DOI Artikel:
Małkiewicz, Adam: Adam Bochnak
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26759#0111
ZESZYTY NAUKOWE UNIWERS YTETU JAGIELLONSKIEGO
CMXXX
PRACE Z HISTORII SZTUKI Z. 19
1990
Aclam Malkiewicz
ADAM BOCHNAK
Adam Bochnak urodził się 17 września 1899 w Krakowie w rodzinie miesz-
czańskiej k W r. 1917 podjąi studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersy-
tetu Jagiellońskiego. Jako główny przedmiot obrał początkowo historię,
1 O Adamie Bochnaku wspomnienia pośmiertne opublikowali: Józef Lepiarczyk w Rocz-
niku Krakowskim XLVI, 1975, s. 167—170, Lech Kalinowski w Zeszytach Naukowych Uniwer-
sytetu Jagiellońskiego. Prace z Historii Sztuki XH, 1976, s. 5—6 (tamże s. 7—8: Udział prof. dra
Adama Bochnaka w przewodach habilitacyjnych i doktorskich w zakresie historii sztuki) i Jerzy
Szablowski w Folia Historiae Artium XII, 1976, s 5—12; zwłaszcza ten ostatni nekrolog, naj-
obszerniejszy i oparty na sumiennej kwerendzie archiwalnej, ma wielką wartość zarówno w war-
stwie faktograficznej, jak i interpretacyjnej, jemu więc niniejszy tekst zawdzięcza szczególnie wiele.
Najważniejsze fakty ze swojtj działalności przedstawił sam Bochnak w syntetycznych opracowa-
niach dziejów polskiej historii sztuki: Zarys dziejów polskiej historii sztuki, Kraków 1948, Historia
nauki połskitj w monografiach XXII (o sobie s. 40—41), Historia sztuki w Uniwersytecie Jagiel-
lońskim, w: Studia z dziejów Wydziału Fiłozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiełlońskiego,
Kraków 1967, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne XVI, s. 223—■
263 (o sobie s. 243—244) i Historia sztuki, w: Połska Akademia Umiejętności 1872—1952. Nauki
humanistyczne i społeczne. Materiały sesji jubileuszowej, Kraków 3—4 V 1973, Wrocław—Warsza-
wa—Kraków—Gdańsk 1974, s. 235—248 (o sobie zwłaszcza s. 245). — Poza informacje podane
przez Bochnaka nie wykroczył W. Mole, Die Entwickłung und Bedeutung der Kunstgeschichte an
der Jagelłonischen UnUersitat in Krakau (Ósterreichische Osthefte V, 1964, s. 221—222). — W r.
1986 ukazało się wspomnienie S. Gumińskiego, Adam Bochnak (1899—1974) (Biuletyn Historii
Sztuki XLVI, 1984, nr 4, s. 431—433), uzupełnione (s. 433—441) Bibłiografią, opracowaną przez
A. Marcinkowską z wykorzystaniem niepublikowanej bibłiografii zestawionej przez J. Lcpiarczyka
(maszynopis w Instytucie Historii Sztuki UJ). — Wiele materiału autobiograficznego — czasem
także o zabarwieniu anegdotycznym — dostarczają: artykuł Bochnaka, Zdziejów tajnego naucza-
nia w powiecie tarnowskim w łatach 1939—1945 (Przegląd Historyczno-Oświatowy IX, 1966, s.
354—362), a zwłaszcza jego dwa szkice wspomnieniowe: Jak zostałem historykiem sztuki. Przemówie-
nie wygłoszone w dniu 20 łistopada 1972 na uroczystości odnowienia dypłomu doktorskiego uzyska-
nego w roku 1922 (Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace z Historii Sztuki XI,
1973, s. 5—8) i Moje związki z Muzeum Narodowym w Krakowie (Rozprawy i Sprawozdania MNK
1976, s. 21—33). — Materiały archiwałne tyczące się Adama Bochnaka (w znacznym zakresie
wyzyskane przez J. Szablowskiego) zawiera jego teczka personalna w Archiwum UJ. — Autor
niniejszego tekstu korzystał też z materiałów zebranych przez Lecha Kalinowskiego i Teresę Wit-
kowską-Żychiewicz.
