DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48410#0403
DE VARIIS LECTIONIBVS. 375?
HI
leilionum ex IKhitbijo et Kuslero repetere iuuat, vt flatim xxix.
in limine lectoribus noflris pateat, neque numerum varia-
rum le&ionumtantum,vtvulgo creditur, eise, neque eundem·'",/'' n u’
numerum genuinis leEHonibus harumque austoritati infalli-
bili nocere. Tria constituimus genera, ad quorum primum
referimus lesiliones variantes falso ita diclas: nam quae ex
oscitantia, incuria, ignorantia vel scribarum vel dictantium
euenerunt, tantum abest,vt iure meritoque variae lectiones
dici queant, vt potius ceu sphalmata et manisesti errores
reiiciantur. Confer, si lubet, versiones Germanicas velLu-
theri vel alius cuiusdam viri, percurre diuersas earundem
editiones, annotavbiuis obuia sphalmata typographica, con-
scribe ea in inferiori paginae spatio : sic tandem habebisfat
grandem aceruum erratorum: tu vero si sapis, nunquam
haec dixeris variantes JeHiones. Idem tenendum est de
apertis haereticorum depxauationibus, quas Millius ex Epi-
phanio tanto Audio collegit, inque suas variantes lestiones
retulit: Efi enim haec haereticorum malitia, sraus, audacia,
nequaquam leQio varia. Nec hoc nomine digna sunt loca,
quae ex spurio Nazaraeorum aut Ebionitarum euangelio
Millius obseruauit, cum euangelia sint adulterina et a pra-
vis hominibus confisa: etsi quoque genuina essent, quid
quaeso ad variantes N, T. leEliones sacere poterunt? Licet-
ne monumenta genuina ex aliis aliorum scriptorum libris
supposititiis emendare'? Nec melioris furfuris sunt plera-
que, quae Millius e Patrum fcriptis attulit: Patres enim
saepissime rem in di£lo quodam obuiam exprimunt, non
verba: verba quoque non allegant ex codice,sed e memo-
ria : data opera ad orationis suae scopum ea paulisper in-
ssectunt , id quod quotidie fieri solet ab aliis oratoribus,
biblicum dicendi genus amantibus. Cur ergo patrum
glossemata, cur patrum errata et memoriae lapsus, ad varias
leQiones pertineant, ego non intelligo. Scio quidem, Ce-
lebr.Kuflerum leiliones e Patribus haussas retuliise ad du-
bias, ideo quod certo non conflat, memoria lapsi an data
opera vel e codice allegauerint patres. Ego vero consue-
tudinem Patrum rhetoricantium mecum reputans, nullibi,
nisivbi ipsi Patres de variis leQionibus monuerunt, veram
variationem admitterem. Secundum genus est earum, quae
vel codicum quorundamMSStorum, vel Patrum versionum-
que monumentis innixae: sed, quod rem et sensum attinet,»
nullius plane momenti sunt. Etenim sensum vel plane non,
vel leuislime immutant, ita quidem, vt par tibi eise queat,
sitne
HI
leilionum ex IKhitbijo et Kuslero repetere iuuat, vt flatim xxix.
in limine lectoribus noflris pateat, neque numerum varia-
rum le&ionumtantum,vtvulgo creditur, eise, neque eundem·'",/'' n u’
numerum genuinis leEHonibus harumque austoritati infalli-
bili nocere. Tria constituimus genera, ad quorum primum
referimus lesiliones variantes falso ita diclas: nam quae ex
oscitantia, incuria, ignorantia vel scribarum vel dictantium
euenerunt, tantum abest,vt iure meritoque variae lectiones
dici queant, vt potius ceu sphalmata et manisesti errores
reiiciantur. Confer, si lubet, versiones Germanicas velLu-
theri vel alius cuiusdam viri, percurre diuersas earundem
editiones, annotavbiuis obuia sphalmata typographica, con-
scribe ea in inferiori paginae spatio : sic tandem habebisfat
grandem aceruum erratorum: tu vero si sapis, nunquam
haec dixeris variantes JeHiones. Idem tenendum est de
apertis haereticorum depxauationibus, quas Millius ex Epi-
phanio tanto Audio collegit, inque suas variantes lestiones
retulit: Efi enim haec haereticorum malitia, sraus, audacia,
nequaquam leQio varia. Nec hoc nomine digna sunt loca,
quae ex spurio Nazaraeorum aut Ebionitarum euangelio
Millius obseruauit, cum euangelia sint adulterina et a pra-
vis hominibus confisa: etsi quoque genuina essent, quid
quaeso ad variantes N, T. leEliones sacere poterunt? Licet-
ne monumenta genuina ex aliis aliorum scriptorum libris
supposititiis emendare'? Nec melioris furfuris sunt plera-
que, quae Millius e Patrum fcriptis attulit: Patres enim
saepissime rem in di£lo quodam obuiam exprimunt, non
verba: verba quoque non allegant ex codice,sed e memo-
ria : data opera ad orationis suae scopum ea paulisper in-
ssectunt , id quod quotidie fieri solet ab aliis oratoribus,
biblicum dicendi genus amantibus. Cur ergo patrum
glossemata, cur patrum errata et memoriae lapsus, ad varias
leQiones pertineant, ego non intelligo. Scio quidem, Ce-
lebr.Kuflerum leiliones e Patribus haussas retuliise ad du-
bias, ideo quod certo non conflat, memoria lapsi an data
opera vel e codice allegauerint patres. Ego vero consue-
tudinem Patrum rhetoricantium mecum reputans, nullibi,
nisivbi ipsi Patres de variis leQionibus monuerunt, veram
variationem admitterem. Secundum genus est earum, quae
vel codicum quorundamMSStorum, vel Patrum versionum-
que monumentis innixae: sed, quod rem et sensum attinet,»
nullius plane momenti sunt. Etenim sensum vel plane non,
vel leuislime immutant, ita quidem, vt par tibi eise queat,
sitne