DOI Artikel:
Kruk, Mirosław Piotr: Ikona z Manoppello: czy istnieje nauka alternatywna?
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.45145#0246
Mirosław sprowadzać wyłącznie do kategorii naturalnych”28. Innymi słowy: aktualną
P Kruk „modą” w nauce jest opieranie się na badaniach empirycznych, a tymczasem
uchylanie się od działania nadprzyrodzoności jest po prostu nieuczciwe - i to jest
chyba sedno całego wywodu zawartego w tejże publikacji, który sprowadza się
do postulatu, że oto należy przywrócić w prowadzonych analizach o charakterze
naukowym możliwość powoływania się na siły nadprzyrodzone!
Reasumując, w omawianej publikacji pomieszane są dwa porządki, dwie sfery
ludzkiego życia, które zachowują swoją autonomiczność, tj. wiara odnosząca się
do zjawisk nieweryfikowalnych poznawczo oraz wiedza, która takiej weryfikacji
podlega. Z szacunku do nauki należałoby stwierdzić, że na obecnym etapie
badań istnieją pewne ograniczenia poznawcze, przy jednoczesnym zastrzeżeniu,
że autorom nie są znane wyniki badań fizyko-chemicznych omawianych wize-
runków. Ignorancja pozwala w takim przypadku na pewien margines tolerancji.
Niestety, przekroczona została ważna granica, stała się rzecz niedopusz-
czalna - publikacja wydawnictwa uniwersyteckiego, sfinansowana „w ramach
przyznanych na ten cel grantów naukowych” zawiera konkluzję, że zjawisko
poddane „badaniu” nie może być potraktowane w sposób inny aniżeli jako
nadprzyrodzone29. Złamane zostały przy tym wszelkie zasady postępowania
metodologicznego, porzucono warsztat badawczy, przyjęte w nauce metody
weryfikacji naukowej i dochodzenia do prawdy. Przypomina to wartość ency-
klopedii „sarmackiej” Rzeczypospolitej, których zawartość w dramatyczny
sposób stała w sprzeczności z wiedzą publikowaną w leksykonach nowożytnych
zachodniej Europy.
Pozostaje jedynie przestrzec władze Uniwersytetu Gdańskiego, że publika-
cja tego utworu w języku angielskim może wywołać deprecjację dobrego imie-
nia uczelni w świecie, w którym uprawia się naukę będącą „źródłem rzetelnej
wiedzy”. Chciałbym przy tym podkreślić, że moja krytyka nie dotyczy natury
przeżyć religijnych i że sam Kościół wielokrotnie odnosił się sceptycznie do tra-
dycji różnego typu obrazów i objawień „cudownych”30. Z wypowiedzi Zbigniewa
Treppy wynika natomiast jednoznacznie, że jego poglądy wpisują się w porządek
doświadczenia duchowego, a nie naukowego. W wywiadzie udzielonym portalowi
Fronda 7 kwietnia 2012 r. na pytanie (zadane przez Jarosława Wróblewskiego):
„Z jakimi relikwiami Męki Pańskiej mamy dziś do czynienia?” Treppa odpowie-
dział następująco: „Niekwestionowany jest Całun Turyński. On posiada najwięk-
szą ilość znaków Męki, poprzez krew, inne pośmiertne płyny, jest też na nim obraz
Zbawiciela. Ta relikwia posiada jako jedyna połączenie tych dwóch śladów. Jeśli
chodzi o relikwie Grobu Pańskiego, to niezwykle znacząca jest Chusta z Oviedo,
która posiada takie same ślady krwi, które są widoczne na Całunie. Znaczące jest
również to, że te dwie relikwie mają zgodność śladów, jeśli chodzi o kształt śladów
28 Ibidem, s. 22.
29 Aszyk, Treppa, Ikona z Manoppello..s. 9.
30 Mariusz Gajewski SJ, Ścieżkami (pseudo) objawień, http://www.katolicki.net/index.php/
czytelnia/689-sciezkami-pseudo-objawien.html [dostęp: 30.04.2014].
