Józefa Kremera poglądy na muzykę w kontekście kultury muzycznej XIX wieku 357
Guido d'Arezzo (między 991-998 - po 1033)
Palestrina Giovanni Perluigi, da (między 1525 a 1526-1594)
Orlando di Lasso (między 1530 a 1532-1594)
Bach Jan Sebastian (1685-1750)
Haydn Joseph (1732-1809)
Mozart Wolfgang Amadeus (1756-1791)
Beethoven Ludwig, van (1770-1827)
Spontini Gasparo Luigi (1774-1851)
Catalam Angelica (1780-1849)
Beranger Pierre Jean, de (1780-1857)
Weber Carl Maria, von (1786-1826)
Lipiński Karol (1790-1861)
Donizetti Gaetano Domenico (1797-1848)
Bellmi Vincenzo (1801-1835)
Strauss Johann (ojciec) (1804-1849)
Sontag Henriettę (1806-1854)
Thalberg Sigismund (1812-1871)
Strauss Johann (syn) (1825-1899)
Enigmatyczność informacji o twórczości muzycznej i pewnego rodzaju
naiwność lub wręcz niezrozumienie przejętych od innych autorów interpre-
tacji, jakie formułuje Kremer, ilustrują następujące przykłady, z których sześć
pierwszych pojawia się w związku z refleksją dotyczącą dziejów muzyki:
Św. Ambroży - „rzucił ziarno przyszłej muzyki" religijnej, chrześcijańskiej,
tzn. muzyki prawdziwej;
Grzegorz Wielki - w roku 590 „zasiadł na stolicy apostolskiej a na tronie
muzyki", „zakładca pierwszej szkoły śpiewów";
Huckbald - trzysta lat po Grzegorzu ten zakonnik z Flandrii dał początki
sztuce kontrapunktu, „poczęcie nowej muzyki, co miała dźwiękami przero-
dzić serce Europy";
Guido z Arezzo - „tryb ujęcia tonów w znaki pisane - nuty";
Palestrina - człowiek, który „godnie i święcie" odpowiedział na uchwały
soboru trydenckiego (1562), dotyczące „przeistoczenia muzyki kościelnej",
jego msze i inne kompozycje świadczą o tym, że „z Bogiem poczynał prace
swoje"; Palestrina „muzykę niebiańską, przedświatną, przetłumaczył na
muzykę ziemską", wzorował się na „wiekuistych pierwowzorach piękno-
ści" i dlatego jego muzyka „żyć będzie po wieki"; w połowie XIX wieku
rzadka możliwość słuchania jego muzyki (podobnie jak J.S. Bacha), poza
Kaplicą Sykstyńską w Rzymie, a na wzorach Palestriny i Orlanda di Lasso
Guido d'Arezzo (między 991-998 - po 1033)
Palestrina Giovanni Perluigi, da (między 1525 a 1526-1594)
Orlando di Lasso (między 1530 a 1532-1594)
Bach Jan Sebastian (1685-1750)
Haydn Joseph (1732-1809)
Mozart Wolfgang Amadeus (1756-1791)
Beethoven Ludwig, van (1770-1827)
Spontini Gasparo Luigi (1774-1851)
Catalam Angelica (1780-1849)
Beranger Pierre Jean, de (1780-1857)
Weber Carl Maria, von (1786-1826)
Lipiński Karol (1790-1861)
Donizetti Gaetano Domenico (1797-1848)
Bellmi Vincenzo (1801-1835)
Strauss Johann (ojciec) (1804-1849)
Sontag Henriettę (1806-1854)
Thalberg Sigismund (1812-1871)
Strauss Johann (syn) (1825-1899)
Enigmatyczność informacji o twórczości muzycznej i pewnego rodzaju
naiwność lub wręcz niezrozumienie przejętych od innych autorów interpre-
tacji, jakie formułuje Kremer, ilustrują następujące przykłady, z których sześć
pierwszych pojawia się w związku z refleksją dotyczącą dziejów muzyki:
Św. Ambroży - „rzucił ziarno przyszłej muzyki" religijnej, chrześcijańskiej,
tzn. muzyki prawdziwej;
Grzegorz Wielki - w roku 590 „zasiadł na stolicy apostolskiej a na tronie
muzyki", „zakładca pierwszej szkoły śpiewów";
Huckbald - trzysta lat po Grzegorzu ten zakonnik z Flandrii dał początki
sztuce kontrapunktu, „poczęcie nowej muzyki, co miała dźwiękami przero-
dzić serce Europy";
Guido z Arezzo - „tryb ujęcia tonów w znaki pisane - nuty";
Palestrina - człowiek, który „godnie i święcie" odpowiedział na uchwały
soboru trydenckiego (1562), dotyczące „przeistoczenia muzyki kościelnej",
jego msze i inne kompozycje świadczą o tym, że „z Bogiem poczynał prace
swoje"; Palestrina „muzykę niebiańską, przedświatną, przetłumaczył na
muzykę ziemską", wzorował się na „wiekuistych pierwowzorach piękno-
ści" i dlatego jego muzyka „żyć będzie po wieki"; w połowie XIX wieku
rzadka możliwość słuchania jego muzyki (podobnie jak J.S. Bacha), poza
Kaplicą Sykstyńską w Rzymie, a na wzorach Palestriny i Orlanda di Lasso