DOI Artikel:
Szafrańska, Małgorzata: Kuszenie starożytności (Antyk w ogrodach renesansu)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13597#0124
120
MAŁGORZATA SZAFRAŃSKA
15. Pompeje, kaskada i fontanna z delfinem w domu Wielkiej Fontanny
(przykład rzymskiej dekoracji ścian urządzeń wodnych)
Budowa i urządzanie grot było jednym z najbardziej eksploatowanych terenów eksperymentów
rekonstrukcyjnych. Groty pozwalały swym twórcom nie tylko odtwarzać dawne opisy i zachowane
relikty, lecz także w ułożeniu wnętrza, w jego programie treściowym i ikonograficznym, w zestawie rzeźb
manifestować w sposób bardzo osobisty i niepowtarzalny własny stosunek do humanistycznego kanonu
tematów starożytnych i własną ich interpretację. Groty ujawniały preferencje treściowe właścicieli ogro-
dów, którzy — w tych miejscach dozwolonej fantazji i improwizacji — swobodnie komponowali własny
wizerunek fragmentu antycznego świata. Cristoforo Madruccio, kardynał Trydentu, urządził (1563)
źródło Papaqua w Soriano, które przekształcił w fontannę all'antica obudowaną pawilonem groty.
Zasadniczą grupę rzeźbiarską skomponował z rodziny satyrów, z kóz i Pana grającego na syrindze,
krążąc wokół tematów starożytnych, lecz nie opierając się na konkretnych wzorach. Kardynał był
zadowolony z rzeźb i w ogóle z obecności satyrów w Soriano. W liście do G. de Cavalieriego wykań-
MAŁGORZATA SZAFRAŃSKA
15. Pompeje, kaskada i fontanna z delfinem w domu Wielkiej Fontanny
(przykład rzymskiej dekoracji ścian urządzeń wodnych)
Budowa i urządzanie grot było jednym z najbardziej eksploatowanych terenów eksperymentów
rekonstrukcyjnych. Groty pozwalały swym twórcom nie tylko odtwarzać dawne opisy i zachowane
relikty, lecz także w ułożeniu wnętrza, w jego programie treściowym i ikonograficznym, w zestawie rzeźb
manifestować w sposób bardzo osobisty i niepowtarzalny własny stosunek do humanistycznego kanonu
tematów starożytnych i własną ich interpretację. Groty ujawniały preferencje treściowe właścicieli ogro-
dów, którzy — w tych miejscach dozwolonej fantazji i improwizacji — swobodnie komponowali własny
wizerunek fragmentu antycznego świata. Cristoforo Madruccio, kardynał Trydentu, urządził (1563)
źródło Papaqua w Soriano, które przekształcił w fontannę all'antica obudowaną pawilonem groty.
Zasadniczą grupę rzeźbiarską skomponował z rodziny satyrów, z kóz i Pana grającego na syrindze,
krążąc wokół tematów starożytnych, lecz nie opierając się na konkretnych wzorach. Kardynał był
zadowolony z rzeźb i w ogóle z obecności satyrów w Soriano. W liście do G. de Cavalieriego wykań-