Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Pritius, Johann Georg; Johann Friedrich Gleditsch [Editor]; Hofmann, Carl Gottlob [Oth.]
Introdvctio In Lectionem Novi Testamenti: In Qva, Qvae Ad Rem Criticam, Historiam, Chronologiam, Geographiam, Varias Antiqvitates, Tam Sacras Qvam Profanas, Pertinent, Breviter Et Perspicve Exponvntvr — Lipsiae: In Officina Io. Frider. Gleditschii, 1764 [VD18 10922199]

DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48410#0605
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
DE MENSVRA TEMPORIS» 567
demersus; cuiusmodi dies duodecim horas continet, Io. caf.
XL9. a) . XLlV‘
Naturalem diem ludaei ab occasu solis incipiebant, iussu
diuini Numinis, Leu. XXIII, 3 2. quia nox increatione prae-
ceiserat, ipseque Deus Sabbathum ab occasu Solis quiete
sanclisiima sanslificauerat: Pertinethuc Nehem. IV. 21.22.
vbi finis diei statuitur in ortu flellarum, i. e. quam primum
stellae oriebantur, nouus dies incipiebat, praeteritus finieba-
tur. Eundem morem seruabant Arabes veteres, Athenien-
ses, nec non aliaeGentes plurimae; et Thales Milesius quae-
situs, dies an nox praecesserit, noslem diei praecesiiise re-
spondit. v.Diog. Laertius in vit. Thalet. Alio modo diei
initium constituebant Romani, nimirum a μεσονυκτιω s.
media noste, secuti Aegyptiorum consuetudinem: Baby-
lonii a solis ortu; Vmbri a meridie, etc. ludaei omnes
dies fertos a vespera incipiebant, et quidem mandato diuino
supra allegato: vnde facile intelligitur, quid per duas ve-^sPer/te
Jperas, inter quas dies sabbathi incipiebat, agnusque pa- uae’^ ‘
schalis ma&abatur, sit intelligendum: nempe tempus istud,
quod ab inclinatione Solis ad occasum (quam nos hodie-
num dicimus) vsqueadipsum Solis occasum stel-
larumque ortum,perdurat. Mortuus esl lesuSjsanQissimus
agnus paschalis, inter duas vesperas, manifesto indicio,
agnos paschales masfatos inter duas vesperas, typos fuisse
agni sanstissimi in cruce macfati atque trucidati, v. Exod»
XII, 6. Matth. XXVII, 4 5. ^6. conf. Relandus in antiquit.
Ebr. part. III. c. 6. §. 16.
Diem naturalem faciebant iterum duplicem ;est enim
vel ciuilis seu profestus, qui operibus ciuilibus dabatur;
quique ab ortu solis capiebat exordium, et ad ortum so-
lis diei sequentis desinebat, Matth. XX11X, 1. Vel/^r
erat aut festus, qui exercitiis sacris consecrabatur; et
hic quidem initium habuit a sole occumbente, et cum
occumbente sole diei crastini finiebatur.
Quae b.Pritius de initio diei profesti praecipit, vix mihi
sese probarunt. Sunt, qui ludaeos a Romanis subaHos, ad
horum exemplum dierum rationes iniiise perhibent, quos
inter et Calmetus sagacissimus nomen suum profesius est:
seddesidero testimonia fide digna. Nec credo, Talmudi-
cos erroris expertes fuisfe, quando in sacrificiis comedendis
Nn 4 diem
Auftores ad hoc caput per- apparatu antiqu. /acr. p. 344. Hos-
tinentcs, allegauir Carpzouius in mann.
 
Annotationen