DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31110#0548
Wszystkie królewskie cnoty skoro bogowie podarowali
Zygmuntowi: talent, parantele, postawę, bogactwo,
Małżonkę, potomstwo, wiele krain i wiernych poddanych,
Siły i odwagę równe sobie, na chlubę,
Dzielność godną króla skoro sobie zdobył
Bądź służbą na wojnie, bądź w czasie pokoju,
Chwała niech rozbłyśnie zacna wielkich czynów
I niech żyje ojciec ojczyzny prawem i zaszczytem!
Dlaczego zabrakło tu królewskich pomników,
Cóż dobrego dla umierającego może mieć i życie i śmierć?
Ty, tylko ty dla nas wraz z potomstwem i żoną szczęśliwy
Królu zacny żyj długo z bogów pomocą!
Ty, który sam najwyższą sztuką pomnik sobie ozdobisz,
Wielkiej chwały boskie dzieło,
Posłuż się tymi, którzy długich rządów twych w pokoju
Jeszcze za życia twoimi potomnymi.
Aneks nr 4
Tekst towarzyszący drzeworytniczemu portretowi Zygmunta Iz 1525 r., przesianemu
przez Jana Łaskiego prawnikowi Bonifacemu Amerbachowi, Bazylea, Historisches
Museum, według F. Kopery, z PKHS, VI, 1900,
s. 132.
Zygmunt, imienia tego pierwszy, syn króla Kazimierza, z księcia namiestnika Ślą-
ska, najlepiej przezeń zarządzanego, najpierw władcą Litwy, wkrótce został kró-
lem Polski w roku Zbawienia 1507. Wdziękiem postawy, wielkimi zaletami du-
cha, najwyższą łagodnością i bojaźnią Boża obdarzony. Obejmując królestwo
udręczone i zgnębione wieloma nieszczęściami, najpierw wrogów Wołochów
starł, potem Tatarów rozgromił wielkim zwycięstwem, wreszcie Moskwitom za
zerwane przymierze i zabrany zamek w Smoleńsku taką klęskę zadał, o jakiej na-
wet u historyków nie łatwo można się dowiedzieć. Prusy na koniec, gdy porządek
herezją został naruszony, całe przywrócił pod władzę swego królestwa Polski. Po-
za tym odbył spotkanie z Maksymilianem cesarzem i z bratem swoim Władysła-
wem królem Węgier i Czech, oraz dwukrotnie był zaślubiony z wielką wystawą
i chwałą swoją. Także królestwo i posiadłości swe prawami, obyczajami, budow-
lami, sławą i szacunkiem, zaś kościoły Boga nieśmiertelnego najdroższymi ozdo-
bami, jak i sprzętami, i pomnikami bardzo wzmocnił i uświetnił, pomnażać
i uświetniać nie zaprzestał dotąd tak, że wszyscy [uznali] w nim Ojca Ojczyzny
i ozdobę, i wzór władcy [...]. W roku Pańskim 1526 w Krakowie u [Hieronima
Wietora).
Panu Bonifacemu Amerbachowi doktorowi praw - Jan Łaski posłał.
543
Zygmuntowi: talent, parantele, postawę, bogactwo,
Małżonkę, potomstwo, wiele krain i wiernych poddanych,
Siły i odwagę równe sobie, na chlubę,
Dzielność godną króla skoro sobie zdobył
Bądź służbą na wojnie, bądź w czasie pokoju,
Chwała niech rozbłyśnie zacna wielkich czynów
I niech żyje ojciec ojczyzny prawem i zaszczytem!
Dlaczego zabrakło tu królewskich pomników,
Cóż dobrego dla umierającego może mieć i życie i śmierć?
Ty, tylko ty dla nas wraz z potomstwem i żoną szczęśliwy
Królu zacny żyj długo z bogów pomocą!
Ty, który sam najwyższą sztuką pomnik sobie ozdobisz,
Wielkiej chwały boskie dzieło,
Posłuż się tymi, którzy długich rządów twych w pokoju
Jeszcze za życia twoimi potomnymi.
Aneks nr 4
Tekst towarzyszący drzeworytniczemu portretowi Zygmunta Iz 1525 r., przesianemu
przez Jana Łaskiego prawnikowi Bonifacemu Amerbachowi, Bazylea, Historisches
Museum, według F. Kopery, z PKHS, VI, 1900,
s. 132.
Zygmunt, imienia tego pierwszy, syn króla Kazimierza, z księcia namiestnika Ślą-
ska, najlepiej przezeń zarządzanego, najpierw władcą Litwy, wkrótce został kró-
lem Polski w roku Zbawienia 1507. Wdziękiem postawy, wielkimi zaletami du-
cha, najwyższą łagodnością i bojaźnią Boża obdarzony. Obejmując królestwo
udręczone i zgnębione wieloma nieszczęściami, najpierw wrogów Wołochów
starł, potem Tatarów rozgromił wielkim zwycięstwem, wreszcie Moskwitom za
zerwane przymierze i zabrany zamek w Smoleńsku taką klęskę zadał, o jakiej na-
wet u historyków nie łatwo można się dowiedzieć. Prusy na koniec, gdy porządek
herezją został naruszony, całe przywrócił pod władzę swego królestwa Polski. Po-
za tym odbył spotkanie z Maksymilianem cesarzem i z bratem swoim Władysła-
wem królem Węgier i Czech, oraz dwukrotnie był zaślubiony z wielką wystawą
i chwałą swoją. Także królestwo i posiadłości swe prawami, obyczajami, budow-
lami, sławą i szacunkiem, zaś kościoły Boga nieśmiertelnego najdroższymi ozdo-
bami, jak i sprzętami, i pomnikami bardzo wzmocnił i uświetnił, pomnażać
i uświetniać nie zaprzestał dotąd tak, że wszyscy [uznali] w nim Ojca Ojczyzny
i ozdobę, i wzór władcy [...]. W roku Pańskim 1526 w Krakowie u [Hieronima
Wietora).
Panu Bonifacemu Amerbachowi doktorowi praw - Jan Łaski posłał.
543