Kircher, Athanasius; Waesberghe, Joannes Janssonius van [Oth.]; Weyerstraet, Sara [Oth.]: Athanasii Kircheri è Soc. Jesu Latium. Id Est, Nova & Parallela Latii tum Veteris tum Novi Descriptio (Amstelodami: Apud Joannem Janssonium à Waesberge, & Hæredes Elizei Weyerstraet, 1671)

io« A T H A N A S I
v._.
Tertio. Relinam profert ex Tere-
binthis, sive Laricibus, quarum ingens
in dido monte copia est, exsudantem.
Arbor est ingens atque ex prima: ma-
gnitudinis arboribus: Resinam eo pror-
sus modo, quo in ornis fit, corticis
incisione eliciunt. Arbor Orno haud
absimilis est, nisi quod folliculis adin-
star. vesicarke, quodstaphylodendrum
vocant Botanici, constet, granisque
pisorum magnitudine refertis ab Orno
‘Terelin- distinguatur. Liquor inde lingularem
sin^uaex *n Medicina usum obtinet, vulneribus
cujuscunque generis mire opportu-
num ; unde ij, qui virtutem arboris no-
runt, ex recentibus Terebinthi stoloni-
bus baculos sibi ad ambulandum com-
parare solent, & si forsan aut veprium
ipinarumque aculeis, aut ad saxa sco-
pulosque illisione fada, aut alio quo-
piam casu vulnera acquisierint, mox

I KIRCHERI
contuso baculi cortice vulneri apposiJ
to, extemporaneo emplastri medica-
mento intra exiguum temporis Ipati-
um sanati dicuntur.
Reperitur & in rupium inaccessis lo- Napeiiw
cis Napellus arborescens tantae viru- Ymapiln.
lentis, ut vel umbraejussubearcqui-
r < i 7 r • • 1 . cens in
elcentes, mox lethargo lopitos interi- monte ja-
mat. Cujus pestiferam luem ante com- nuano*
plures annos morte sua experti sunt
duo pastores, qui sub arboribus hujus-
modi extindi reperti fuere. Vocati me-
dici ut, quo mortis genere ultimum
diem hoc in loco clausissent, explora-
rent , examinatisque cadaveribus, cum
nullum violentioris mortis signum
appareret, tandem ex iis unus botani-
ca: facultatis peritior, considerando
arborem, Napellum invenit, atque de
eo venenofe arboris vapore sub ipsa
dormientes extindos fuisse intulit.

CAPUT VII,
T)e zAquaduBibus 'TyburtiniJ.

^ancifcus Martius Hiftorie
TyburtimeScriptor, inter alia
memoranda , mentionem
quoque facit Aqu^duduum
a Romanis extrudorum , ad Aquam
Martiam ex Fonte Ficonio ^omam deri-
vandorum ; de cujus aqute bonitate, &
proprietate, ita scribit Plinius 1.31, c. 3:
Clarifima aquarum omnium in toto orbe
frigorisfalubritatisqpalma^pr^coniourbis
Martia eji inter reliqua Deum munera
Vrbi attributa, Vocabatur h<ec quondam
Aufeja ^fons autem ipfe Piconia. Oritur
in ultimis montibus Pelignorum: tranjlt
Marsos, Fucinum lacum, Romam
non dubie petens: mox fpecu merfa in Ty-
burtina fe aperit /X M, pajfuum for-
'i1*' nicibus Jlruclis perducta, trimus eam
in Vrbem ducere aufpicatus eft An-
cus Martius , unus ex Regibus

poftea Q. Martius <stex in pratura,
rurfusquereftituit M. Agrippa. Quan-
tum autem Virgo tactu, tantum pr<eftat
Martia bauftu.
Postquam vero ex varia rerum
humanarum vicissitudine , & successu
temporis, Aqua ruptis incilibus disper-
sa,&: perdita esset, eam M, Aurelius Im-
perator Philosophus, Antonini Fiiiuc-
cessoranno 163 Salutis nostrx, addito
novo fonte Antoniniano, excisis excava-
tisque montibus, ingentibus sumptibus
restituitjcujus in hunc usque diem, circa
Arfoli ^olimCarfeolos Aquor u oppidum,
vestigia spedantur, idest, putei pro-
fundissimi, qui loco spiraculorum
Aqucvdudibus Submontanis servie-
bant. Etiamnum hujus fadi epigraphe
legitur stornx supraportam Taurinam,
sive S. Laurentii:


IMP. CAESAR. M. AURELIUS. ANTONINUS
PIUS.
FELIX. AUG. PARTH. MAX. BRIT.
PONTIFEX MAXIMVS AQUAM MARCIAM

VARIIS