DOI Artikel:
Laskowski, Andrzej: Architektura galicyjska w okresie autonomii: uwagi na marginesie książki o architekturze Rzeszowa
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17165#0178
20. Kamienica przy ul. Sobieskiego 5. Poniżej okapu resztki dekoracji sgraffitowej.
Rzeszów. Fot. A. Laskowski
ozdób (przede wszystkim domy kolejarzy przy ul. Batorego 24 i 26). Przy-
puszczalnie jednak o takim, a nie innym ich wyglądzie decydowały nie
względy estetyczne czy ideowe, a finansowe. Zjawiskiem o wiele częst-
szym było łączenie boniowanej lub zdobionej poziomymi pasami tynku
części parterowej z ceglanymi kondygnacjami górnymi, gdzie dekoracja
koncentrowała się głównie wokół otworów okiennych i drzwiowych (np.
gmachy szkolne, kamienica na rogu ul. Matejki 16 i Grunwaldzkiej). Oka-
zjonalnie na fasadach kamienic rzeszowskich pojawiała się dekoracja
sgraffitowa (budynek Towarzystwa Zaliczkowego przy ul. Sokoła 6, róg
Bernardyńskiej, kamienica przy ul. Sobieskiego 5 - il. 20). Wydaje się, że
w Rzeszowie brak było społecznej akceptacji dla zbyt bogatej dekoracji
i wymyślnych zdobień. Decydował o tym raczej nie brak środków finanso-
wych, ale przywiązanie do tradycji lokalnej, która nakazywała budowni-
czym zachować powściągliwość i umiar. Świadczy o tym architektura
czołowych rzeszowskich dzieł architektury, jak zespół popijarski, kościół
00. Bernardynów, zamek (w formie przed wyburzeniem) czy budowle
klasycystyczne. Stąd zapewne takie powodzenie w Rzeszowie neorenesan-
174
Rzeszów. Fot. A. Laskowski
ozdób (przede wszystkim domy kolejarzy przy ul. Batorego 24 i 26). Przy-
puszczalnie jednak o takim, a nie innym ich wyglądzie decydowały nie
względy estetyczne czy ideowe, a finansowe. Zjawiskiem o wiele częst-
szym było łączenie boniowanej lub zdobionej poziomymi pasami tynku
części parterowej z ceglanymi kondygnacjami górnymi, gdzie dekoracja
koncentrowała się głównie wokół otworów okiennych i drzwiowych (np.
gmachy szkolne, kamienica na rogu ul. Matejki 16 i Grunwaldzkiej). Oka-
zjonalnie na fasadach kamienic rzeszowskich pojawiała się dekoracja
sgraffitowa (budynek Towarzystwa Zaliczkowego przy ul. Sokoła 6, róg
Bernardyńskiej, kamienica przy ul. Sobieskiego 5 - il. 20). Wydaje się, że
w Rzeszowie brak było społecznej akceptacji dla zbyt bogatej dekoracji
i wymyślnych zdobień. Decydował o tym raczej nie brak środków finanso-
wych, ale przywiązanie do tradycji lokalnej, która nakazywała budowni-
czym zachować powściągliwość i umiar. Świadczy o tym architektura
czołowych rzeszowskich dzieł architektury, jak zespół popijarski, kościół
00. Bernardynów, zamek (w formie przed wyburzeniem) czy budowle
klasycystyczne. Stąd zapewne takie powodzenie w Rzeszowie neorenesan-
174