DOI article:
Pencakowski, Paweł: Dekoracja sklepienia zakrystii kościoła Mariackiego w Krakowie - refleks rzymskich malowideł Pietro da Cortona
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20615#0106
2. Francesco Farone Aąuila, reprodukcja graficzna malowidła w kopule kościoła S. Maria in Valicella
(Chiesa Nuova) w Rzymie, wykonanego przez Piętro da Cortona, 1647/43—1651 (wg Ronen)
ły studiowane przez rzesze malarzy uczących się
w Rzymie zawodu, oglądali je —- szczególnie
Volta Barberini •—• liczni podróżnicy 19. Graficy
sztychowali zarówno malowidła w Palazzo Bar-
berini 20, jak i w Chiesa Nuova21. Odbitki ich
prac dostępne były w wolnej sprzedaży w Rzy-
mie do końca XVIII wieku 22.
Ukazywały się też drukiem literackie inter-
pretacje Volta della Divina Providenza 23. Oprócz
„elementarnych” objaśnień pióra Rosichina24,
19 L. S c h u d t, Italienreisen im 17. und 18. Jahr-
hundert, Miinchen 1959, s. 378—381.
20 Autorami byli Johann Friedrich Greuter i Cor-
nelis II Blcemaert; zob. Allgemeines Lexikon der
bildenden Kiinstler, hrsg. v. U. T h i e m e u. F. Be-
cker, IV, Leipzig 1910, s. 127; XV, Leipzig 1922, s. 6.
21 Sztychował je w końcu XVII wieku Francesco
Farone Aąuila; wydane w słynnej rzymskiej oficynie
Rossiego. O działalności tego artysty: Allgemeines Lexi-
kon..., II, Leipzig 1908, s. 50.
22 J. H e 1 d, A Forgotten Prudhon in New York
opartych na wytycznych, jakie otrzymał Cortona,
powstał także znacznie obszerniejszy tekst, autor-
stwa Hieronima Teti25, w którym pewne alego-
rie przyporządkowane zostały poszczególnym
członkom rodu papieża Urbana. Opublikowano,
również anonimowo, interpretację nie mającą
wiele wspólnego z rzeczywistością. Jej autor, po-
zujący na erudytę, stworzył w istocie swobodną
„literacką wprawkę”26. Działalność tego rodzaju
przyczyniała się do popularyzacji malowideł, choć
(Gazette des Beaux-Arts, ser. VI, 23, 1943), przyp. 10 na
s. 287.
23 Interesująca interpretacja: J. M o n t a g u, The
Painted Enigma and French Senenteenth Century Art
(Journal of Warburg and Courtauld Institutes, XXXI,
1968), przyp. 123 na s. 334.
24 Rosichino, Dichiarazione delle pitture della
sala de’ signori Barberini, Roma 1640.
25 H. T e t i u s, Aedes Barberinae ad Quirinalem
[...], Romae 1642.
26 II Pellegrino, o vero la Dichiaratione delle pitture
della sala Barberina, Roma [b. r.].
102
(Chiesa Nuova) w Rzymie, wykonanego przez Piętro da Cortona, 1647/43—1651 (wg Ronen)
ły studiowane przez rzesze malarzy uczących się
w Rzymie zawodu, oglądali je —- szczególnie
Volta Barberini •—• liczni podróżnicy 19. Graficy
sztychowali zarówno malowidła w Palazzo Bar-
berini 20, jak i w Chiesa Nuova21. Odbitki ich
prac dostępne były w wolnej sprzedaży w Rzy-
mie do końca XVIII wieku 22.
Ukazywały się też drukiem literackie inter-
pretacje Volta della Divina Providenza 23. Oprócz
„elementarnych” objaśnień pióra Rosichina24,
19 L. S c h u d t, Italienreisen im 17. und 18. Jahr-
hundert, Miinchen 1959, s. 378—381.
20 Autorami byli Johann Friedrich Greuter i Cor-
nelis II Blcemaert; zob. Allgemeines Lexikon der
bildenden Kiinstler, hrsg. v. U. T h i e m e u. F. Be-
cker, IV, Leipzig 1910, s. 127; XV, Leipzig 1922, s. 6.
21 Sztychował je w końcu XVII wieku Francesco
Farone Aąuila; wydane w słynnej rzymskiej oficynie
Rossiego. O działalności tego artysty: Allgemeines Lexi-
kon..., II, Leipzig 1908, s. 50.
22 J. H e 1 d, A Forgotten Prudhon in New York
opartych na wytycznych, jakie otrzymał Cortona,
powstał także znacznie obszerniejszy tekst, autor-
stwa Hieronima Teti25, w którym pewne alego-
rie przyporządkowane zostały poszczególnym
członkom rodu papieża Urbana. Opublikowano,
również anonimowo, interpretację nie mającą
wiele wspólnego z rzeczywistością. Jej autor, po-
zujący na erudytę, stworzył w istocie swobodną
„literacką wprawkę”26. Działalność tego rodzaju
przyczyniała się do popularyzacji malowideł, choć
(Gazette des Beaux-Arts, ser. VI, 23, 1943), przyp. 10 na
s. 287.
23 Interesująca interpretacja: J. M o n t a g u, The
Painted Enigma and French Senenteenth Century Art
(Journal of Warburg and Courtauld Institutes, XXXI,
1968), przyp. 123 na s. 334.
24 Rosichino, Dichiarazione delle pitture della
sala de’ signori Barberini, Roma 1640.
25 H. T e t i u s, Aedes Barberinae ad Quirinalem
[...], Romae 1642.
26 II Pellegrino, o vero la Dichiaratione delle pitture
della sala Barberina, Roma [b. r.].
102