DOI Artikel:
Kulawczuk-Szostek, Dorota: Georg Theodor Schirrmacher: architekt między Gdańskiem, Berlinem a Hamburgiem
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.43438#0162
Dorota
Kulawczuk-
-Szostek
północnej sali Altes Museum, dobudowanie świetlika oraz odnowienie dachu
i więźby dachowej80.
Niestety, nabierająca tempa kariera Georga Theodora została przerwana
przez przedwczesną śmierć. Wczesnym rankiem 6 listopada 1864 r. Schirrma-
cher zmarł na udar. Pogrzebem zajął się starszy brat Friedrich Wilhelm, który
wyręczył zrozpaczoną macochę81. Georga Theodora Schirrmachera pocho-
wano 9 listopada 1864 r. na cmentarzu przy kościele Mariackim (St. Marien-
kirche) w Berlinie82. W 1865 r. w „Architektonisches Skizzenbuch” wydano już
wcześniej wspomniany rysunek Schirrmachera z Wenecji, a w „Zeitschrift fur
Bauwesen” opublikowano komunikat zawiadamiający o jego odejściu83.
***
Georg Theodor Schirrmacher na kartach historii architektury zapisał się jako
kreatywny twórca i projektant. Inspiracje czerpał ze sztuki włoskiego rene-
sansu, licznych podróży, w czasie których odkrywał piękno zarówno północ-
nych zabytków średniowiecza, jak i południowych zabytków starożytności, ale
przede wszystkim z kontaktu z pracami i projektami swoich mentorów - naj-
pierw Schultza, później Schinkla, a następnie Stillera i Stracka. Szlachetna
prostota i spokojna wielkość, dogmaty klasycznej architektury, którymi
kierował się w swoich realizacjach Schinkel, a za nim także Schirrmacher,
znajdują odzwierciedlenie w projekcie willi z dużym założeniem parkowym
i projekcie hamburskiej Kunsthalle, która po latach stała się wzorem naśla-
dowanym w innych miastach. Przebadane zespoły prac Schirrmachera oraz
rozległe kwerendy archiwalne i biblioteczne pozwalają potwierdzić posta-
wioną na początku tego artykułu hipotezę, że droga artystyczna, jaką przebył
młody gdańszczanin, jest bardzo charakterystyczna dla wielu wychowanków
poschinklowskiej Bauakademie, a podróżowanie i doświadczanie architek-
tury było immanentnym elementem procesu kształcenia ówczesnych archi-
tektów. Schirrmacher, mimo niepośledniego talentu kreślarskiego i znako-
mitego wyczucia estetycznego, ze względu na swoją przedwczesną śmierć
nie zdążył dojrzeć artystycznie i wyjść poza ramy standardowego kształcenia
akademickiego. Jego ścieżka kariery zawodowej jest typowa dla większości
architektów wychodzących z murów Bauakadiemie po śmierci Schinkla,
którzy nie doczekali się monumentalnych realizacji i biografii w encyklope-
diach architektury.
80 Die beabsichtigte Verdnderung der Bildersale im alten Museum zu Berlin, „Deutsche
Bauzeitung. Wochenblatt” 1869, Jg. 3, no. 3, s. 21-23.
81 „Kóniglich Privilegirte Berlinische Zeitung” 1864, 8 November, s. 7.
82 Familien Nachrichten, „Der National Zeitung - Zweites Beiblatt” 1864, nr 523; Todesfalle,
„Kóniglich Privilegirte Berlinische Zeitung” 1864, 8 November, s. 7; „Neue preufiische Zeitung”
1864, nr 262; „Berlinische Nachrichten von Staats” 1864, Beilage zu nr 264.
83 Amtliche Bekannmachtungen, „Zeitschrift fur Bauwesen” 1865, Jg. 15, H. 1-2, s. 1.
156
Kulawczuk-
-Szostek
północnej sali Altes Museum, dobudowanie świetlika oraz odnowienie dachu
i więźby dachowej80.
Niestety, nabierająca tempa kariera Georga Theodora została przerwana
przez przedwczesną śmierć. Wczesnym rankiem 6 listopada 1864 r. Schirrma-
cher zmarł na udar. Pogrzebem zajął się starszy brat Friedrich Wilhelm, który
wyręczył zrozpaczoną macochę81. Georga Theodora Schirrmachera pocho-
wano 9 listopada 1864 r. na cmentarzu przy kościele Mariackim (St. Marien-
kirche) w Berlinie82. W 1865 r. w „Architektonisches Skizzenbuch” wydano już
wcześniej wspomniany rysunek Schirrmachera z Wenecji, a w „Zeitschrift fur
Bauwesen” opublikowano komunikat zawiadamiający o jego odejściu83.
***
Georg Theodor Schirrmacher na kartach historii architektury zapisał się jako
kreatywny twórca i projektant. Inspiracje czerpał ze sztuki włoskiego rene-
sansu, licznych podróży, w czasie których odkrywał piękno zarówno północ-
nych zabytków średniowiecza, jak i południowych zabytków starożytności, ale
przede wszystkim z kontaktu z pracami i projektami swoich mentorów - naj-
pierw Schultza, później Schinkla, a następnie Stillera i Stracka. Szlachetna
prostota i spokojna wielkość, dogmaty klasycznej architektury, którymi
kierował się w swoich realizacjach Schinkel, a za nim także Schirrmacher,
znajdują odzwierciedlenie w projekcie willi z dużym założeniem parkowym
i projekcie hamburskiej Kunsthalle, która po latach stała się wzorem naśla-
dowanym w innych miastach. Przebadane zespoły prac Schirrmachera oraz
rozległe kwerendy archiwalne i biblioteczne pozwalają potwierdzić posta-
wioną na początku tego artykułu hipotezę, że droga artystyczna, jaką przebył
młody gdańszczanin, jest bardzo charakterystyczna dla wielu wychowanków
poschinklowskiej Bauakademie, a podróżowanie i doświadczanie architek-
tury było immanentnym elementem procesu kształcenia ówczesnych archi-
tektów. Schirrmacher, mimo niepośledniego talentu kreślarskiego i znako-
mitego wyczucia estetycznego, ze względu na swoją przedwczesną śmierć
nie zdążył dojrzeć artystycznie i wyjść poza ramy standardowego kształcenia
akademickiego. Jego ścieżka kariery zawodowej jest typowa dla większości
architektów wychodzących z murów Bauakadiemie po śmierci Schinkla,
którzy nie doczekali się monumentalnych realizacji i biografii w encyklope-
diach architektury.
80 Die beabsichtigte Verdnderung der Bildersale im alten Museum zu Berlin, „Deutsche
Bauzeitung. Wochenblatt” 1869, Jg. 3, no. 3, s. 21-23.
81 „Kóniglich Privilegirte Berlinische Zeitung” 1864, 8 November, s. 7.
82 Familien Nachrichten, „Der National Zeitung - Zweites Beiblatt” 1864, nr 523; Todesfalle,
„Kóniglich Privilegirte Berlinische Zeitung” 1864, 8 November, s. 7; „Neue preufiische Zeitung”
1864, nr 262; „Berlinische Nachrichten von Staats” 1864, Beilage zu nr 264.
83 Amtliche Bekannmachtungen, „Zeitschrift fur Bauwesen” 1865, Jg. 15, H. 1-2, s. 1.
156