246
P Kruk „modą” w nauce jest opieranie się na badaniach empirycznych, a tymczasem
uchylanie się od działania nadprzyrodzoności jest po prostu nieuczciwe - i to jest
chyba sedno całego wywodu zawartego w tejże publikacji, który sprowadza się
do postulatu, że oto należy przywrócić w prowadzonych analizach o charakterze
naukowym możliwość powoływania się na siły nadprzyrodzone!
Reasumując, w omawianej publikacji pomieszane są dwa porządki, dwie sfery
ludzkiego życia, które zachowują swoją autonomiczność, tj. wiara odnosząca się
do zjawisk nieweryfikowalnych poznawczo oraz wiedza, która takiej weryfikacji
podlega. Z szacunku do nauki należałoby stwierdzić, że na obecnym etapie
badań istnieją pewne ograniczenia poznawcze, przy jednoczesnym zastrzeżeniu,
że autorom nie są znane wyniki badań fizyko-chemicznych omawianych wize-
runków. Ignorancja pozwala w takim przypadku na pewien margines tolerancji.
Niestety, przekroczona została ważna granica, stała się rzecz niedopusz-
czalna - publikacja wydawnictwa uniwersyteckiego, sfinansowana „w ramach
przyznanych na ten cel grantów naukowych” zawiera konkluzję, że zjawisko
poddane „badaniu” nie może być potraktowane w sposób inny aniżeli jako
nadprzyrodzone29. Złamane zostały przy tym wszelkie zasady postępowania
metodologicznego, porzucono warsztat badawczy, przyjęte w nauce metody
weryfikacji naukowej i dochodzenia do prawdy. Przypomina to wartość ency-
klopedii „sarmackiej” Rzeczypospolitej, których zawartość w dramatyczny
sposób stała w sprzeczności z wiedzą publikowaną w leksykonach nowożytnych
zachodniej Europy.
Pozostaje jedynie przestrzec władze Uniwersytetu Gdańskiego, że publika-
cja tego utworu w języku angielskim może wywołać deprecjację dobrego imie-
nia uczelni w świecie, w którym uprawia się naukę będącą „źródłem rzetelnej
wiedzy”. Chciałbym przy tym podkreślić, że moja krytyka nie dotyczy natury
przeżyć religijnych i że sam Kościół wielokrotnie odnosił się sceptycznie do tra-
dycji różnego typu obrazów i objawień „cudownych”30. Z wypowiedzi Zbigniewa
Treppy wynika natomiast jednoznacznie, że jego poglądy wpisują się w porządek
doświadczenia duchowego, a nie naukowego. W wywiadzie udzielonym portalowi
Fronda 7 kwietnia 2012 r. na pytanie (zadane przez Jarosława Wróblewskiego):
„Z jakimi relikwiami Męki Pańskiej mamy dziś do czynienia?” Treppa odpowie-
dział następująco: „Niekwestionowany jest Całun Turyński. On posiada najwięk-
szą ilość znaków Męki, poprzez krew, inne pośmiertne płyny, jest też na nim obraz
Zbawiciela. Ta relikwia posiada jako jedyna połączenie tych dwóch śladów. Jeśli
chodzi o relikwie Grobu Pańskiego, to niezwykle znacząca jest Chusta z Oviedo,
która posiada takie same ślady krwi, które są widoczne na Całunie. Znaczące jest
również to, że te dwie relikwie mają zgodność śladów, jeśli chodzi o kształt śladów
28 Ibidem, s. 22.
29 Aszyk, Treppa, Ikona z Manoppello..s. 9.
30 Mariusz Gajewski SJ, Ścieżkami (pseudo) objawień, http://www.katolicki.net/index.php/
czytelnia/689-sciezkami-pseudo-objawien.html [dostęp: 30.04.2014].
246