7 — Prace z hlstorii sztukl, z. 19
CMXXX
PRACE Z HISTORII SZTUKI Z. 19
1990
Aclam Malkiewicz
ADAM BOCHNAK
Adam Bochnak urodził się 17 września 1899 w Krakowie w rodzinie miesz-
czańskiej k W r. 1917 podjąi studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersy-
tetu Jagiellońskiego. Jako główny przedmiot obrał początkowo historię,
1 O Adamie Bochnaku wspomnienia pośmiertne opublikowali: Józef Lepiarczyk w Rocz-
niku Krakowskim XLVI, 1975, s. 167—170, Lech Kalinowski w Zeszytach Naukowych Uniwer-
sytetu Jagiellońskiego. Prace z Historii Sztuki XH, 1976, s. 5—6 (tamże s. 7—8: Udział prof. dra
Adama Bochnaka w przewodach habilitacyjnych i doktorskich w zakresie historii sztuki) i Jerzy
Szablowski w Folia Historiae Artium XII, 1976, s 5—12; zwłaszcza ten ostatni nekrolog, naj-
obszerniejszy i oparty na sumiennej kwerendzie archiwalnej, ma wielką wartość zarówno w war-
stwie faktograficznej, jak i interpretacyjnej, jemu więc niniejszy tekst zawdzięcza szczególnie wiele.
Najważniejsze fakty ze swojtj działalności przedstawił sam Bochnak w syntetycznych opracowa-
niach dziejów polskiej historii sztuki: Zarys dziejów polskiej historii sztuki, Kraków 1948, Historia
nauki połskitj w monografiach XXII (o sobie s. 40—41), Historia sztuki w Uniwersytecie Jagiel-
lońskim, w: Studia z dziejów Wydziału Fiłozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiełlońskiego,
Kraków 1967, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne XVI, s. 223—■
263 (o sobie s. 243—244) i Historia sztuki, w: Połska Akademia Umiejętności 1872—1952. Nauki
humanistyczne i społeczne. Materiały sesji jubileuszowej, Kraków 3—4 V 1973, Wrocław—Warsza-
wa—Kraków—Gdańsk 1974, s. 235—248 (o sobie zwłaszcza s. 245). — Poza informacje podane
przez Bochnaka nie wykroczył W. Mole, Die Entwickłung und Bedeutung der Kunstgeschichte an
der Jagelłonischen UnUersitat in Krakau (Ósterreichische Osthefte V, 1964, s. 221—222). — W r.
1986 ukazało się wspomnienie S. Gumińskiego, Adam Bochnak (1899—1974) (Biuletyn Historii
Sztuki XLVI, 1984, nr 4, s. 431—433), uzupełnione (s. 433—441) Bibłiografią, opracowaną przez
A. Marcinkowską z wykorzystaniem niepublikowanej bibłiografii zestawionej przez J. Lcpiarczyka
(maszynopis w Instytucie Historii Sztuki UJ). — Wiele materiału autobiograficznego — czasem
także o zabarwieniu anegdotycznym — dostarczają: artykuł Bochnaka, Zdziejów tajnego naucza-
nia w powiecie tarnowskim w łatach 1939—1945 (Przegląd Historyczno-Oświatowy IX, 1966, s.
354—362), a zwłaszcza jego dwa szkice wspomnieniowe: Jak zostałem historykiem sztuki. Przemówie-
nie wygłoszone w dniu 20 łistopada 1972 na uroczystości odnowienia dypłomu doktorskiego uzyska-
nego w roku 1922 (Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace z Historii Sztuki XI,
1973, s. 5—8) i Moje związki z Muzeum Narodowym w Krakowie (Rozprawy i Sprawozdania MNK
1976, s. 21—33). — Materiały archiwałne tyczące się Adama Bochnaka (w znacznym zakresie
wyzyskane przez J. Szablowskiego) zawiera jego teczka personalna w Archiwum UJ. — Autor
niniejszego tekstu korzystał też z materiałów zebranych przez Lecha Kalinowskiego i Teresę Wit-
kowską-Żychiewicz.
7 — Prace z hlstorii sztukl, z. 19