18. Niepołomice, kościół parafialny p. w. Najświętszej Panny Marii, 10 000 Mę-
czenników z Góry Ararat i 11 000 Męczenniczek Kolońskich, tzw. Stara Zakrystia,
górny pas dekoracji, ściana zachodnia, fragment sceny Strącenie bożka
kotła, podobnie w scenie Kara chłosty (ryc. 17)
nogi ofiary zdają się wisieć w powietrzu.
Malowidła niepołomickie znamionują także —
jak nadmieniłam wyżej — pewne cechy charak-
terystyczne dia malarstwa sieneńskiego. Dość
ogólne sformułowania zawarte w pracy Sinko-
-Popielowej 45 uzupełnić można wskazaniem kon-
kretnych motywów. Freski niepołomickie zbliżają
do dzieł powstałych w środowisku sieneńskim
spokój i wytworność widoczne w harmonijnej,
statycznej kompozycji, w smukłości kształtów 45
45 S i n k o-P o p i e 1 o w a, o. c., s. 84.
oraz subtelności i wyrafinowanej elegancji ukła-
dów dłoni. Tu i tam postacie z wdziękiem trzy-
mają swoje atrybuty, a poszczególne przedsta-
wienia odznaczają się pogodnym, lirycznym na-
strojem. Z malarstwa sieneńskiego wywodzi się
fakturowanie powierzchni (widoczne w Niepoło-
micach w ornamentacji szat, obuwia i atrybu-
tów), a także sposób komponowania scen polega-
gający na pozostawieniu wolnej przestrzeni po-
między „ramą” a „obrazem” 46.
Pewnych podobieństw można się doszukać po-
46 P r o k o p p, Pitture..., s. 187.
38
czenników z Góry Ararat i 11 000 Męczenniczek Kolońskich, tzw. Stara Zakrystia,
górny pas dekoracji, ściana zachodnia, fragment sceny Strącenie bożka
kotła, podobnie w scenie Kara chłosty (ryc. 17)
nogi ofiary zdają się wisieć w powietrzu.
Malowidła niepołomickie znamionują także —
jak nadmieniłam wyżej — pewne cechy charak-
terystyczne dia malarstwa sieneńskiego. Dość
ogólne sformułowania zawarte w pracy Sinko-
-Popielowej 45 uzupełnić można wskazaniem kon-
kretnych motywów. Freski niepołomickie zbliżają
do dzieł powstałych w środowisku sieneńskim
spokój i wytworność widoczne w harmonijnej,
statycznej kompozycji, w smukłości kształtów 45
45 S i n k o-P o p i e 1 o w a, o. c., s. 84.
oraz subtelności i wyrafinowanej elegancji ukła-
dów dłoni. Tu i tam postacie z wdziękiem trzy-
mają swoje atrybuty, a poszczególne przedsta-
wienia odznaczają się pogodnym, lirycznym na-
strojem. Z malarstwa sieneńskiego wywodzi się
fakturowanie powierzchni (widoczne w Niepoło-
micach w ornamentacji szat, obuwia i atrybu-
tów), a także sposób komponowania scen polega-
gający na pozostawieniu wolnej przestrzeni po-
między „ramą” a „obrazem” 46.
Pewnych podobieństw można się doszukać po-
46 P r o k o p p, Pitture..., s. 187.
38