DOI Heft:
II. Z zagadnień sztuki polskiej
DOI Artikel:Samek, Jan: Res-imagines: Ze studiów nad rzemiosłem artystycznym czasów nowożytnych w Polsce (lata 1600-1800)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13396#0224
218
JAN SAMEK
55. Ambona z 4. ćwierci XVIII w. w dawnym kościele Karmelitów
w Przemyślu
Potulicach207, Brzeźnicy208, Krzepicach209, Tyńcu210 i Kiełpinach211. Żaden z nich nie jest dokładnie
datowany, zaś bliższe określenie czasu powstania utrudnia brak ornamentów. Sądząc po formie i na
podstawie datowanych obramień pochodzą one z przełomu XVII i XVIII w.
We wszystkich wymienionych delfinach uderza doskonałe przedstawienie skomplikowanego ruchu
i drobiazgowe oddanie płetw, łusek oraz innych szczegółów ciała zwierzęcia przy zastosowaniu umiar-
kowanej stylizacji. W rezultacie miedziane delfiny z lawaterzy, pełne wyrazu i oryginalne, dobrze
spełniają swą rolę. Zaskakujące podobieństwa zachodzące pomiędzy poszczególnymi egzemplarzami
pozwalają na wysunięcie sugestii o wykonywaniu ich przez jeden lub kilka wyspecjalizowanych war-
sztatów.
Należy tu dodać, że lawaterz w kształcie delfina spotkać można w wyposażeniach wnętrz kościołów
w Austrii—'jako przykład można wymienić lawaterz w kościele w Waizenkirchen212.
207 I. Galicka, I. Kaczorowska, H. Sygietyńska, Katalog zabytków sztuki w Polsce, 5, Woj. poznańskie, Powiat
wqgrowiecki, Warszawa 1964, s. 17., fig. 65
208 S. Gumiński, Katalog zabytków w Polsce, Woj. zielonogórskie, Powiat żagański (mpis w Inst. Hist. Sztuki UJ).
209 T. Małkowska - Holzerowa,J. Mańkowska-Jurczakowa, Katalog zabytków sztuki w Polsce, 6, Woj. katowickie,
Powiat kłobucki, Warszawa 1963, s. 23., fig. 102
210 Niepublikowany; ofiarowała go w 1966 r. Olga Pawłowska.
211 Chrzanowski, Kornecki, Samek, Powiat morągski.
212 Riesenbuber, op. cit., tabl. 123.
JAN SAMEK
55. Ambona z 4. ćwierci XVIII w. w dawnym kościele Karmelitów
w Przemyślu
Potulicach207, Brzeźnicy208, Krzepicach209, Tyńcu210 i Kiełpinach211. Żaden z nich nie jest dokładnie
datowany, zaś bliższe określenie czasu powstania utrudnia brak ornamentów. Sądząc po formie i na
podstawie datowanych obramień pochodzą one z przełomu XVII i XVIII w.
We wszystkich wymienionych delfinach uderza doskonałe przedstawienie skomplikowanego ruchu
i drobiazgowe oddanie płetw, łusek oraz innych szczegółów ciała zwierzęcia przy zastosowaniu umiar-
kowanej stylizacji. W rezultacie miedziane delfiny z lawaterzy, pełne wyrazu i oryginalne, dobrze
spełniają swą rolę. Zaskakujące podobieństwa zachodzące pomiędzy poszczególnymi egzemplarzami
pozwalają na wysunięcie sugestii o wykonywaniu ich przez jeden lub kilka wyspecjalizowanych war-
sztatów.
Należy tu dodać, że lawaterz w kształcie delfina spotkać można w wyposażeniach wnętrz kościołów
w Austrii—'jako przykład można wymienić lawaterz w kościele w Waizenkirchen212.
207 I. Galicka, I. Kaczorowska, H. Sygietyńska, Katalog zabytków sztuki w Polsce, 5, Woj. poznańskie, Powiat
wqgrowiecki, Warszawa 1964, s. 17., fig. 65
208 S. Gumiński, Katalog zabytków w Polsce, Woj. zielonogórskie, Powiat żagański (mpis w Inst. Hist. Sztuki UJ).
209 T. Małkowska - Holzerowa,J. Mańkowska-Jurczakowa, Katalog zabytków sztuki w Polsce, 6, Woj. katowickie,
Powiat kłobucki, Warszawa 1963, s. 23., fig. 102
210 Niepublikowany; ofiarowała go w 1966 r. Olga Pawłowska.
211 Chrzanowski, Kornecki, Samek, Powiat morągski.
212 Riesenbuber, op. cit., tabl. 123.