ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1910 27δ
ύψηλάτερον δέ ήσαν τα αρχαιότερα. Έν τούτω εχομεν, ώς
νομίζω, ενδειξιν, δτι το φυσικον άλλως τοΟτο χάσμα ε'με-
νεν άνοικτόν μέχρι του τέλους της έν τω ίερώ λατρείας
και ^χρησιμοποιείτο άρα κατά τάς τελετάς. Μετά ταΰτα
εύ'λογον είναι νά ένθυμηθώμεν τα μέγαρα της Δήμητρος.
Το μέγα πλήθος των έφετινών ευρημάτων εξήχθη έκ του
χάσματος. Το άριστον είναι χαλκοΰν άγαλμάτιον καθημέ-
νης έν θρόνω θεάς, κρατούσης δι' έκατέρας χειρός καρπούς,
τέχνης τών αρχών του 5ου αιώνος, εργασίας έπιμελεστάτης
και διατηρήσεως άμέμπτου, ύψ. 0,10. Μετά τοΰτο ένδιαφέ-
ροντα είναι τά πολυάριθμα τεμάχια πήλινων αγαλμάτων
φυσικοΟ μεγέθους. Τέσσαρες άκέραιαι κεφαλαί, άνήκουσαι
εις ιδιάζον εις το ίερΌν Ηόανον, και 2 ώραϊαι κεφαλαί τοΟ 4ου
αιώνος, είναι-τά κυριώτερα έκ τούτων. Περ'ι τά 50 ευρέθη-
σαν άκέραια ειδώλια, απειράριθμα δέ συντετριμμένα, ών ή
σπουδαιότης δια την συμπλήρωσιν του αριθμού τών τύπων
είναι μεγάλη. Αϊ ενεπίγραφοι κεραμίδες, άνελθοΟσαι εις 35,
δεν όνομάζουσι δυστυχώς την κυρίαν του ίεροΰ θεάν. Εΰ-
ρηται ομως άπας ΚΟΡΑΟ, ΑΟΚΛΑΤΤΙΟΥ και ΤΥΧΑΟ ·
Τά έρείπια του ναου του Ποσειδώνος κείνται έν θέσει,
ήτις σήμερον όναμάζεται Βίγλα. Το περί αύτοΰ σχετικον
χωρίον του Παυσανίου έχει ώδε" (8,44,4):
Εστι δέ άνοδος έξ 'Ασέας ές το ορος το Βόρειον κα-
λούμενον, και έπί τη άκρα του ορούς σημεία έστιν ίερου'
ποιησαι δέ το ίερΌν Άθηνα τε Σωτείρα και Ποσειδώνι
Οδυσσέα έλέγετο άνακομισθέντα ές Ιλίου.
Τά έπι της Βίγλας έρείπια παρετηρήθησαν το πρώτον
Οπό του Ι,θ&ΐίθ κα'ι απεδόθησαν ϋπ' αυτού εις τον άνωτέρω
ύπο του Παυσανίου μνημονευθέντα ναόν. Οί μετά ταυ'τα
τοπογραφήσαντες συνεοώνησαν πάντες μετά τοΟ Ι^βΆΐίβ,
επειδή οί περί την Βίγλαν τόποι συμφωνοϋσι λαμπρώς
πρΌς την άφήγησιν τοΟ Παυσανίου. Μόνον δ ί,ΟΓΪη^ (έν
ύψηλάτερον δέ ήσαν τα αρχαιότερα. Έν τούτω εχομεν, ώς
νομίζω, ενδειξιν, δτι το φυσικον άλλως τοΟτο χάσμα ε'με-
νεν άνοικτόν μέχρι του τέλους της έν τω ίερώ λατρείας
και ^χρησιμοποιείτο άρα κατά τάς τελετάς. Μετά ταΰτα
εύ'λογον είναι νά ένθυμηθώμεν τα μέγαρα της Δήμητρος.
Το μέγα πλήθος των έφετινών ευρημάτων εξήχθη έκ του
χάσματος. Το άριστον είναι χαλκοΰν άγαλμάτιον καθημέ-
νης έν θρόνω θεάς, κρατούσης δι' έκατέρας χειρός καρπούς,
τέχνης τών αρχών του 5ου αιώνος, εργασίας έπιμελεστάτης
και διατηρήσεως άμέμπτου, ύψ. 0,10. Μετά τοΰτο ένδιαφέ-
ροντα είναι τά πολυάριθμα τεμάχια πήλινων αγαλμάτων
φυσικοΟ μεγέθους. Τέσσαρες άκέραιαι κεφαλαί, άνήκουσαι
εις ιδιάζον εις το ίερΌν Ηόανον, και 2 ώραϊαι κεφαλαί τοΟ 4ου
αιώνος, είναι-τά κυριώτερα έκ τούτων. Περ'ι τά 50 ευρέθη-
σαν άκέραια ειδώλια, απειράριθμα δέ συντετριμμένα, ών ή
σπουδαιότης δια την συμπλήρωσιν του αριθμού τών τύπων
είναι μεγάλη. Αϊ ενεπίγραφοι κεραμίδες, άνελθοΟσαι εις 35,
δεν όνομάζουσι δυστυχώς την κυρίαν του ίεροΰ θεάν. Εΰ-
ρηται ομως άπας ΚΟΡΑΟ, ΑΟΚΛΑΤΤΙΟΥ και ΤΥΧΑΟ ·
Τά έρείπια του ναου του Ποσειδώνος κείνται έν θέσει,
ήτις σήμερον όναμάζεται Βίγλα. Το περί αύτοΰ σχετικον
χωρίον του Παυσανίου έχει ώδε" (8,44,4):
Εστι δέ άνοδος έξ 'Ασέας ές το ορος το Βόρειον κα-
λούμενον, και έπί τη άκρα του ορούς σημεία έστιν ίερου'
ποιησαι δέ το ίερΌν Άθηνα τε Σωτείρα και Ποσειδώνι
Οδυσσέα έλέγετο άνακομισθέντα ές Ιλίου.
Τά έπι της Βίγλας έρείπια παρετηρήθησαν το πρώτον
Οπό του Ι,θ&ΐίθ κα'ι απεδόθησαν ϋπ' αυτού εις τον άνωτέρω
ύπο του Παυσανίου μνημονευθέντα ναόν. Οί μετά ταυ'τα
τοπογραφήσαντες συνεοώνησαν πάντες μετά τοΟ Ι^βΆΐίβ,
επειδή οί περί την Βίγλαν τόποι συμφωνοϋσι λαμπρώς
πρΌς την άφήγησιν τοΟ Παυσανίου. Μόνον δ ί,ΟΓΪη^ (έν