Kircher, Athanasius; Waesberghe, Joannes Janssonius van [Oth.]; Weyerstraet, Sara [Oth.]: Athanasii Kircheri è Soc. Jesu Latium. Id Est, Nova & Parallela Latii tum Veteris tum Novi Descriptio (Amstelodami: Apud Joannem Janssonium à Waesberge, & Hæredes Elizei Weyerstraet, 1671)

106 A T H A N AS I I K I R C H E R I

spedes, repetitur, quod ex hac lapidici-
Sari^di- na non extrudum sit; ut proinde mi-
Ty^r- nim cuiquam videri possit, quomodo
■i-i v} / j/ i _ •* JL JL
i tria: uti - . 1*1
miranda, polt tantam , tamque innumerabilem
saxorum multitudinem a bis fere mil-
lenis annis hinc extradam, illa tantum
abest, ut defecerit, ut potius semperin
summo suo incremento perseverave-
rit, & etiamnum perse veret; cujus qui-
dem rei alia ratio dari non potest ,
nisi perpetua & continuata novorum
semper, novorumque saxorum, solo
Albunei Lacus beneficio, succrescentia;
cum enim Lacus, uti supradixi, im-
mensa: profunditatis sit, fit ut aqua per
subterraneos hiatus, cuniculosquedif-
fusa, ubi novam terrestris materia: con- |
geriem repereris eandem succesiu tem- I
poris, vi, qua pollet, pctrifica, in saxum i
convertat. Cujus rei apertissimum in-
dicium esse potest, quod in hunc usque
diem a latomis & lapidicidis in intimis
saxorum penetralibus , instrumenta
ferrea omnis generis, cyltri, harpagi nes,
cunei, monetas, pala: mallei, fimi-
liaque findendis saxis necessaria instru-
menta reperiantur; qua: quidem aliun-
de non provenerunt, nisi postopera-
tarum transmigrationem, qui dum hu-
jusmodi instrumenta vel oblivione,

vel perdita relinquunt, fossamque no-
vis terrestribus molibus implent , illa
sicuti simul ac sulphurea Lacus aqua
totam hanc aggcstre materias pluviis
maceratas massam penetravit, ita cum
tempore quoque totam vi suapetrifi-
ca denub in saxum convertit. Mirum
est , quod Prasfedus Lapidicinse mi-
hi , dum haec loca explorarem, narra-
vit, inter meditullium videlicet saxi,
Titulum Sanctae Crucis hisce litteris Tituiw s.
praenotatum INRI, a natura utique csssT in_
delineatum, inventum fuiise. Ego ve- tramedi-
\ i • i 7 i ° tullium (a-
ro dicebam , hoc non purum naturas xorum re.
opusfuiise, sed titulumalicujus crucis?ertw*
(quamopene devotionis causa secum
ut plurimum portare solent) ibidem
post transmigrationem cum aliis terre-
stribus saxorumque fragmentis dereli-
dum, tandem una cum reliqua mate-
ria in saxum coaluiiTe; quod aliter non
contingere potuilse ex similibusrebus,
ac variae suppelledilis notis, quas intra
saxa pailim reperiri dixit, asseveravi.
Quomodo vero, & quo naturas pro-
ceilu haec fiant, cum longius ratioci-
nium postulet, quam operis hujus ar-
gumentum permittat, idque in Mundo
nostro Subterraneo sat copiose tracta-
verimus, illuc Ledorem remittimus.

CAPUT VI,

®e Monte scisso, cceterifyue rebus inHyburdno Agro,

Mentis
sciffi de-
seriptio.

Nterccetera admiranda, quas
Hi lis? *n ^2>ro ^yburtino conspi-
ciuntur, Mons Scifsus est, qui
tempore Dominicas Passio-
nis crepuilse dicitur. Duplex ad hunc
ascensus est; prior per vallem Anienis
lasvam, via, quas uno ab urbe milliario,

juxta vetus Cappucinorum Monajierium
dessedit & ad montis acumen dirigit.
Alter est per dorsum montis, quem Af-
filo Veteres vocant, incipiendo a por-
ta Angelica, quas ducit ad olivetum.
In hujus montis extremo angulo, in-
venitur ficus, qua: aditum monstrat ad

interiora montis, a quo termino fisiura
montis sese ab ortu in occasum in lon- tas
gitudinem extendit fere ad triginta
passus: hujus itaque montis hiatus in
abyssum omnino formidabilem, vix
ulla bolide explorabilem, tendit. Ego
sane ad quadringentorum palmorum
chordam dimisi, nec fieri potuit, ut
fundus attingeretur; ex soriitu vero
magno, quem projedis in eum lapidi-
bus percepi, ingentem ibidem subter-
raneam regionem latere collegi; patet-
que, quod mirum didu est, ex hirun-
dinibus , qua: aestivo tempore perpetua
volatus