DOI article:
Wardzyński, Michał: Import kamieni i dzieł rzeźby z Gotlandii do Rzeczypospolitej (od XIII do 2. połowy XVIII w.)
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.28101#0102
Michał
Wardzyński
II. 30. Fragment
epitafium biskupów
Andrzeja Chryzostoma
i Marcina Załuskich,
nieustalony warsztat
gdański, 1719-1721,
wapień ołandzki
(warstwa czerwonawa)
i alabaster angielski,
kolegiata, Pułtusk,
fot. M. Wardzyński
w murze okalającym kościół parafialny w Węgrowie157, wykorzystali go także
Artus II i Thomas Quellinusowie, pracując w 1687 r. w Kopenhadze nad zespo-
łem figur muz i personifikacji willi pałacu Jana III Sobieskiego w Wilanowie158.
Natomiast dalszych badań petrograficznych wymaga np. dekorująca ryzality tej
rezydencji grupa figur dłuta Szwanera (lata osiemdziesiąte XVII w.)159.
Poza Schliiterem i Szwanerem w końcu XVII w. obu gatunków „kamieni
szwedzkich” używał na terenie Prus Królewskich i Warmii jeszcze tylko jeden
zamieszkały w Elblągu, a pracujący m.in. w Chełmnie i stołecznej Warszawie
potomek niderlandzkich imigrantów - rzeźbiarz i snycerz Johannes Sóffrens
(notowany 1690-1721), którego wysokiej klasy marmurowo-alabastrowe
ołtarze boczne oraz ozdobione portretami i bujną flamandzką ornamentyką,
157 KZSP, 1.10, z. 26: Powiat węgrowski, opr. I. Galicka, D. Kaczmarzyk, Warszawa 1964, s. 25,
30; W. Karpowicz, Sztuka Warszawy..., s. 66.
158 S.O. Androssow, Werke von Thomas Quellinus in Russland und Polen, [w:] Studien zur
Gartenskulptur, hrsg. K. Kalinowski, Poznań 1999, s. 107-116. Tamże literatura przedmiotu.
159 M. Karpowicz, Sztuka Warszawy..., s. 60-62.
98
Wardzyński
II. 30. Fragment
epitafium biskupów
Andrzeja Chryzostoma
i Marcina Załuskich,
nieustalony warsztat
gdański, 1719-1721,
wapień ołandzki
(warstwa czerwonawa)
i alabaster angielski,
kolegiata, Pułtusk,
fot. M. Wardzyński
w murze okalającym kościół parafialny w Węgrowie157, wykorzystali go także
Artus II i Thomas Quellinusowie, pracując w 1687 r. w Kopenhadze nad zespo-
łem figur muz i personifikacji willi pałacu Jana III Sobieskiego w Wilanowie158.
Natomiast dalszych badań petrograficznych wymaga np. dekorująca ryzality tej
rezydencji grupa figur dłuta Szwanera (lata osiemdziesiąte XVII w.)159.
Poza Schliiterem i Szwanerem w końcu XVII w. obu gatunków „kamieni
szwedzkich” używał na terenie Prus Królewskich i Warmii jeszcze tylko jeden
zamieszkały w Elblągu, a pracujący m.in. w Chełmnie i stołecznej Warszawie
potomek niderlandzkich imigrantów - rzeźbiarz i snycerz Johannes Sóffrens
(notowany 1690-1721), którego wysokiej klasy marmurowo-alabastrowe
ołtarze boczne oraz ozdobione portretami i bujną flamandzką ornamentyką,
157 KZSP, 1.10, z. 26: Powiat węgrowski, opr. I. Galicka, D. Kaczmarzyk, Warszawa 1964, s. 25,
30; W. Karpowicz, Sztuka Warszawy..., s. 66.
158 S.O. Androssow, Werke von Thomas Quellinus in Russland und Polen, [w:] Studien zur
Gartenskulptur, hrsg. K. Kalinowski, Poznań 1999, s. 107-116. Tamże literatura przedmiotu.
159 M. Karpowicz, Sztuka Warszawy..., s. 60-62.
98