DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31110#0549
Aneks nr 5
Andrzej Krzycki, rękopis CoipTZf Cw2<%7222772, Biblioteka PAN w Kórniku, sygn.
nr 243, k. 389; cyt. za: J. Wiesiołowski, Z Ao<AAi22 ,,(Ap/o' C77CM7222772".
z/o z/z/o/óto' pooz/7 po/j^o-Z^izid^^o/, „Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej",
1980, s. 256.
Ten wizerunek ojca Zygmunta spoczywającego
wygląda jakby chciał Augustowi powiedzieć:
ucz się ode mnie, chłopcze, pobożności i miłości cnoty.
Uwierz, tylko ona sama dla mnie wzorem,
Reszta to już fortuny dzieło, wszak nigdy nie ma
Bez wielkodusznej pracy wielkiej chluby.
Ty zaś pomyśl o nas dobrze, jak będziesz wspominał,
Naśladuj cnotę oraz zdolności ojca.
Pamiętając o losie człowieczym zważaj na życia kres:
Czym jestem teraz, ty będziesz, czym ty jesteś, ja już byłem.
Aneks nr 6
Andrzej Krzycki, rękopis Cor/wt C?7fh%72%772, Biblioteka PAN w Kórniku, sygn.
nr 243, k. 389; cyt. za: J. Wiesiołowski, Z ^02/^22 C77fM72%772".
<dx7<ydA /wz/2 poA<&-/<%c272i^2ę/, „Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej",
1980, s. 256.
Ten zadziwiający pomnik faryjski wspanialej kaplicy,
sławna urna, szczęsne prochy kryje
króla Zygmunta, od którego nikt bardziej nie był
znakomity cnotą i dzielnością, i zbożnością.
Nie ma sławniejszego, nie było i nie będzie,
oby tylko on trwał w chwale wiecznie.
Aneks nr 7
Petri Royzii, E/7AA%/<%772/%772 [w:] Ćhn722 72<% 772<%2on% 0972^272^72.1, Cracovia 1900,
ed. B. Kruczkiewicz, t. 1, s. 50 i 52-56.
NT
Zdążają do środka wyniosłej komnaty,
gdzie zgodnie z obyczajem do uroczystych uczt stoły zakrywano,
Zęby królów ucztą podejmować i wesoło biesiadować.
Naprzeciw stoi stół królewski dostatkiem wspaniały,
544
Andrzej Krzycki, rękopis CoipTZf Cw2<%7222772, Biblioteka PAN w Kórniku, sygn.
nr 243, k. 389; cyt. za: J. Wiesiołowski, Z Ao<AAi22 ,,(Ap/o' C77CM7222772".
z/o z/z/o/óto' pooz/7 po/j^o-Z^izid^^o/, „Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej",
1980, s. 256.
Ten wizerunek ojca Zygmunta spoczywającego
wygląda jakby chciał Augustowi powiedzieć:
ucz się ode mnie, chłopcze, pobożności i miłości cnoty.
Uwierz, tylko ona sama dla mnie wzorem,
Reszta to już fortuny dzieło, wszak nigdy nie ma
Bez wielkodusznej pracy wielkiej chluby.
Ty zaś pomyśl o nas dobrze, jak będziesz wspominał,
Naśladuj cnotę oraz zdolności ojca.
Pamiętając o losie człowieczym zważaj na życia kres:
Czym jestem teraz, ty będziesz, czym ty jesteś, ja już byłem.
Aneks nr 6
Andrzej Krzycki, rękopis Cor/wt C?7fh%72%772, Biblioteka PAN w Kórniku, sygn.
nr 243, k. 389; cyt. za: J. Wiesiołowski, Z ^02/^22 C77fM72%772".
<dx7<ydA /wz/2 poA<&-/<%c272i^2ę/, „Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej",
1980, s. 256.
Ten zadziwiający pomnik faryjski wspanialej kaplicy,
sławna urna, szczęsne prochy kryje
króla Zygmunta, od którego nikt bardziej nie był
znakomity cnotą i dzielnością, i zbożnością.
Nie ma sławniejszego, nie było i nie będzie,
oby tylko on trwał w chwale wiecznie.
Aneks nr 7
Petri Royzii, E/7AA%/<%772/%772 [w:] Ćhn722 72<% 772<%2on% 0972^272^72.1, Cracovia 1900,
ed. B. Kruczkiewicz, t. 1, s. 50 i 52-56.
NT
Zdążają do środka wyniosłej komnaty,
gdzie zgodnie z obyczajem do uroczystych uczt stoły zakrywano,
Zęby królów ucztą podejmować i wesoło biesiadować.
Naprzeciw stoi stół królewski dostatkiem wspaniały,
544