DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.2601#0322
263 Authenticorum Collatio quinta.
4 ( Diximus. vbi eſt
breuiatura in prin.
b Decreta ſunt. in il-
lo vt tamen non vehe-
menter. & ex S illud. vſ-
que huc nam alia com-
non opportunam: ſed in ſola
tali charta, qualem dudum dixi-
mus?, documenta ſcribant.
Hœc itaque, quæ de qualitate
talium chartarum à nobis de-
munia ſunt, quæ dixi-
mus ſiprà eodem. S.nos.
e Valere. ex neceſſi-
tate. ACCVRS.
d Et licet repete, &
vbi licet, id eſt licitum
eſt: negotiis intereſſe
ſubaudi.
e J Non dare. repete, &
vbi non licet dare.
f qCui-ſcilicet falſi-
tati.
creta ſunt , & de inciſione eo-
rum, que vocantur protocola,
valere s in hac fœliciſſima ſo-
lum ciuitate volumus: vbi plu-
rima quidem contrahentium
multitudo, multa quoque char-
tarum abundantia eſt: & licet d
legali modo intereſſe negoriis,
& non dare occaſionem qui-
buſdam falſitatem committere:
cui t obnoxios exiſtere demonſtrabunt, qui prater
hac aliquid agere preſumpſerint.
EPILOGVS.
Que igitur placuerunt nobis, & per hanc ſanctam
declarata ſunt legem: tua celſitudo operi, effectuique
tradere feſtinet. Dat xix. Ral. Septemb.
T NON LIBERENTVR CVRIA-
li fortuna Iudai, nec Samaritani, aut hœretici oc-
caſione eorum religionis: ſed curialibus quidem
functionibus ſubiaceant: priuilegiis verd curialium
non fruantur. Poſſe ver eos contra orthodoxos,
quod ſubiaceant curiali fortunæ, teſtimonium per-
hibere, vt qui & pro orthodoxa politia rectè teſti-
monium perhibeant.
V
1
TITVLVS XXIV.
Nouella conſtitutio xlv.
Idem Imp. Ioanni P. Piterum exconſuli, & patricio.
PREFATIO.
Erbum quoddam nobis tua retulit emi-
nentia, quoſdam inter curiales eſſe Iu-
dos forté, aut Samaritas, aut Montani-
ſtas, aut aliter reſpuendos homines,
a quos nondum hactenus recta, & im-
maculata fides illuxit: ſed & in tenebris ſedent, ani-
mis vura non ſentientes ſacramenta: & quoniam h¬
reticos odio habemus, putant per illam occaſionem
liberi curialium eſſe functionum, & qua competunt
his declinare. Nos igitur mirati ſumus, ſi ſapientia,
& acumen tuum tales corum pertulit rationes, &
non repente talia dicentes dilaceraſti. Si enim ho-
mines quidam ſunt, qui quidem putant propter
nouiſſimam abſurditatem illa promereri ſe prmia,
quæ ſolis maximis dignitatibus reſeruauimus, quis
non eorum habeat exoſam inuerecundiam, & ſtul-
ritiam? Quapropter curiam exerceant huiuſmodi
homines, & nimis ingemiſcentes, & curialibus fun-
ctionibus, ſicut etiam officialibus, vt dudum ſan-
citum eſt, & nulla religio ab eiuſmodi nos excipiat
fortuna. (horum enim nihil neque antiquorum qua-
libet legum, neque Nouellarum dictum eſt:) indigni
tamen curiali ſint honore, & quoniam leges pluri-
ma curialibus præbent priuilegia, & vt non cedan-
tur, neque ad aliam ducantur prouinciam, & alia plu-
rima, horum nullo fruantur: ſed ſi quid ſcriptum eſt
de curialibus, quod non confert priuilegium, hoc
etiam in his valeat, & compleant corporalia, & pecu-
niaria munera, & nulla ab his eripiat eos lex: honore
verô fruantur nullo: ſed fint in turpitudine fortumæ,
in qua & animam volunt eſſe. Sic igitur cis de hoc
iſpoſirum ſit.
