314
T. CHRZANOWSKI M. KORNECKI
18. Lidzbark Welski, rzeźba Chrystusa z niewiernym Tomaszem z Wlewska
tyckim tronie z poduszką, z lekkim kontra postem w górnej części postaci, wynikłym z podtrzymywania
na lewym ramieniu na wpół stojącego Dzieciątka. Ukształtowana stosunkowo przestrzennie, zwraca
uwagę misternymi splotami włosów, ukazujących się spod chusty spływającej spod diademu i opadają-
cej odrębnym zwisem z prawego ramienia. Dzieciątko, całkowicie ubrane, o szerokiej, płaskiej twarzycz-
ce i gęsto karbowanych „barankowych" włosach, chwyta oburącz podawane mu przez Matkę jabłko.
Szczególnie ten moment kompozycji wiąże omawianą rzeźbę zarówno z klasycznymi reprezentantami
stylu, jakimi są wspomniane wyżej Tronujące Madonny z Jeziernika i Brodnicy, jak również ze stojącą
Matką Boską z Dzieciątkiem z Inowrocławia36. Najbliższe podobieństwo wykazuje jednak do Tronującej
Madonny z Niedźwiedzicy37, a także do zachowanej na Śląsku Opolskim rzeźby Matki Boskiej z Fałko-
wie38. Drobne różnice w traktowaniu fałdów i w układzie Dzieciątka, często na wpół rozebranego, nie
mogą zatrzeć szczególnie silnego podobieństwa do tych ostatnich, zwłaszcza w opracowaniu twarzy.
Twarze te tracą charakterystyczną dla wcześniejszej fazy stylowej dobitność rysów na rzecz bardziej
„lalkowatej" urody.
36 Walicki, Ze studiów..., s. 25; Clasen, Die mittelalterliche Bildhauerkunsts. 73—75, nr kat. 213, il 136.
37 Clasen, op. cit., s. 76—78, nr kat. 24, il. 80.
38 L.A. Springer, Neufunde oberschlesischer Plastik des vierzehnten Jahrhunderts, „Der Oberschlesier", 20, 1938; Katalog
zabytków sztuki w Polsce, t. 7, z. 11 (w druku).
T. CHRZANOWSKI M. KORNECKI
18. Lidzbark Welski, rzeźba Chrystusa z niewiernym Tomaszem z Wlewska
tyckim tronie z poduszką, z lekkim kontra postem w górnej części postaci, wynikłym z podtrzymywania
na lewym ramieniu na wpół stojącego Dzieciątka. Ukształtowana stosunkowo przestrzennie, zwraca
uwagę misternymi splotami włosów, ukazujących się spod chusty spływającej spod diademu i opadają-
cej odrębnym zwisem z prawego ramienia. Dzieciątko, całkowicie ubrane, o szerokiej, płaskiej twarzycz-
ce i gęsto karbowanych „barankowych" włosach, chwyta oburącz podawane mu przez Matkę jabłko.
Szczególnie ten moment kompozycji wiąże omawianą rzeźbę zarówno z klasycznymi reprezentantami
stylu, jakimi są wspomniane wyżej Tronujące Madonny z Jeziernika i Brodnicy, jak również ze stojącą
Matką Boską z Dzieciątkiem z Inowrocławia36. Najbliższe podobieństwo wykazuje jednak do Tronującej
Madonny z Niedźwiedzicy37, a także do zachowanej na Śląsku Opolskim rzeźby Matki Boskiej z Fałko-
wie38. Drobne różnice w traktowaniu fałdów i w układzie Dzieciątka, często na wpół rozebranego, nie
mogą zatrzeć szczególnie silnego podobieństwa do tych ostatnich, zwłaszcza w opracowaniu twarzy.
Twarze te tracą charakterystyczną dla wcześniejszej fazy stylowej dobitność rysów na rzecz bardziej
„lalkowatej" urody.
36 Walicki, Ze studiów..., s. 25; Clasen, Die mittelalterliche Bildhauerkunsts. 73—75, nr kat. 213, il 136.
37 Clasen, op. cit., s. 76—78, nr kat. 24, il. 80.
38 L.A. Springer, Neufunde oberschlesischer Plastik des vierzehnten Jahrhunderts, „Der Oberschlesier", 20, 1938; Katalog
zabytków sztuki w Polsce, t. 7, z. 11 (w druku).