TURRIS SAPIENTIAE
79
9. Zamek Siedmiu Cnót, miniatura, 2 ćw. XIV w., Rzym, Biblioteka Casanatense, Ms 1404, fol. 26 v
żyją w cnocie i wierze i dzięki nim potrafią obronić się przed każdym wrogiem. Sapientia zostaje
połączona z Fortitudo, Mądrość z Męstwem.36
Mądrość czyni mądrego silniejszym
niźli dziesięciu mocarzy, którzy są w mieście [Koli. 7, 19].
Liczne przykazania na kamieniach wieży przypominały dążącym do mądrości o czyhających wszędzie
pokusach, które należało pokonać: nie bądź nieprzystojny, kłótliwy, unikaj zła, doczesnej sławy, nie
36 Na temat różnych wcieleń starożytnego toposu fortitudo —sapientia w charakterystyce bohatera literackiego pisał Curtius.
w epice Homera cnoty te występowały jakopara; czasem jednak — jako uzupełniające się przeciwieństwa — rozdzielone bywały
między dwóch różnych bohaterów (np. waleczny Achilles i mądry Nestor), czasem zaś — jako dopełniające się nawzajem cechy
herosa — łączyły się w jednej postaci (np. Odyseusza). Śledząc losy ich polaryzacji i koniunkcji od literatury późnoantycznej aż po
XVIII w. Curtius zwrócił uwagę na niebywałą popularność wątku „uczonego wodza" w literaturze nowożytnej, zwłaszcza hiszpań-
skiej — E. R. Curtius, European Literaturę and the Latin Middle Ages, translated from the German by W. R. Trask, Bollingen
Séries XXXVI, New York 1953, s. 170-179.
79
9. Zamek Siedmiu Cnót, miniatura, 2 ćw. XIV w., Rzym, Biblioteka Casanatense, Ms 1404, fol. 26 v
żyją w cnocie i wierze i dzięki nim potrafią obronić się przed każdym wrogiem. Sapientia zostaje
połączona z Fortitudo, Mądrość z Męstwem.36
Mądrość czyni mądrego silniejszym
niźli dziesięciu mocarzy, którzy są w mieście [Koli. 7, 19].
Liczne przykazania na kamieniach wieży przypominały dążącym do mądrości o czyhających wszędzie
pokusach, które należało pokonać: nie bądź nieprzystojny, kłótliwy, unikaj zła, doczesnej sławy, nie
36 Na temat różnych wcieleń starożytnego toposu fortitudo —sapientia w charakterystyce bohatera literackiego pisał Curtius.
w epice Homera cnoty te występowały jakopara; czasem jednak — jako uzupełniające się przeciwieństwa — rozdzielone bywały
między dwóch różnych bohaterów (np. waleczny Achilles i mądry Nestor), czasem zaś — jako dopełniające się nawzajem cechy
herosa — łączyły się w jednej postaci (np. Odyseusza). Śledząc losy ich polaryzacji i koniunkcji od literatury późnoantycznej aż po
XVIII w. Curtius zwrócił uwagę na niebywałą popularność wątku „uczonego wodza" w literaturze nowożytnej, zwłaszcza hiszpań-
skiej — E. R. Curtius, European Literaturę and the Latin Middle Ages, translated from the German by W. R. Trask, Bollingen
Séries XXXVI, New York 1953, s. 170-179.