264
CAPVT I.
5 Illud quoque nuntiaſti dignum quaeſtione tua
natum. Quia enim hareticos teſtimonium perhibes
prohibuimus, quando orthodoxi inter alters
gant, dantes eis per noſtram coſtitutionem, ſi quiden
inter alterutros miſceantur illi, & litigent, & vterque
haertieus ſit, actor, & reus, poſe teſtinoniun peeue
bere, dignis adinuicem exiſtentibus, & litigantibus, &
teſtimonium perhibentibus: ſi verô rurſus hareticus
ſit, & orthodoxus, contra hœreticos quidem etiam
valde dari teſtimonium orthodoxo: aduerſus ortho-
doxum autem nequaquam, orthodoxis quoque exi-
ſtentibus litigatoribus nullum eſſe penitus acceſſum
illis ad teſtimonium perhibendum. Docuiſti igitur nos
quod quidam orthodoxi conſtituti refugiunt curialis
eſſe fortunæ, & neceſſitatem ſubire perhibendi teſti-
monijeos, qui illi genere iuncti ſunt, vel qui aliàs quo
modo eorum ſciunt fortunam. & quoniam lex eorum
ſuſpendit ſuper orthodoxis teſtimonia, propterea iu-
dices piguiſſe hoc admittere, cumque in vanum me-
tuant inuicem, qui huiuſmodi dubitant recipere teſti-
monium, primum quidem pro orthodoxis fiunt: (hoc
autem leges agere hœreticos non prohibent) deinde
exiſtentes curiales poſtea contra fortunam reluctan-
tes trahit quiſpiam ad curiam, & hœreticos ad teſti-
monium vocat, quomodo non hoc pro noſtra agit re-
publica? vt ſir quidem reſpublica litigans orthodoxa,
& maxime ex quo nos Deus dedit imperare: qui au-
rem ſuper hoc teſtantur, pro orthodoxis perhibeant
eſtimonium. Conuerſatio enim noſtra recta eſt, &
plena orthodoxa fide, omnialia hœreſi meritô conſti-
tuta ſub odio.
EPILOGVS.
Et hoc igitur tua eminentia cuſtodiat, noſtram
cognoſcens mentem, & quod reipublicæ expedit!
commemorans, & ſciens per omnia, quia illa nobis!
agere, & ſancire lege ſtudij eſt, quacunque noſtra
proſunt reipublic. Datum xv. Ralend. Septembr.
Conſtantinopoli, poſt Conſulatum Biliſarij viri cla-
riſſimi.
COLLATIO QVINTA.
DE ECCLESIASTICARVM RE-
rum gimmobilium alienatione, & ſo-
lutione h.
TITVLVS I.
Nouella constitutio xlvj
nni glorioſiſſimo ſacro-
Imperator Iuſtinianus Auguſtus Ioanpg-
fecto, iterum exconſu-
rum per Orientem prætoriorum prl
li, & parricio.
alelaulaeelalaualel ſananaunauste nxanauus
gDE ECCLE
ſiaſticarum re-
rum, &c.
Rei immobilis alienatio, &
in ſolutum pro debito fiſcali con-
ceſſio, permittitur de rebus Ec-
cleſiæ, ſi ex mobilibus ſatisfieri
non poſſit: ſi tamen epiſcopi, &
clerici conſenſus accedat: pro de-
bito verô priuati ſolum in ſolu-
tum datio conceditur, exceptis re-
bus immobilibus Eccleſiæ Con-
ſtantinopolitanæ, & aliarum ſibi
ſubditarum, vel recommenda-
Hie ſubicitur quimte
collatio. & quod dicit,
alienatione, ſcilicet fa-
ta pro fiſcali tantum de-
bito.
h Solutione. id eſt,
datione in ſolutum ipſi
creditori, etiam priuate.
non ſolum fiſco: vt in-
tarum, quæ nullatenu alienan-
tur. ANGELVS.
fra codem, s ſi verô pri-
uatus. 5 Et
4 ( Diximus. vbi eſt
breuiatura in prin.
b Decreta ſunt. in il-
lo vt tamen non vehe-
menter. & ex S illud. vſ-
que huc nam alia com-
non opportunam: ſed in ſola
tali charta, qualem dudum dixi-
mus?, documenta ſcribant.
