DOI issue:
I. Z zagadnień sztuki obcej
DOI article:Białostocki, Jan: "Sąd Ostateczny" Hansa Memlinga: Spostrzeżenia i analizy w oparciu o badania technologiczne
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.13396#0018
12
JAN BIAŁOSTOCKI
3. Hans Memling, Sąd Ostateczny, tryptyk otwarty, fragment — Płyta grobowa
z napisem i siedzącą niewiastą
znajdują się słowa „1С IAC", częściowo zasłonięte ręką kobiety. Słowa te niewątpliwie należy interpre-
tować jako „Hic lacet", zgodnie z sytuacją, w której występują na płycie grobowej. Chęć odnalezienia
sygnatury sprawiła jednak, iż dzięki podobieństwu fonetycznemu słowo „Ic" zinterpretowano jako
„Eyck", zaś „Iac" potraktowano jako skrót imienia Jakub, choć dzieje nie znają malarza o nazwisku van
Eyck, a imieniu Jakub. Ponadto podejrzewano, że także drugi z van Eycków, nieodłączny Hubert, brał
udział w wykonaniu dzieła; inne źródło, nie bacząc już dalej na interpretację sygnatury „Ic Iac" mówi
po prostu o Janie i Jorisie van Eyckach jako o autorach obrazu, którzy go w Brabancji mieli namalować22.
Zajmowano się nawet „podziałem rąk", ustaleniem, które partie dzieła zostały wykonane przez jednego,
a które przez drugiego z braci van Eycków23. Dzieje atrybucji ołtarza gdańskiego są dobrym przykła-
22 Po raz pierwszy atrybucję znajduje się w kopiach Historisches Kirchenregister Bottichera; Corpus, s. 109 (Iohann i Joris
von Eichen); M. Hincz, Głos Pański, Wilno 1643 (Jakub i Hubert, bracia malarze); Frisch, op. cit. (Jacob Ic z Antwerpii).
23 Forster, op. cit., s. VI. J. Schopenhauer, Johann van Eyck und seine Nachfolger, 1, Frankfurt am Main 1822, s. 96—98.
JAN BIAŁOSTOCKI
3. Hans Memling, Sąd Ostateczny, tryptyk otwarty, fragment — Płyta grobowa
z napisem i siedzącą niewiastą
znajdują się słowa „1С IAC", częściowo zasłonięte ręką kobiety. Słowa te niewątpliwie należy interpre-
tować jako „Hic lacet", zgodnie z sytuacją, w której występują na płycie grobowej. Chęć odnalezienia
sygnatury sprawiła jednak, iż dzięki podobieństwu fonetycznemu słowo „Ic" zinterpretowano jako
„Eyck", zaś „Iac" potraktowano jako skrót imienia Jakub, choć dzieje nie znają malarza o nazwisku van
Eyck, a imieniu Jakub. Ponadto podejrzewano, że także drugi z van Eycków, nieodłączny Hubert, brał
udział w wykonaniu dzieła; inne źródło, nie bacząc już dalej na interpretację sygnatury „Ic Iac" mówi
po prostu o Janie i Jorisie van Eyckach jako o autorach obrazu, którzy go w Brabancji mieli namalować22.
Zajmowano się nawet „podziałem rąk", ustaleniem, które partie dzieła zostały wykonane przez jednego,
a które przez drugiego z braci van Eycków23. Dzieje atrybucji ołtarza gdańskiego są dobrym przykła-
22 Po raz pierwszy atrybucję znajduje się w kopiach Historisches Kirchenregister Bottichera; Corpus, s. 109 (Iohann i Joris
von Eichen); M. Hincz, Głos Pański, Wilno 1643 (Jakub i Hubert, bracia malarze); Frisch, op. cit. (Jacob Ic z Antwerpii).
23 Forster, op. cit., s. VI. J. Schopenhauer, Johann van Eyck und seine Nachfolger, 1, Frankfurt am Main 1822, s. 96—98.