DOI article:
Kobielus, Stanisław: Instrumentarium Boga jako Najwyższego Muzyka (starożytność i średniowiecze)
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20618#0024
7. Personifikacja trzeciego tonu muzycznego z Cluny, ok. 1100 (wg Meyer, The Eight...)
Podczas całego średniowiecza sądzono, iż sukces
muzyczny Dawida w leczeniu Saula polegał na tym, że
drewniane dno jego harfy z nadętymi strunami prefigu-
rowało krzyż i zły duch uciekał nie tyle przed muzyką,
co przed znakiem krzyża. Nicetas z Remezjany (zm. po
414 r.) w traktacie De laude et de utilitate spińtualium
cantomm jasno podkreślił typologiczny charakter tego
instrumentu w stosunku do krzyża: „Tak wielka siła nie
101 „Qui adhuc puer [David] in cithara suaviter fortiterąue canens
malignum spiritum, qui operatur in Saulum, compescuit, non quod
citharae illius tanta virtus esset, sed quia figura crucis Christi, quae in
ligno in extensione nervorum mystice gerebatur iam tunc, spiritum da-
emonis opprimebat” - Bandmann, o. c., s. 20, p. 23; tłum wg D.
tkwiła w jego [Dawida] harfie, lecz w symbolu krzyża
Chrystusa. Harfa ta bowiem w mistyczny sposób wyo-
brażała krzyż swym drzewem i rozciągniętymi na nim
strunami [...] i już wtedy zwyciężała moc demona”101.
Beda Czcigodny rozwinął tę myśl jeszcze dalej, dodając,
że oszczep, którym Saul pragnął ugodzić Dawida, był
zapowiedzią gwoździ, którymi przybito Chrystusa do
drzewa krzyża102.
Forstner, Świat symboliki chrześcijańskiej, przel. W. Zakrzewska,
P. Pachciarek, R. Turzyński, Warszawa 1990, s. 395.
102 „Potest specialiter cithara David crucern domini Iancea Saul in
pariete clavos crucis vel ipsam militis lanceam qua latus eius aperturo
est figuraliter ostendere” -Beda Czcigodny,/?; primam partem
20
Podczas całego średniowiecza sądzono, iż sukces
muzyczny Dawida w leczeniu Saula polegał na tym, że
drewniane dno jego harfy z nadętymi strunami prefigu-
rowało krzyż i zły duch uciekał nie tyle przed muzyką,
co przed znakiem krzyża. Nicetas z Remezjany (zm. po
414 r.) w traktacie De laude et de utilitate spińtualium
cantomm jasno podkreślił typologiczny charakter tego
instrumentu w stosunku do krzyża: „Tak wielka siła nie
101 „Qui adhuc puer [David] in cithara suaviter fortiterąue canens
malignum spiritum, qui operatur in Saulum, compescuit, non quod
citharae illius tanta virtus esset, sed quia figura crucis Christi, quae in
ligno in extensione nervorum mystice gerebatur iam tunc, spiritum da-
emonis opprimebat” - Bandmann, o. c., s. 20, p. 23; tłum wg D.
tkwiła w jego [Dawida] harfie, lecz w symbolu krzyża
Chrystusa. Harfa ta bowiem w mistyczny sposób wyo-
brażała krzyż swym drzewem i rozciągniętymi na nim
strunami [...] i już wtedy zwyciężała moc demona”101.
Beda Czcigodny rozwinął tę myśl jeszcze dalej, dodając,
że oszczep, którym Saul pragnął ugodzić Dawida, był
zapowiedzią gwoździ, którymi przybito Chrystusa do
drzewa krzyża102.
Forstner, Świat symboliki chrześcijańskiej, przel. W. Zakrzewska,
P. Pachciarek, R. Turzyński, Warszawa 1990, s. 395.
102 „Potest specialiter cithara David crucern domini Iancea Saul in
pariete clavos crucis vel ipsam militis lanceam qua latus eius aperturo
est figuraliter ostendere” -Beda Czcigodny,/?; primam partem
20