrystii kościoła parafialnego w Niepołomicach w świetle ostatniej konserwacji z lat 1976 - 1986
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20615#0034
10. Niepołomice, kościół parafialny p.w. Najświętszej Panny Marii, 10 000 Mę-
czenników z Góry Ararat i 11 000 Męczenniczek Kolońskich, tzw. Stara Zakrystia,
środkowy pas dekoracji (Męczennice) — ściana zachodnia
ciemniejszym i chłodnym tłem23. Bardzo roz-
powszechniony był w Italii motyw podwieszonej
zasłony i iluzjonistycznie malowanych okładzin
kamiennych. To samo powiedzieć można o deko-
rowaniu ubrań i innych tkanin za pomocą różno-
rodnych ornamentów uzyskanych ryciem w
warstwie intonaco, a następnie malowanych.
Przybierały one formę krzyżyków w kółkach,
podwójnych kółek, geometrycznych figur, a
23 Ibid., s. 148 (barwy lokalne, jakie stosował Mistrz
Malowideł Niepołomickich, są typowe dla techniki mo-
krego fresku); por. M. Prokopp, Pitture murali del
XIV secolo nella capella del castello di Esztergom, II:
zwłaszcza lilii andegaweńskich24. Istotną cechą
sztuki włoskiej, właściwą także rozpatrywanemu
dziełu, jest ujęcie ikonograficzne polegające na
zastosowaniu typu przedstawień narracyjnych,
które w połączeniu z iluzjonistycznie malowaną
architekturą mają na celu skonsolidowanie kom-
pozycji malowidła. Z terenów Italii wywodzi się
„sposób kierowania uwagi i wywoływanie skoja-
rzeń, oparty na podziałach i podpodziałach, w
Probierni dello stile (Acta Historiae Artium, 18, 1972),
s. 169—192.
24 Por. M. Prokopp, Pitture murali del XIV cecolo
nella capella del Castello di Esztergom. Probierni dello
stile. Acta Historia Artium, 1972.
30
czenników z Góry Ararat i 11 000 Męczenniczek Kolońskich, tzw. Stara Zakrystia,
środkowy pas dekoracji (Męczennice) — ściana zachodnia
ciemniejszym i chłodnym tłem23. Bardzo roz-
powszechniony był w Italii motyw podwieszonej
zasłony i iluzjonistycznie malowanych okładzin
kamiennych. To samo powiedzieć można o deko-
rowaniu ubrań i innych tkanin za pomocą różno-
rodnych ornamentów uzyskanych ryciem w
warstwie intonaco, a następnie malowanych.
Przybierały one formę krzyżyków w kółkach,
podwójnych kółek, geometrycznych figur, a
23 Ibid., s. 148 (barwy lokalne, jakie stosował Mistrz
Malowideł Niepołomickich, są typowe dla techniki mo-
krego fresku); por. M. Prokopp, Pitture murali del
XIV secolo nella capella del castello di Esztergom, II:
zwłaszcza lilii andegaweńskich24. Istotną cechą
sztuki włoskiej, właściwą także rozpatrywanemu
dziełu, jest ujęcie ikonograficzne polegające na
zastosowaniu typu przedstawień narracyjnych,
które w połączeniu z iluzjonistycznie malowaną
architekturą mają na celu skonsolidowanie kom-
pozycji malowidła. Z terenów Italii wywodzi się
„sposób kierowania uwagi i wywoływanie skoja-
rzeń, oparty na podziałach i podpodziałach, w
Probierni dello stile (Acta Historiae Artium, 18, 1972),
s. 169—192.
24 Por. M. Prokopp, Pitture murali del XIV cecolo
nella capella del Castello di Esztergom. Probierni dello
stile. Acta Historia Artium, 1972.
30