DOI article:
Wołczek, Teresa: Tryptyk ze sceną Św. Rodziny ze zbiorów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.37086#0012
TERESA WOŁCZEK
Wernicke opisując w 1876 r. wyposażenie kościoła po-
daje, że rzeźbiony ołtarz szafiasty znajdował się w przybu-
dówce prezbiterium /prawdopodobnie kaplica boczna/. Środko-
wa scena ołtarza przedstawia siedzącą Marię z tacą owoców
i siedzącą św. Annę trzymającą w jednej ręce książkę, w dru-
giej winne grono. Powyżej popiersia czterech mężów. Wspomi-
na o rzeźbach w pobliżu ołtarza i, podobnie jak Lutsch, wią-
że je ze skrzydłami tryptyku .
Nie znane są dzieje tryptyku św. Rodziny i drogi ja-
kimi dotarł do Muzeum Archidiecezjalnego we Wrocławiu, gdzie
znajdował się przed 1932 r.^ Ustawiono go w dawnej bibliote-
ce kapitularnej /obecna sala gotycka/• Przez pewien czas
ustawiony był w kościele św. Krzyża we Wrocławiu na okreso-
7
wej ekspozycji . W 1956 r. został przekazany w depozyt Ka-
tolickiemu Uniwersytetowi Lubelskiemu do Katedry Sztuki Ko-
ścielnej, decyzją ówczesnego Rządcy Diecezji, Wikariusza Ka-
8
pitularnego. Księdza Infułata Kazimierza Lagosza . W Zbio-
rach Sztuki Kościelnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskie-
go znajduje się do dnia dzisiejszego.
Tryptyk św. Rodziny jest pozycją dotychczas nieopra-
cowaną i pomijaną w rozważaniach naukowych. Krótką wzmiankę
katalogową zamieszcza A. Ziomecka w rozprawie "Śląskie re-
tabula szafowe w drugiej połowie XV i na początku XVT w.",
datując go na około 1520 rok i wiążąc z warsztatem Mistrza
Poliptyku z Gościszowic^.
Tryptyk z Kliczkowa stanowi przykład popularnej w śred-
niowieczu nastawy ołtarzowej. Jej schemat kompozycyjny opar-
ty jest na trójdzielnym układzie geometrycznym: część środko-
wa wypełnia czworobok z umieszczonymi po bokach na zawiasach
skrzydłami zamykanymi do środka. Ideowo konstrukcja takiej
nastawy wzbogaconej predellą i zwieńczeniem nawiązuje swym
układem do poprzecznego przekroju kościoła . Podstawową fi-
gurą organizującą powierzchnię tryptyku jest prostokąt. Sku-
pia na sobie całą uwagę, bowiem mieści najważniejsze przed-
stawienie szafy. Organizując wszystkie obrazy w logiczną ca-
łość wyznacza płaszczyznę poszczególnych scen, nadając im od-
powiednie względem siebie proporcje.
W stosunku do kształtu i wielkości korpusu nastawy
zarysowują się proporcje pozostałych części predelli i zwień-
Wernicke opisując w 1876 r. wyposażenie kościoła po-
daje, że rzeźbiony ołtarz szafiasty znajdował się w przybu-
dówce prezbiterium /prawdopodobnie kaplica boczna/. Środko-
wa scena ołtarza przedstawia siedzącą Marię z tacą owoców
i siedzącą św. Annę trzymającą w jednej ręce książkę, w dru-
giej winne grono. Powyżej popiersia czterech mężów. Wspomi-
na o rzeźbach w pobliżu ołtarza i, podobnie jak Lutsch, wią-
że je ze skrzydłami tryptyku .
Nie znane są dzieje tryptyku św. Rodziny i drogi ja-
kimi dotarł do Muzeum Archidiecezjalnego we Wrocławiu, gdzie
znajdował się przed 1932 r.^ Ustawiono go w dawnej bibliote-
ce kapitularnej /obecna sala gotycka/• Przez pewien czas
ustawiony był w kościele św. Krzyża we Wrocławiu na okreso-
7
wej ekspozycji . W 1956 r. został przekazany w depozyt Ka-
tolickiemu Uniwersytetowi Lubelskiemu do Katedry Sztuki Ko-
ścielnej, decyzją ówczesnego Rządcy Diecezji, Wikariusza Ka-
8
pitularnego. Księdza Infułata Kazimierza Lagosza . W Zbio-
rach Sztuki Kościelnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskie-
go znajduje się do dnia dzisiejszego.
Tryptyk św. Rodziny jest pozycją dotychczas nieopra-
cowaną i pomijaną w rozważaniach naukowych. Krótką wzmiankę
katalogową zamieszcza A. Ziomecka w rozprawie "Śląskie re-
tabula szafowe w drugiej połowie XV i na początku XVT w.",
datując go na około 1520 rok i wiążąc z warsztatem Mistrza
Poliptyku z Gościszowic^.
Tryptyk z Kliczkowa stanowi przykład popularnej w śred-
niowieczu nastawy ołtarzowej. Jej schemat kompozycyjny opar-
ty jest na trójdzielnym układzie geometrycznym: część środko-
wa wypełnia czworobok z umieszczonymi po bokach na zawiasach
skrzydłami zamykanymi do środka. Ideowo konstrukcja takiej
nastawy wzbogaconej predellą i zwieńczeniem nawiązuje swym
układem do poprzecznego przekroju kościoła . Podstawową fi-
gurą organizującą powierzchnię tryptyku jest prostokąt. Sku-
pia na sobie całą uwagę, bowiem mieści najważniejsze przed-
stawienie szafy. Organizując wszystkie obrazy w logiczną ca-
łość wyznacza płaszczyznę poszczególnych scen, nadając im od-
powiednie względem siebie proporcje.
W stosunku do kształtu i wielkości korpusu nastawy
zarysowują się proporcje pozostałych części predelli i zwień-