Hœc itaque, quæ de qualitate
talium chartarum à nobis de-
munia ſunt, quæ dixi-
mus ſiprà eodem. S.nos.
e Valere. ex neceſſi-
tate. ACCVRS.
d Et licet repete, &
vbi licet, id eſt licitum
eſt: negotiis intereſſe
ſubaudi.
e J Non dare. repete, &
vbi non licet dare.
f qCui-ſcilicet falſi-
tati.
creta ſunt , & de inciſione eo-
rum, que vocantur protocola,
valere s in hac fœliciſſima ſo-
lum ciuitate volumus: vbi plu-
rima quidem contrahentium
multitudo, multa quoque char-
tarum abundantia eſt: & licet d
legali modo intereſſe negoriis,
& non dare occaſionem qui-
buſdam falſitatem committere:
cui t obnoxios exiſtere demonſtrabunt, qui prater
hac aliquid agere preſumpſerint.
EPILOGVS.
Que igitur placuerunt nobis, & per hanc ſanctam
declarata ſunt legem: tua celſitudo operi, effectuique
tradere feſtinet. Dat xix. Ral. Septemb.
T NON LIBERENTVR CVRIA-
li fortuna Iudai, nec Samaritani, aut hœretici oc-
caſione eorum religionis: ſed curialibus quidem
functionibus ſubiaceant: priuilegiis verd curialium
non fruantur. Poſſe ver eos contra orthodoxos,
quod ſubiaceant curiali fortunæ, teſtimonium per-
hibere, vt qui & pro orthodoxa politia rectè teſti-
monium perhibeant.
V
1
TITVLVS XXIV.
Nouella conſtitutio xlv.
Idem Imp. Ioanni P. Piterum exconſuli, & patricio.
PREFATIO.
Erbum quoddam nobis tua retulit emi-
nentia, quoſdam inter curiales eſſe Iu-
dos forté, aut Samaritas, aut Montani-
ſtas, aut aliter reſpuendos homines,
a quos nondum hactenus recta, & im-
maculata fides illuxit: ſed & in tenebris ſedent, ani-
mis vura non ſentientes ſacramenta: & quoniam h¬
reticos odio habemus, putant per illam occaſionem
liberi curialium eſſe functionum, & qua competunt
his declinare. Nos igitur mirati ſumus, ſi ſapientia,
& acumen tuum tales corum pertulit rationes, &
non repente talia dicentes dilaceraſti. Si enim ho-
mines quidam ſunt, qui quidem putant propter
nouiſſimam abſurditatem illa promereri ſe prmia,
quæ ſolis maximis dignitatibus reſeruauimus, quis
non eorum habeat exoſam inuerecundiam, & ſtul-
ritiam? Quapropter curiam exerceant huiuſmodi
homines, & nimis ingemiſcentes, & curialibus fun-
ctionibus, ſicut etiam officialibus, vt dudum ſan-
citum eſt, & nulla religio ab eiuſmodi nos excipiat
fortuna. (horum enim nihil neque antiquorum qua-
libet legum, neque Nouellarum dictum eſt:) indigni
tamen curiali ſint honore, & quoniam leges pluri-
ma curialibus præbent priuilegia, & vt non cedan-
tur, neque ad aliam ducantur prouinciam, & alia plu-
rima, horum nullo fruantur: ſed ſi quid ſcriptum eſt
de curialibus, quod non confert priuilegium, hoc
etiam in his valeat, & compleant corporalia, & pecu-
niaria munera, & nulla ab his eripiat eos lex: honore
verô fruantur nullo: ſed fint in turpitudine fortumæ,
in qua & animam volunt eſſe. Sic igitur cis de hoc
iſpoſirum ſit.
