Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Rocznik Historii Sztuki — 8.1970

DOI issue:
I. Z zagadnień sztuki obcej
DOI article:
Waźbiński, Zygmunt: Tycjan - "nowy Apelles": O roli antycznego mitu w sztuce renesansu
DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.13396#0063
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
TYCJAN — „NOWY APELLES"

57

10. A. Mor, Autoportret

Aretino podkreślał niepowtarzalność dzieł Tycjana, ugruntowywał w nim przekonanie, iż jest on
godnym następcą Apellesa4». W listach nazywał go „boskim Tycjanem", „Tycjanem Apcllcsem",
„jednym, boskim i nieśmiertelnym Tycjanem"49.

Aretino, a za nim Dolce i Vasari, uważali Tycjana za szczęśliwego wybrańca losu, nonieważ potrafił
on podjąć i zrealizować tak wzniosłą ideę sztuki.



Aretino nie tylko—Jak się wydaje — przyczynił się do popularności Tycjana, ale w dużym
stopniu ugruntował w malarzu wiarę w misję nowożytnego Apellesa. To Aretino ukazał Tycjanowi
humanistyczne perspektywy tej misji. Sama zaś idea conformitas Apelli pojawiła się u Tycjana wcześniej
była inspirowana zapewne przez Pliniusza oraz przez jego renesansowych komentatorów. Odbiciem
tej idei u Tycjana jest rekonstrukcja dzieł antycznych, m. in. cykl ferraryjski50 oraz Wenus Anadyomene51.

48 Aretino, op. cit., 2, s. 198.

49 Aretino, op. cit., 2, s. 443 i 448.

50 Por. J.Walker, Bcllini and Titian at Ferrara. A Study oj Styks and Taste, London 1956, s. 31 i n. oraz E. Battisti,
Mitologie per Alfonso d'Esté, „Commentari", 5, 1954, nr 3.

51 Tycjan, Wenus Anadyomene, Nat. Gallery of Scotland, Edynburg; malowana ok. 1517 r. prawdopodobnie dla
Alfonsa d'Esté; obraz inspirowany przez sławne dzieło Apellesa; por. Plinius St., op. cit., 35, 79.
 
Annotationen