II. 13. Maria z Dzieciątkiem,
około 1460, katedra, Lubeka,
fot. Andrzej Woziński
II. 14. Maria z Dzieciątkiem,
około 1470, kościół św. Piotra,
Hamburg, fot. Andrzej Woziński
Ił. 15. Maria
z Dzieciątkiem,
około 1470, kościół
św. Piotra, Hamburg,
fot. Andrzej Woziński
i przestrzenność brył, plastyczność draperii wyrzeźbionych w oparciu o nie-
mal identyczny schemat, falująca - to wznosząca się, to opadająca - linia
znaczona przez brzeg płaszcza, usytuowanie rozigranego Dzieciątka pro-
filem do Marii, długie, rozpuszczone sploty spiralnie skręconych wło-
sów Matki Boskiej (w Hamburgu - wyłaniających się spod maforium) to ich
cechy wspólne. Wydaje się, że figury garczyńska i sianowska, a także rzeźba
w Werne są wariacjami modelu formalnego znakomicie zrealizowanego w posą-
gach w Lubece i Hamburgu. Do niedawna większość badaczy uważała, że obie
rzeźby - lubecka i hamburska - powstały w Lubece. Ostatnio Reinhard Kar-
renbrock przypisał je westfalskiemu rzeźbiarzowi Johannowi Woltowi dzia-
łającemu w Munster, wskazując na podobieństwo prac z Lubeki i Hamburga
do znajdującego się w kościele św. Dionizego w Rheine dzieła Wolta (Kreis Ste-
infurt, il. 16)36. Atrybucja ta nie w pełni jednak przekonuje. Figury w Rheine
36 Karrenbrock, Die Werkstatt..., s. 56-58, Abb. 59; idem, Kleinodien..., s. 274, Abb. 61e;
idem, Einflusse..., s. 84-86, Abb. 12; idem. Madonna..., s. 254, kat. 30. Możliwość westfalskiego
43