264
CAPVT I.
5 Illud quoque nuntiaſti dignum quaeſtione tua
natum. Quia enim hareticos teſtimonium perhibes
prohibuimus, quando orthodoxi inter alters
gant, dantes eis per noſtram coſtitutionem, ſi quiden
inter alterutros miſceantur illi, & litigent, & vterque
haertieus ſit, actor, & reus, poſe teſtinoniun peeue
bere, dignis adinuicem exiſtentibus, & litigantibus, &
teſtimonium perhibentibus: ſi verô rurſus hareticus
ſit, & orthodoxus, contra hœreticos quidem etiam
valde dari teſtimonium orthodoxo: aduerſus ortho-
doxum autem nequaquam, orthodoxis quoque exi-
ſtentibus litigatoribus nullum eſſe penitus acceſſum
illis ad teſtimonium perhibendum. Docuiſti igitur nos
quod quidam orthodoxi conſtituti refugiunt curialis
eſſe fortunæ, & neceſſitatem ſubire perhibendi teſti-
monijeos, qui illi genere iuncti ſunt, vel qui aliàs quo
modo eorum ſciunt fortunam. & quoniam lex eorum
ſuſpendit ſuper orthodoxis teſtimonia, propterea iu-
dices piguiſſe hoc admittere, cumque in vanum me-
tuant inuicem, qui huiuſmodi dubitant recipere teſti-
monium, primum quidem pro orthodoxis fiunt: (hoc
autem leges agere hœreticos non prohibent) deinde
exiſtentes curiales poſtea contra fortunam reluctan-
tes trahit quiſpiam ad curiam, & hœreticos ad teſti-
monium vocat, quomodo non hoc pro noſtra agit re-
publica? vt ſir quidem reſpublica litigans orthodoxa,
& maxime ex quo nos Deus dedit imperare: qui au-
rem ſuper hoc teſtantur, pro orthodoxis perhibeant
eſtimonium. Conuerſatio enim noſtra recta eſt, &
plena orthodoxa fide, omnialia hœreſi meritô conſti-
tuta ſub odio.
EPILOGVS.
Et hoc igitur tua eminentia cuſtodiat, noſtram
cognoſcens mentem, & quod reipublicæ expedit!
commemorans, & ſciens per omnia, quia illa nobis!
agere, & ſancire lege ſtudij eſt, quacunque noſtra
proſunt reipublic. Datum xv. Ralend. Septembr.
Conſtantinopoli, poſt Conſulatum Biliſarij viri cla-
riſſimi.
COLLATIO QVINTA.
DE ECCLESIASTICARVM RE-
rum gimmobilium alienatione, & ſo-
lutione h.
TITVLVS I.
Nouella constitutio xlvj
nni glorioſiſſimo ſacro-
Imperator Iuſtinianus Auguſtus Ioanpg-
fecto, iterum exconſu-
rum per Orientem prætoriorum prl
li, & parricio.
alelaulaeelalaualel ſananaunauste nxanauus
gDE ECCLE
ſiaſticarum re-
rum, &c.
Rei immobilis alienatio, &
in ſolutum pro debito fiſcali con-
ceſſio, permittitur de rebus Ec-
cleſiæ, ſi ex mobilibus ſatisfieri
non poſſit: ſi tamen epiſcopi, &
clerici conſenſus accedat: pro de-
bito verô priuati ſolum in ſolu-
tum datio conceditur, exceptis re-
bus immobilibus Eccleſiæ Con-
ſtantinopolitanæ, & aliarum ſibi
ſubditarum, vel recommenda-
Hie ſubicitur quimte
collatio. & quod dicit,
alienatione, ſcilicet fa-
ta pro fiſcali tantum de-
bito.
h Solutione. id eſt,
datione in ſolutum ipſi
creditori, etiam priuate.
non ſolum fiſco: vt in-
tarum, quæ nullatenu alienan-
tur. ANGELVS.
fra codem, s ſi verô pri-
uatus. 5 Et