DOI Artikel:
Kruk, Mirosław Piotr: Ikona z Manoppello: czy istnieje nauka alternatywna?
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.45145#0244
Mirosław jako podobrazie może być zarówno bisiorem, jak i lnem, co wydaje się nawet
P. Kruk bardziej prawdopodobne.
***
Co natomiast wynika z publikacji naukowej Uniwersytetu Gdańskiego wydanej
w 2014 r.? „Stwierdzamy zatem, że bez względu na to, czy w przypadku obrazu
z Chusty z Manoppello mamy do czynienia z bisiorem, czy lnem jako podłożem
obrazu, w każdym z tych przypadków brakuje obecnie innego w pełni racjonal-
nego wytłumaczenia sposobu utworzenia się obrazu aniżeli takiego, że powstał
on na drodze nadprzyrodzonej”20.
Co ciekawe, Aszyk i Treppa, świadomi wątpliwości dotyczących braku lub
obecności pigmentów, uznają, że: „Na obecnym etapie badań nie można również
wykluczyć, że jakieś partie obrazu mogą zawierać naturalne pigmenty wskazu-
jące na ingerencję ludzkiej ręki”21. Ale w tym samym zdaniu konkludują: „co nie
musiałoby oznaczać, że struktura obrazu jest pochodzenia naturalnego”.
Informacja o tym, że jakoby na obrazie nie było pigmentów, pojawia się
często w rozmaitych niewiarygodnych źródłach, m.in. w cytowanej przez Aszyk
i Treppę książce Paula Badde, watykańskiego korespondenta „Die Welt”22.
Tymczasem jego autorytet podważany jest dość powszechnie: „Gian Marco
Rinaldi z Włoskiego Komitetu Badań Zjawisk Paranormalnych (CICAP)
posuwa się do stwierdzenia, że teoria, w oparciu o którą nie istnieją żadne
ślady pigmentów na wizerunku z Manoppello, jest niczym innym jak »legendą
miejską«, mającą swoje źródła w stronach internetowych i blogach, jak również
wypowiedziach autorytetów religijnych we Włoszech oraz wielu artykułach
Paula Badde w „Die Welt”, z których wszystkie stanowią wątpliwej wartości
ekstrapolację prac Donata Vittore i Giulia Fanti” (tłum. MPK)23.
Autorzy opierając się na analizie zdjęć wykonanych in situ przez szybę osła-
niającą wizerunek, z przekonaniem twierdzą, że: „[...] na powierzchni włókien
Całunu tworzy się obraz będący wynikiem promieniowania. Jeżeli zgodzić się
z rekonstrukcją dokonaną przez siostrę Blandinę Paschalis Schlómer na temat
tego, co wydarzyło się w jerozolimskim grobowcu o poranku Zmartwychwstania,
w obrazie z manoppelniańskiej Chusty należy dostrzec oblicze Jezusa Chrystusa,
który po przeniknięciu przez płótna pozostawia je pustymi”.24 W zakończeniu
czytamy: „Wieloaspektowa analiza obrazu z Chusty z Manoppello prowadzi
do konkluzji, że w jego przypadku mamy do czynienia z autentycznym obrazem
nie-ręką-ludzką-wykonanym o takiej samej randze autentyczności, co wizerunek
z Całunu Turyńskiego”.25
20 Aszyk, Treppa, Ikona zManoppello..., s. 25.
21 Ibidem, s. 20.
22 Paul Badde, Boskie oblicze. Całun z Manoppello, przeł. Artur Kuć, Radom 2006.
23 http://en.wikipedia.org/wiki/Manoppello_Image [dostęp: 30.04.2014].
24 Aszyk, Treppa, Ikona zManoppello..., s. 88-89.
25 Ibidem, s. 90.
244
P. Kruk bardziej prawdopodobne.
***
Co natomiast wynika z publikacji naukowej Uniwersytetu Gdańskiego wydanej
w 2014 r.? „Stwierdzamy zatem, że bez względu na to, czy w przypadku obrazu
z Chusty z Manoppello mamy do czynienia z bisiorem, czy lnem jako podłożem
obrazu, w każdym z tych przypadków brakuje obecnie innego w pełni racjonal-
nego wytłumaczenia sposobu utworzenia się obrazu aniżeli takiego, że powstał
on na drodze nadprzyrodzonej”20.
Co ciekawe, Aszyk i Treppa, świadomi wątpliwości dotyczących braku lub
obecności pigmentów, uznają, że: „Na obecnym etapie badań nie można również
wykluczyć, że jakieś partie obrazu mogą zawierać naturalne pigmenty wskazu-
jące na ingerencję ludzkiej ręki”21. Ale w tym samym zdaniu konkludują: „co nie
musiałoby oznaczać, że struktura obrazu jest pochodzenia naturalnego”.
Informacja o tym, że jakoby na obrazie nie było pigmentów, pojawia się
często w rozmaitych niewiarygodnych źródłach, m.in. w cytowanej przez Aszyk
i Treppę książce Paula Badde, watykańskiego korespondenta „Die Welt”22.
Tymczasem jego autorytet podważany jest dość powszechnie: „Gian Marco
Rinaldi z Włoskiego Komitetu Badań Zjawisk Paranormalnych (CICAP)
posuwa się do stwierdzenia, że teoria, w oparciu o którą nie istnieją żadne
ślady pigmentów na wizerunku z Manoppello, jest niczym innym jak »legendą
miejską«, mającą swoje źródła w stronach internetowych i blogach, jak również
wypowiedziach autorytetów religijnych we Włoszech oraz wielu artykułach
Paula Badde w „Die Welt”, z których wszystkie stanowią wątpliwej wartości
ekstrapolację prac Donata Vittore i Giulia Fanti” (tłum. MPK)23.
Autorzy opierając się na analizie zdjęć wykonanych in situ przez szybę osła-
niającą wizerunek, z przekonaniem twierdzą, że: „[...] na powierzchni włókien
Całunu tworzy się obraz będący wynikiem promieniowania. Jeżeli zgodzić się
z rekonstrukcją dokonaną przez siostrę Blandinę Paschalis Schlómer na temat
tego, co wydarzyło się w jerozolimskim grobowcu o poranku Zmartwychwstania,
w obrazie z manoppelniańskiej Chusty należy dostrzec oblicze Jezusa Chrystusa,
który po przeniknięciu przez płótna pozostawia je pustymi”.24 W zakończeniu
czytamy: „Wieloaspektowa analiza obrazu z Chusty z Manoppello prowadzi
do konkluzji, że w jego przypadku mamy do czynienia z autentycznym obrazem
nie-ręką-ludzką-wykonanym o takiej samej randze autentyczności, co wizerunek
z Całunu Turyńskiego”.25
20 Aszyk, Treppa, Ikona zManoppello..., s. 25.
21 Ibidem, s. 20.
22 Paul Badde, Boskie oblicze. Całun z Manoppello, przeł. Artur Kuć, Radom 2006.
23 http://en.wikipedia.org/wiki/Manoppello_Image [dostęp: 30.04.2014].
24 Aszyk, Treppa, Ikona zManoppello..., s. 88-89.
25 Ibidem, s. 90.
244