Miziołek, Jerzy: Uniwersytet Warszawski: dzieje i tradycja (Warszawa, 2005)

zachowywały się przy solennych okazjach, jako wyróżnik
życia akademickiego. Gdzie indziej, po okresach i obsza-
rach uniformów, nastąpiło ucywilizowanie, z wyjątkiem
czapek.
Cała ta sfera znaków godności stanu akademickiego
utrzymuje się w różny dziś sposób. W części znaki słabną,
aż do zaniku przy transformacjach jego składników, w czę-
ści ograniczając się do swoistego minimum pamięci uni-
wersyteckiej. Nadal tkwią w niej ukryte, czasem nie w pełni
świadomości obecnych uczestników życia akademickiego,
walory zaczerpnięte z bardzo dawnej jego historii. Jeden
z rektorów paryskich u schyłku średniowiecza zalecał je
jako styl życia; vivere socialiter, et collegialiter, et moraliter,
et scholariter, czyli żyć społecznie i koleżeńsko, moralnie
i uczenie.

Przypisy

1 Niniejszy tekst zawiera obszerne fragmenty Wykładu inauguracyjne-
go w Studium Generale Sandomiriense, wygłoszonego przez Aleksandra
Gieysztora, jednego z najznakomitszych profesorów UV( w dniu 27 stycz-
nia 1996 roku i opublikowanego następnie w „Zeszytach Sandomierskich”,
(1996, nr 4, s. 4-9). W 2000 roku wykład ten został przedrukowany w książ-
ce Aleksander Gieysztor o dziedzictwie kultury, wydanej przez Towarzystwo
Opieki nad Zabytkami (Warszawa 2000) pod cytowanym w niniejszej pracy
tytułem. Za zwrócenie mi uwagi na ten znakomity tekst dziękuję prof. prof
Stefanowi Kuczyńskiemu i Andrzejowi Buko. Myśli Gieysztora mają sporo
wspólnego z rozważaniami o idei Uniwersytetu i o uprawianiu nauki autor-
stwa pierwszego rektora UW( ks. Wojciecha Szweykowskiego (zob. rozdz.
II, podrozdział Inauguracja UW), i rektora Grzegorza Białkowskiego (zob.
rozdz. VII, podrozdział Czasy Solidarności i narodziny III Rzeczypospolitej).